به گزارش سینماپرس، حسینعلی شوندی یکی از هنرمندان تئاتر کشور است که سال‌های طولانی در رویدادهای انقلابی تئاتر ایران فعالیت‌های سازنده داشته است. وی از نخستین برگزار کنندگان جشنواره‌های تئاتر حوزه هنری است. جشنواره‌هایی که در دوره‌های اولیه خود با عنوان جشنواره سراسری نمایش «جوان سوره» برگزار می‌شد. شوندی یکی از دستاوردهای تئاتر انقلابی کشور است که حضور ذهن خوبی از روند رشد و شکل‌گیری تئاتر و جشنواره‌های تئاتر حوزه هنری دارد. وی که همچنان در مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری به عنوان کارشناس تئاتر این مجموعه حضور دارد در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری با اشاره به صمیمیت فزاینده در دوره‌های نخست جشنواره‌های تئاتر حوزه هنری گفت: اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ جشنواره تئاتر حوزه هنری با نام «جوان سوره» در حالی برپا می‌شد که تقریبا ساختمان ویژه و بودجه‌های مالی و انسانی گسترده‌ای برای ما وجود نداشت. اما همه همکاران با کمبودهایی که وجود داشت در کنار هم برای برپایی جشنواره و رشد و بالندگی تئاتر انقلابی در حوزه هنری تلاش می‌کردیم. در آن دوران سِمت‌ها و تعریف‌های مدیریتی و احکامی برای کسی اهمیت نداشت؛ چرا که همه یک هدف در ذهن داشتیم و آن هم برپایی یک رویداد تئاتری با ویژگی‌های والای خود بود.

شوندی افزود: کار برای تئاتر در آغاز جشنواره‌های تئاتر حوزه هنری ارزشی بی‌انتها داشت. همین مطلب شرایط و روند برپایی رویدادهای تئاتری حوزه هنری را از حال امروز آن متمایز می‌کند. آن دوران ارزش برپایی جشنواره‌های تئاتر به همدلی‌ها و همکاری‌های بی‌دریغ هنرمندان در کنار هم بود. در حالی که شاید امروزه این ارزش را کمتر شاهد باشیم. به عنوان مثال هر قدمی که من برای برپایی جشنواره برمی‌داشتم لذت‌بخش بود. اما امروزه من که عاشق فعالیت در رویدادهای تئاتری حوزه هنری بودم، کارمند این سازمان شده‌ام. میان کارمند و عاشق فرق بسیاری است.

وی ادامه داد: اولین شرط تولید آثار فرهنگی فاخر که با توجه به ارزش‌های انقلابی ما ارائه شود، حمایت شدید است. یعنی باید هنرمند ذهنی آزاد از هرگونه مشکلات پیش‌روی کاری خود داشته باشد تا اثری با کیفیت تولید کند. اثر با کیفیت همان دستاوردی است که ما باید در پی تحقق آن باشیم. چرا که کیفیت آثار هنری می‌تواند انقلاب را به دیگر نقاط جهان صادر کند. نه اینکه ما آثار تولیدی را به زور به جای جای دنیا برای اجرا و نمایش ارسال کنیم. بلکه از جای جای دنیا برای تماشای این آثار با کیفیت به سراغ تئاتر و هنرهای نمایشی ما بیایند. این در حالی است که متاسفانه مدیریت تئاتر کشور بر پایه کمیت و آمار او ارقام پیش می‌رود. ایراد و مشکل گفته شده به معنای ناتوانی مدیران بخش‌های گوناگون تئاتر کشور نیست، بلکه به دلیل بی‌ثباتی مدیران در جایگاه خود روی می‌دهد.

شوندی با انتقاد از ناپایداری مدیران فرهنگی و هنری کشور به خصوص در حوزه تئاتر کشور گفت: هنگامی که مدیری برای طولانی‌مدت به اداره یک بخش از تئاتر کشور بپردازد، فرصت برنامه‌ریزی درازمدت خواهد داشت؛ چرا که فرهنگ و هنر برای رشد و تعالی به چنین برنامه‌ریزی منظم و آینده‌داری نیاز دارند.

*توان و تاثیر جنگ فرهنگی بیش از هر جنگی دیگری است

این هنرمند باسابقه حوزه هنری افزود: جهان امروز در رقابتی فرهنگی قرار دارد. رقابتی که در پی دست‌اندازی و افزایش نفوذ قدرت‌های جهانی به دیگر کشورها و ملت‌ها آغاز شده است. به این ترتیب در این رقابت نیرویی پیروز خواهد شد که قصه‌گوی بهتری باشد. با اینکه ایران قصه‌های خوبی برای گفتن دارد اما قصه‌گوهای خوبی نتوانسته پرورش دهد. قصه‌گوهایی که بتوانند قصه‌های ما را به گوش جهان برسانند. این موضوع بیش از هرچیزی به نوع مدیریت و درک توان بی‌انتهای هنر در هر زمینه‌ای مربوط می‌شود.

شوندی در ادامه گفت: در هالیوود برای خلق یک شخصیت در سینما پنج‌ نفر به صورت تخصصی تلاش می‌کند و به یک نفر با عنوان نویسنده ختم نمی‌شود. هنر برای آن‌ها تخصصی شده است و به آن حرفه‌ای نگاه می‌کنند. همان‌طوری که در علوم پزشکی از دکترای عمومی به دکترای تخصصی و فوق تخصصی رسیده‌ایم؛ چرا نباید در هنر این‌گونه باشد. کما اینکه هالیوود به این مرحله رسیده است. تا جایی که در خلق شخصیت‌های خود در هر بخش یک متخصص وارد عمل می‌شود. به عنوان مثال یک نفر متخصص خلق لحظات داستانی حماسی و قهرمانی شخصیت است و دیگر متخصص خلق لحظات احساس و عاطفی همان شخصیت است. اما هنر در ایران به چنین شرایطی نرسیده است.

*تئاتر کودک و نوجوان را جدی بگیریم

وی با انتقاد از نگاه سطحی به تئاتر به ویژه تئاتر کودک و نوجوان گفت: هرگاه در تئاتر ایران کسی می‌خواهد کاری شروع کند به او توصیه می‌شود از تئاتر کودک و نوجوان شروع کند تا به تئاترهای جدی‌تر- البته به نظر خودشان جدی‌تر- برسد. در حالی که کودک و نوجوان سنگ بنای مدیریت آینده کشور است و پرداخت‌های سطحی و غیرتخصصی به این قشر از جامعه که بسیار به مسائل هنری واکنش نشان می‌دهد و از آن تاثیر می‌پذیرد به معنای نابودی آینده کل کشور است. ما تاکنون مدیریتی را در تئاتر نداشته‌ایم که بتواند در حوزه‌های تخصصی درست برنامه‌ریزی و عمل کند؛ چرا که یا ناخواسته بوده و برایش اهمیتی نداشته یا اینکه مدیران بالادستی از او برنامه‌های زودبازده و آماری کوتاه‌مدت خواسته‌اند. در نتیجه هیچ مدیری با چنین وضعی نگاه بلندمدت و برنامه‌های بنیادی برای تئاتر ندارد.

شوندی با ابراز تاسف از پرداخت‌های ضعیف و گذرا به دفاع مقدس و انقلاب در تولیدات تئاتر کشور گفت: حماسه جبهه‌ها جایی در تئاتر کشور ما ندارد. چرا که نتوانستیم عمیق و بنیادی به آن بپردازیم و بسیار با حماسه‌هایی که روزهای جنگ خلق می‌شد فاصله دارد. مدیران ما همچنان کَمی به تولیدات خود فکر می‌کنند و در پی افزایش امار و ارقام فعالیت‌های یکساله خود هستند. در حالی که فرهنگ و هنر ایران باید به ماندگاری جهانی فکر کند و برایش گام بردارد.

شوندی افزود: بیش از ۳۰۰ میلیون مخاطب شیعه در دنیا داریم و بیش از ۲۰۰میلیون فارسی زبان در دنیا داریم که هر کدام مخاطبان اول ما هستند. پس باید از این ظرفیت‌ها استفاده کنیم. پس باید جدی به انقلاب‌مان بپردازیم. باید باکیفیت‌ترین آثار را از حماسه‌های انقلابی و شجاعت‌های قهرمانانه جوانان‌مان در جبهه‌های جنگ تولید کنیم و به رخ مردم جهان بکشیم. این کار به معنای ارسال فیلم آثار به سراسر دنیا نیست. مطمئن باشیم که اگر اثر ماندگاری را خلق کنیم مردم دنیا خودشان برای تماشای آن گام برمی‌دارند و از ما درخواست ارائه می‌کنند.

*جشنواره‌ها باید علمی برگزار شوند نه آماری

شوندی که سابقه دبیری چند دوره جشنواره تئاتر سوره را در کارنامه خود دارد، گفت: جشنواره محلی برای ارائه تحقیقات انجام شده در طول یکسال هنرمند پژوهش‌گر تئاتر است. این یک تعریف علمی برای جشنواره است. تعریفی که در رویدادهای هنری ایران رنگی ندارد. چرا که مدیران ما گزارش کار می‌خواهند و نگاهی آماری دارند. مدیران فرهنگی و هنری ما می‌دانند که مدت خیلی طولانی مدیر نخواهند بود پس تصمیمات چشمگیر کوتاه‌مدت می‌گیرند تا در همین مدت کوتاه مورد توجه قرار گیرد. اما نتیجه‌ای نخواهد داشت.

وی در همین راستا افزود: تعریف جشنواره‌ به ما می‌گوید هنرمندان باید ایده‌های نو و خلاقیت‌های منحصربه‌فرد و حیرت‌آوری را به نمایش بگذارند. اما هنرمندان به همان دلایل مدیریتی هر ساله و گاهی به طور هم‌زمان با یک کار قدیمی که چندین بار در سال‌های گذشته اجرا شده است در رویدادهای فرهنکی و هنری کشور حاضر می‌شوند و تنها در پی دریافت جوایز و حمایت‌های مادی سازمان‌های فرهنگی هستند. پایان این روند چه نتیجه‌ ماندگاری برای هنرمندان و فرهنگ و هنر کشور خواهد داشت؟

شوندی در  ادامه گفت: این راه، راه غلطی است که در پیش گرفته‌ایم و برای نجات و رهایی به سیاست‌گذاری‌های کلان نیاز دارد.  سیاست‌گذاری‌هایی که به ما توان ادعای داشتن یک سبک خاص هنری می‌دهد. سبک زمانی به دست می‌آید که ما جریان‌سازی را آغاز کرده باشیم. این جریان‌سازی زمانی به دست خواهد آمد که هنرمندان ارزش‌های انقلابی و دینی را بشناسند و به آن تسلط داشته‌باشند تا بتوانند اثری درست خلق کنند.

*انقلاب گوهر نایابی برای هنرمندان است

وی در پایان مهم‌ترین دستاورد انقلاب برای هنر و هنرمندان کشور را تغییر و تحول در زاویه دید آن‌ها دانست و گفت: مهم‌ترین دستاورد انقلاب برای هنر و هنرمندان تاثیرگذاری روی نگاه آن‌هاست. انقلاب موجب شد تا هنرمندانی که شاید هیچ‌گاه به آسمان‌ها و ارزش‌ها فکر نمی‌کردند بیدار شوند. انقلاب دنیای جدیدی را به هنرمندان زمان خود نشان داد و ثابت کرد که می‌توان جور دیگر و از زاویه دیگری به دنیا نگاه کرد. انقلاب دریچه‌ای را برای هنرمندان گشود که پیش از آن دیده نمی‌شد و یا اگر می‌دید دغدغه‌اش نبود. بی‌کیفیتی آثار سرجای خود باقی‌است، اما نمی‌توانیم حرکت هنرمندان به سوی محتوای ارزشمند انسانی و انقلابی را در چهل سال گذشته کتمان کنیم. انقلاب تحول بنیادی مهم و بسیار بزرگی در درون‌مایه آثار تولیدی هنرمندان ایجاد کرد.