زمانی که اهالی خانه سینما در نامه‌ای سرگشاده به رئیس‌جمهور از خرد شدن استخوان‌شان زیر بار فقر نوشتند، هنوز قیمت دلار از مرز ۱۰ هزار تومان نگذشته بود و پراید هم ۵۰ میلیون نشده بود، آن زمان نه سازمان سینمایی صدای اهالی هنر را شنید و نه رئیس‌جمهور که مخاطب نامه بود؛ نامه‌ای که با این جملات آغاز شده بود «به اطلاع می‌رسانیم که مشکلات ماقبل قرون وسطایی مثل بیکاری و بی‌مسکنی و بی‌بیمه‌ای و توزیع ناعادلانه منابع عمومی در حوزه فرهنگ و سینما متأسفانه از گذشته‌ها شروع شده و هم اکنون به اوج خود رسیده و اکثر اهالی سینما را به زیر خط فقر رسانده است به طوری که صدای خرد شدن استخوان‌های عموم اهالی سینما در لابه‌لای چرخ‌دنده‌های زندگی کنونی به وضوح شنیده می‌شود!»

 با آنکه امیدی نیست در میان مشکلات ریز و درشت کشور، رئیس‌جمهور وقتی برای هنرمندان غیر لاکچری داشته باشد، این امید وجود دارد که سرپرست سازمان سینمایی که مهر باندبازی بر پیشانی‌اش نخورده است و در سینما به خوشنامی شهرت دارد، صدای ناامیدان هنر کشور را بشنود.

حسین انتظامی که ایده شفافیت در دولت را پیگیری کرده و هر از چندگاهی آمار و ارقام مرتبط با شفاف‌سازی فعالیت‌های زیرمجموعه سازمان را اعلام می‌کند، این بار باید نورافکن شفافیت را به خانه سینما بیندازد؛ خانه‌ای صنفی که محل اجتماع صنوف مختلف سینمایی است و وظیفه‌اش حمایت از فعالان صنف است. خانه سینما و فعالیت آن که یک بار در دولت اسبق، به خاطر فعالیت‌های سیاسی تا مرز انحلال پیش رفت، اکنون نیازمند نگاه موشکافانه‌ای است.

در یک مورد کوچک گفته شده «بیش از ۲۰۰ نفر از اعضای خانه سینما ماه‌هاست لنگ یک بیمه حداقلی‌اند و مدیرعامل خانه سینما فقط نظاره‌گر است!»، «در ماه‌های گذشته بارها و بارها با گلایه برخی از اعضای صنوف خانه سینما در چرایی عدم رسیدگی به وضعیت بیمه درمانی‌شان روبه‌رو بوده‌ایم و حالا نیز خبر رسیده که بیش از ۲۰۰ نفر از اعضای خانه سینما به رغم تکمیل مدارک نتوانستند بیمه شوند!» مسئولیت بیمه اهالی سینما که بعضاً به جز بیمه مذکور هیچ پشتوانه‌ای در زندگی ندارند، با خانه سینماست.

چرا یک بار رئیس سازمان سینمایی از روند بیمه اهالی سینما گزارشی را ارائه نمی‌کند.

در پشت پوسته نازک اشرافی در سینما که شامل چند بازیگر، کارگردان و تهیه کننده می‌شود که در سال درآمدهای میلیاردی دارند و برایشان صحبت کردن از تورم، فقر و نداری هیچ مفهومی ندارد، هنرمندانی هم هستند که عمرشان را در سینما صرف کرده‌اند و از همه زرق و برق سینما حتی نام و نشانی برایشان باقی نمانده است.

چند ماه پیش بود که مرتضی رزاق کریمی، عضو هیئت مدیره خانه سینما قول داده بود که تا پایان سال جاری مشکل بیمه اهالی خانه سینما حل شود. اکنون که تنها چند روز تا پایان سال باقی مانده این وعده همچنان محقق نشده و هنرمندانی که درگیر مشکل بیمه بوده‌اند، چشم انتظار معجزه‌اند.

رئیس سازمان سینمایی همچنین باید در شفاف‌سازی وضعیت هنرمندان سینما، تفاوت آشکار و سرسام‌آور دستمزد قشر مرفه و سلبریتی سینما را با بدنه زحمتکش، اما گمنامی که بار اصلی هنر سینما را بر دوش می‌کشند مشخص کند.

این کار حداقل باعث می‌شود درآمدهای نجومی سینما به پای عده‌ای خاص نوشته نشود و هنرمند سینما برای داشتن یک بیمه تکمیلی و دریافت حداقل‌های بیمه درمانی، با مشکلات عدیده روبه‌رو نشود.