یک کارگر ایرانی برای ۳۰ روز کار در سال ۹۷، حداقل یک میلیون و ۱۱۱ هزار تومان دستمزد می‌گیرد. این رقم اگر در ۹۰۰ ضرب شود، حاصل آن عدد بزرگی می‌شود؛ به اندازه دستمزدی که این روزها در سینمای ایران به بعضی از بازیگران پرداخت می‌شود. زمان متوسط فیلم‌های سینمایی ۹۰ دقیقه است و یک بازیگر برای اینکه نامش به عنوان بازیگر اصلی این فیلم درج شود برای هر دقیقه از حضورش دستمزد ۱۰ ماه کار یک کارگر را طلب می‌کند.
یک تهیه کننده پرکار سینما با تأیید پرداخت دستمزد میلیاردی به بازیگران در سینما، این پرداخت را ناشی از شراکت بازیگران در فروش فیلم‌ها عنوان می‌کند.
این رقم درشت می‌تواند تفاوت میان فقر و غنا را در سینمای ایران به تصویر بکشد و می‌توان متوجه شد وقتی یک بازیگر سینما می‌گوید ماهانه ۱۰ هزار دلار برای خانواده‌اش در امریکا پول می‌فرستد، از کجا این پول را تأمین می‌کند.
دستمزدهای بازیگران سینما، به طور متوسط ۶۰ درصد کل هزینه ساخت فیلم را در ایران در بر می‌گیرد؛ سینمایی که بخش عمده‌ای از ورود سرمایه به آن از محل بودجه عمومی و حمایت ارگان‌ها و نهادها تأمین می‌شود، به عبارت دیگر هر ایرانی با پرداخت مالیات یا سهمی که از فروش نفت دارد، در پرداخت دستمزدهای میلیاردی به بازیگران سینما نقش دارد. حتی فیلم‌های کم هزینه آپارتمانی که با چند نمای محدود و اکثراً در فضای بسته یک آپارتمان تولید می‌شوند، در شرایط فعلی نزدیک به ۳ میلیارد تومان هزینه تولید دارند؛ هزینه‌ای که بخش عمده آن صرف پرداخت دستمزد بازیگران می‌شود. همین فیلم اگر بخواهد در فروش پیشه به سودآوری برسد باید حداقل ۱۰ میلیارد تومان فروش داشته باشد. اما آمار رسمی فروش سینماها در ایران نشان می‌دهد تعداد کمی از آثار اکران شده توان عبور از مرز ۱۰ میلیارد تومان فروش را دارند.
برخی از تهیه کنندگان سینما معتقدند دستمزدهای بالای بازیگران ناشی از ورود پول‌های مشکوک به سینماست؛ پول‌هایی که منشأ روشنی ندارند و از سوی سرمایه گذارانی تازه از راه رسیده به پروژه‌های سینمایی تزریق می‌شوند و پروژه‌هایی تولید شده‌اند که در عمل بازدهی اقتصادی نداشته‌اند.
دستمزد بالای بازیگران سینما فقط محدود به برخی از چهره‌های سینمایی می‌شود و بسیاری از بازیگران سینما حتی خواب چنین دستمزدهایی را هم نخواهند دید.
امیرحسین شریفی تهیه کننده سینما می‌گوید: «شاید خیلی‌ها باورشان نشود که دستمزد بدنه سینما و تلویزیون ایران شاید به ماهانه ۲ تا ۳ میلیون هم نرسد و با این ارقام باید هم کرایه خانه دهند و هم خرج زندگی. آیا ممکن است؟»
شریفی درباره کمک به معیشت بدنه سینما می‌گوید: «اگر صنوف یکپارچه و درست و حسابی داشتیم که بتواند در بحران‌ها هم که شده به یاری بدنه هنری کشور بشتابد یقیناً تحمل درد آسان‌تر می‌شد، اما جای خالی این صنوف هم بدجوری احساس می‌شود. صنف هنری داریم، مثلاً خانه سینما را داریم که اتفاقاً حمایت‌های مالی خوبی هم از دولت می‌گیرد، اما مشکل آنجاست که این حمایت‌ها به بدنه صنف نمی‌رسد و اغلب میان حلقه‌ای معدود که با ارتباطات در صنف سینما رخنه کرده‌اند، توزیع می‌شود!» اگر بدنه سینما تا این حد وضعیت بد اقتصادی فرو رفته است که با کمک دولتی باید امرار معاش کند، دستمزدهای نجومی در سینما به چه کسانی داده می‌شود؟
علی سرتیپی تهیه کننده سینما با حضور در یک برنامه تلویزیونی، با تأیید دستمزدهای میلیاردی بازیگران در سینما، تصریح می‌کند: چند سالی است بازیگران در فیلم‌ها شریک می‌شوند و دریافتی آن‌ها از این طریق ممکن است به یک میلیارد هم برسد. سرتیپی در پاسخ به این سؤال که گران قیمت‌ترین بازیگر سینمای ایران کیست؟ پاسخ می‌دهد: «برخی دوستان هستند، مثلاً رضا عطاران که دوست داشتنی‌ترین آدم جهان هم هست. آقای گلزار هست و دوستان دیگری از جمله حمید فرخ نژاد.»
جالب این است که نام حمید فرخ نژاد به عنوان یکی از گران‌قیمت‌ترین بازیگران سینما پس از آن مطرح می‌شود که این بازیگر مدتی قبل اظهارات جنجال برانگیزی درباره زندگی فرزندانش در امریکا و چگونگی تأمین مالی آن‌ها بیان کرده بود.
ارسال نظر