یکشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۱:۳۵

انتقاد و اعتراض سینماگران به عملکرد خانه سینما؛

از تأکید بر غیرمنطقی بودن ثبت صنوف در وزارت کار و ایجاد چالش قانونی تا انتقاد به عملکرد غیرصنفی خانه سینما و مافیاگری و باندبازی

توکلی-رحیمیان-روزبهانی-یوسفیان-فاضلی-طلابیگی-پاک سیما-آذین-عبدی نسب-روشن روان-دانش-قنبری-پورامین-نجفی-نعمت زاده-رویگری

سینماپرس: تعدادی از چهره های شناخته شده سینمای کشور در پی اتفاقات اخیر خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد بدون توجه به نیازهای صنفی اعضا که موجب اعتراض و انتقاد سینماگران قرار گرفته، خواهان برخورد جدی و قاطع دستگاه های فرهنگی و نظارتی با مسئولان آن شدند.

به گزارش سینماپرس خانه سینما به عنوان تنها نهاد صنفی سینماگران کشور از بدو تأسیس اش به جای آنکه محلی برای تأمین خواسته ها و نیازهای سینماگران ایرانی باشد متأسفانه همواره به دلیل دیدگاه های سیاسی و جناحی و حضور مدیرانی که چندان دغدغه ای برای تأمین معیشت و نیازهای اهالی سینما نداشتند این چنین نبوده و مسیر این نهاد صنفی به انحراف کشیده شده است.

عملکرد هیأت مدیره خانه سینما طی سال های اخیر همواره محل بحث و انتقاد شدید اهالی سینما بوده به نحوی که بسیاری از اهالی خانه سینما این دوران را بدترین ایام برای صنوف سینمایی دانسته و بعضا خواهان بسته شدن خانه سینما هم شده اند! مسئولان هیأت مدیره خانه سینما که برای خود شاه نشین تشکیل داده، هر کاری را که دوست دارند انجام می دهند طی ماه های اخیر صدای اعتراض قاطبه اهالی سینما را بلند کرده اند؛ از تهدید و ارعاب مخالفان ثبت صنوف در وزارت کار گرفته که بعضا به تأسیس انجمن های موازی در این نهاد مثلا صنفی منجر شده تا اتفاقاتی که باعث شده حتی برخی از صنوف زیرمجموعه این نهاد دست به تجمعات اعتراضی علیه هیأت مدیره بزنند. یکی از مهمترین مسأله ای که بعد از ایام نوروز ۹۸ صدای اعتراضات برحق اهالی سینما را بلند کرد درز کردن خبر اعطای مبلغی میلیاردی به خانه سینما به عنوان عیدی اهالی سینما توسط وزارت ارشاد بود. مبلغی که می بایست به صورت یکسان و عادلانه میان یکایک اعضای صنوف توزیع می شد اما معلوم نیست دقیقا این مبلغ چه شده است!

از سوی دیگر سینماگران کشور امروزه بیش از هر چیز نیازمند داشتن بیمه تأمین اجتماعی و بیمه تکمیلی بدون پرداخت هرگونه هزینه، تأمین امنیت شغلی، برطرف کردن مشکل بیکاری و تأسیس صندوق بیمه بیکاری، تأمین مسکن و... هستند اما دریغ از آنکه هیأت مدیره خانه سینما توجهی به این نیازهای اولیه داشته باشند!

مسئولان خانه سینما که تنها در پی شوآف و خودنمایی هستند حاضرند بودجه های هنگفتی برای ساختمان های جدید مصرف کنند اما دریغ از اینکه یک بیمارستان و یا درمانگاه برای اهالی سینما و خانواده های شان که جمعیتی چند ده هزار نفری را تشکیل می دهند تأسیس کنند!

در همین رابطه ۱۶ تن از سینماگران کشور از صنوف مختلف سینمایی، خانم ها و آقایان: هوشنگ توکلی، مهدی رحیمیان، محسن روزبهانی، داود یوسفیان، محسن فاضلی، حسین طلابیگی، محمدتقی پاک سیما، جبار آذین، عبدالله عبدی نسب، کامبیز روشن روان، گلچهره دانش، محمود قنبری، شاهپور پورامین، احمد نجفی، راحله نعمت زاده و رضا رویگری ضمن گفتگو با سینماپرس انتقادهای شدید خود را نسبت به عملکرد ناپسند هیأت مدیره خانه سینما ابراز داشتند که ماحصل این گفتگوها برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی سینماپرس در ذیل نقل شده است.

دکتر مهدی رحیمیان رئیس انجمن مدرسان سینما در پی اتفاقات اخیر خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد گفت: حذف و چندپاره کردن صنوف سینمایی اصلاً کار درستی نیست، مدیران خانه سینما باید راهکاری را فراهم کنند تا انجمن های سینمایی فارق از ثبت شدن یا نشدن در وزارت کار، همگی بتوانند مانند گذشته زیر یک چتر واحد باشند.

هوشنگ توکلی بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون نیز در این باره اظهار داشت: دولت مدیرانی را در همه حوزه های هنری از سینما گرفته تا تئاتر، موسیقی، هنرهای تجسمی و... به کار گماردند که تابع مدیران بالادستی شان باشند، این اتفاق باعث به انزوا رفتن بسیاری از هنرمندان طی ۵ سال گذشته و جولان دادن عده معدودی در سینما شده است. آقای روحانی در همه حوزه ها از جمله حوزه فرهنگ و هنر مدیرانی را به کار گماردند که تابع مدیران بالادستی شان باشند، مدیران خانه سینما هم در جرگه همین مدیران قرار دارند و در پی تأمین منافع خود و مدیران بالادستی شان هستند نه حامی منافع اعضای شان!

محسن روزبهانی طراح جلوه های ویژه و برنده ۹ سیمرغ بلورین از جشنواره فجر گفت: بارها شاهد درددل های هنرمندانی بوده ام که از وضعیت بغرنج و بد معیشتی شان گلایه داشتند اما افسوس که مسئولان به جای ارائه خدمات صنفی واقعی و رسیدگی به حال این افراد، از جیب آن ها برمی دارند و در جاهایی خرج می کنند که هیچ ضرورتی ندارد. بیکاری، خانه نشینی و سرگردانی در میان اهالی سینما، امروزه بیش از هر زمان دیگری بیداد می کند. خود بنده بسیاری از هنرمندان را می شناسم که سال ها برای سینمای ایران و اعتلا و رشد آن زحمت کشیده اند اما اینک بیکار و خانه نشین شده اند و حتی از پس تأمین معاش روزانه شان برنمی آیند اما هیچ دغدغه ای برای رفع مشکلات آن ها وجود ندارد.

داود یوسفیان تدوین گر پیشکسوت سینمای کشور نیز در این باره گفت: مشکل اساسی سینمای ایران مدیران بالادستی و ارشد هستند، آن ها باعث و بانی تمامی اتفاقات ریز و درشتی هستند که به سر سینماگران می آید و باید پاسخگوی همه کاستی ها و کمبودهای اهالی سینما باشند. ما چرا مرتب خودمان را گول می زنیم و فکر می کنیم مشکل از جای دیگری است؟ ریشه اصلی تمامی مشکلات در حیطه مدیران بالادستی است! در واقع آن ها با کارها و سیاست گذاری ها و رفتارشان این اجازه را به مدیران زیردست خود می دهند که هر کار درست یا غلطی را در سینما انجام دهند. فقر و بی پولی در زندگی هنرمندان زیاد شده و به همین علت آن ها مجبورند هر کاری انجام بدهند؛ این مایه شرمساری ما است که ساختمان شماره ۳ برای خانه سینما تهیه شده اما از ارائه خدمات صنفی درست به سینماگران خبری نیست؛ تردید نکنید که از این بدتر هم خواهد شد و ما باید منتظر ساختمان های شماره ۴ و ۵ خانه سینما هم باشیم! چرا که همانطور که گفتم از ریشه و اساس دچار نقصان هستیم.

محسن فاضلی عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در پی اتفاقات اخیر خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد گفت: بنده وقتی شنیدم که مسئولان این نهاد ساختمان جدیدی تأسیس کرده اند شوکه شدم، در حالی که برخی سینماگران در تأمین مایحتاج روزانه خود برای ادامه بقا و حیات شان درمانده و عاجز هستند ضرورت خرج از بودجه بیت المال برای توسعه ساختاری این نهاد که عنوان «صنفی» را با خود به یدک می کشد چیست؟ سوأل بنده از مسئولان سازمان سینمایی و هیأت مدیره خانه سینمای این است که به چه منظوری ساختمان جدید تأسیس کرده اند؟ آیا همان ۲ ساختمان قبلی برای خانه سینما کافی نبود؟ هرچه ما فکر می کنیم می بینیم که حتی داشتن یک ساختمان هم برای این نهاد کافی است! بنده معتقدم مسئولان خانه سینما باید در خصوص چرایی این اتفاق پاسخگو باشند. به راستی آیا شگفت انگیز نیست که برخی از اهالی سینما به نان شب محتاج هستند اما مدیران این نهاد که گویا مشاعرشان به هم ریخته کارهایی می کنند که هوش از سر آدمی می پرد؟؛ این اتفاق درست مانند عیدی میلیاردی وزارت ارشاد است که خیلی از سینماگران هم نسبت به توزیع آن معترض بودند و قرار بود لیست اشخاصی که این عیدی را دریافت کرده اند منتشر شود اما نه لیستی منتشر شد و نه رسانه ها دیگر آن مسأله مهم را پیگیری کردند و همه چیز به مرور زمان فراموش شد و در هاله ای از ابهام ماند!

حسین طلابیگی سرپرست پیشین دفتر توسعه فناوری سینمایی و طراح جلوه های ویژه نیز همانند سایر هنرمندان با انتقاد شدید از مسئولان خانه سینما اظهار داشت: تجربه ثابت کرده عده قلیلی از اعضای این نهاد به دلیل ضریب نفوذ در رسانه ها و داشتن تریبون به هر بهانه ای دست به شلوغ کاری و فضاسازی می زنند و همین باعث می شود تا مدیران وزارت ارشاد و سازمان سینمایی در مقابل آن ها کوتاه بیایند. مهمترین مسأله خانه سینما حل معضلات قانونی این نهاد است؛ همانطور که اغلب اهالی سینما آگاه هستند این نهاد در حال حاضر وجهه قانونی ندارد و از نظر قانونی به رسمیت شناخته نمی شود. مسئولان خانه سینما متأسفانه با ندانم کاری های فراوان شأن هنرمندان را در حد یک کارگر تنزل داده اند، هرچند که جایگاه و ارزش کارگران برای همه ما روشن است اما هنرمندان در تمامی جوامع جهانی به عنوان افراد نخبه و فرهیخته جامعه شناخته می شوند و اینکه مسئولان خانه سینما برای منافع حزبی و فردی شان دست به چنین اقداماتی زده اند جای رسیدگی و اعتراض دارد.

محمدتقی پاک سیما فیلمبردار مطرح سینمای کشور در پی اتفاقات اخیر خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد گفت: خانه سینما به جای نهادی صنفی بدل به مجموعه ای حزبی شده است، مشکلات قانونی در این نهاد بسیار است و متأسفانه هیچ تدبیری برای بهبود اداره این نهاد مثلاً صنفی اندیشه نمی شود. ما امروزه شاهد مشکلات متعددی در میان اهالی سینما هستیم، از مبحث عدم تأمین امنیت شغلی گرفته تا مسأله بیمه بیکاری، بیمه پایه و بیمه درمانی سینماگران، تأسیس صندوق بیکاری و... همه روی زمین مانده؛ مسئولان خانه سینما اگر معتقدند که این نهاد صنفی است باید به فکر رفع دغدغه ها و نیازهای اهالی سینما باشند نه ظاهرسازی و توسعه ساختاری!

جبار آذین منتقد سینما نیز در این باره گفت: مدت ها است زیرمجموعه های سازمان سینمایی از مسیر اهداف نخستین روزهای تأسیس خود فاصله گرفته و تبدیل به اهرم ها و ابزارهایی برای قدرت طلبی و سوداگری جماعتی شده اند که سینما را وسیله کار و کسب می دانند. خانه سینما هم که باید مرکز و مأوای سینماگران و مکانی برای رسیدگی به امور صنفی اهالی سینما باشد به خانه ای سیاسی و تجاری تغییر شکل و محتوا داده است. از همین رو سال ها است که این نهاد دیگر مورد اعتنا و اطمینان سینماگران نیست چرا که با نفوذ صندلی دوستان و عوامل و عناصر مافیایی و پولشویان از مسیر خدمت به سینما و فرهنگ جامعه به دور افتاده است.

عبدالله عبدی نسب عکاس و فیلمبردار سینما در پی اتفاقات اخیر خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد گفت: مسئولان خانه سینما به جای ظاهرسازی و گسترش ساختمان های اداری، معضلات و مشکلات عدیده هنرمندان را حل کنند، این ساختمان اضافه کردن ها چه کمکی به بنده و دیگران که مشکلات گسترده در زندگی شان دارند می کند؟ برای خانه سینما یک مکان کوچک هم کافی است؛ من نمی دانم این پول ها و بودجه ها به چه دلیل صرف اموری می شود که نفعی برای خیل عظیم سینماگران در آن وجود ندارد! ای کاش این بودجه هایی که صرف گسترش و توسعه ساختاری خانه سینما می شد به اهالی سینما تعلق می گرفت تا بتوانند بخشی از مشکلات زندگی خود را حل کنند؛ ای کاش مسئولان به فکر آن بودند که بروکراسی های اداری را کوتاه تر کنند و تنها دغدغه شان حمایت از هنرمندان باشد.

کامبیز روشن روان بنیانگذار و رئیس کانون آهنگسازان سینمای ایران در پی اتفاقات اخیر خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد گفت: ثبت صنوف سینمایی در ذیل وزارت کار بر خلاف اساسنامه رسمی خانه سینما است و صنوفی که در این وزارتخانه ثبت می شوند ادامه حضورشان در خانه سینما بنا بر مفاد اساسنامه فعلی خانه سینما غیرقانونی است و باید این نهاد را ترک کنند. از نظر کانون ما آنچه رسمیت دارد اساسنامه مصوب خانه سینما است. اساسنامه ای که در شورای فرهنگ عمومی ثبت شده و ما موظفیم طبق آن عمل کنیم؛ در هیچ جای این اساسنامه نامی از وزارت کار یا نهاد دیگری برده نشده و نشانه ای از اینکه صنوف سینمایی ملزم هستند در جای دیگری ثبت شوند وجود ندارد. با توجه به این اساسنامه که روشن و شفاف است ما متوجه شدیم حرکت درست این است که به سمت وزارت کار نرویم.

گلچهره دانش عضو شورای مرکزی انجمن منشیان صحنه نیز در این راستا گفت: ثبت صنوف در ذیل وزارت کار موجب انحلال دائمی خانه سینما می شود؛ مسائل پشت پرده زیادی در خصوص خانه سینما وجود دارد که به مرور زمان «رو» خواهند شد! کسانی در خانه سینما با ثبت صنوف در وزارت کار نفع شخصی می برند و به فکر اینکه این نهاد صنفی است و باید همه اعضای صنوف از منافع این نهاد بهره مند باشند نیستند. سوأل اکثریت اهالی سینما این است که چرا هیأت مدیره خانه سینما اصرار به انجام چنین کاری دارد؟ چرا صنوف سینمایی به صورت مستقل در ذیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت نمی شوند؟ آیا کسانی که اصرار بر انجام این کار غلط و غیرعقلانی دارند می دانند که با این کار خانه سینما منحل می شود؟ وقتی صنوف زیرمجموعه خانه سینما نباشند و کارفرمای شان جای دیگری باشد بالطبع خانه سینما برای همیشه از بین می رود.

محمود قنبری دوبلور پیشکسوت و عضو انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم سینمای ایران در پی اتفاقات اخیر خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد گفت:  خانه سینما هیچ دستاورد صنفی برای اعضایش نداشته و سینماگران با مشکلات متعدد در حال دست و پنجه نرم کردن هستند و کسی به فریاد آن ها نمی رسد. مسائلی نظیر تأمین امنیت شغلی، تأسیس صندوق بیمه بیکاری، مسائل بیمه ای و... که بارها توسط مدیران مختلف به سینماگران وعده داده شد به هیچ جا نرسید؛ بسیاری از اهالی سینما هنوز بعد از گذشت سال ها حتی نتوانسته اند از طریق این نهاد بیمه پایه شوند، ما هم که بیمه پایه مان از طریق خانه سینما است وقتی مثلاً یک نسخه را به داروخانه می بریم باید بخش عمده ای از هزینه اش را خودمان تقبل کنیم و بیمه تنها حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد هزینه ها را تقبل می کند.

شاهپور پورامین فیلمبردار پیشکسوت و بازرس سابق خانه سینما نیز در این خصوص گفت: شرط ثبت صنوف در وزارت کار برای شرکت در مجمع عمومی و انتخابات هیأت مدیره خانه سینما غیرقانونی است چرا که بر اساس اساسنامه خانه سینما همه صنوف حق شرکت در مجمع عمومی را دارند و کسی نمی تواند مانع آن ها برای حضور در مجمع شود. بنده طی یک سالی که بازرس خانه سینما بودم به کرات حرف هایم را در خصوص نقصان های این نهاد زده ام اما متأسفانه تدبیری برای رفع آن ها نشده است. بنده معتقدم اساسنامه خانه سینما نیازمند تغییرات کلی است. اساسنامه فعلی که به امضای مسعود جعفری جوزانی و برخی دیگر از اهالی سینما رسیده برای زمان بازگشایی خانه سینما بعد از ۲ سال تعطیلی است و بنابر نیازهای روز باید مفاد آن تغییر کند.

 احمد نجفی تهیه کننده و بازیگر سینما و تلویزیون در پی اتفاقات اخیر خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد گفت: خانه سینما نهادی فشل و ضدصنفی است و مسئولان آن اهالی سینما را به بدبختی کشانده اند؛ بنده بیش از ۲۰ سال است که راجع به خانه سینما این مطالب را عنوان کرده ام، اصلاً نمی دانم چرا این خانه برپاست و عده ای در آن جمع شده اند؟ جایگاه صنوف کجاست؟ کدام حرکت صنفی برای اهالی سینما صورت گرفته؟ همه چیز در این نهاد زدوبند و باندبازی است و بس! روابط بسیار کثیف و پیچیده حال همه ما را بد کرده است؛ هرکس که پست و سمت و جایگاهی دارد با هم فامیل اند و دست در دست هم دارند و تنها دغدغه شان این است که بغل دست روسای جمهور بروند و با آن ها عکس یادگاری بگیرند! دریغ از ذره ای توان و اراده برای مدیریت سینما و احقاق حقوق اصناف سینمایی! نکته قابل تأمل آنجا است که برخی از این آقایان داعیه دار مدیریت سینمای هالیوود هم هستند! یکی نیست به آن ها بگوید اصلاً شما اندازه این حرف ها هستید؟ شما توان مدیریت ۲ سالن سینما را ندارید، شما در کار خود دائم در حال درجا زدن و عقبگرد هستید و حال همه سینماگران را بد کرده اید، چرا فقط زبان تان کار می کند؟

راحله نعمت زاده عضو انجمن چهره پردازان سینما نیز با انتقاد شدید از باندبازی و مافیاگری در خانه سینما گفت: خانه سینما متعلق به سینماگران نیست و محل تجمع مافیا و باندهای سینمایی است، اسم این نهاد را به اشتباه خانه سینما گذاشته اند چرا که سینماگران هیچ نفعی از این نهاد نمی برند و هرآنچه هست و نیست بین عده ای افراد خاص تقسیم می شود. خانه سینما نهادی بی در و پیکر است که صنوف حتی از اعضای شان حمایتی نمی کنند، هر کسی از راه نرسیده می تواند عضو صنوف شود، هیچ قانون درستی در خصوص عضوگیری ها وجود ندارد، بنده خودم در دانشگاه شاگردانی دارم که حتی اسم ابتدایی ترین لوازم گریم را نمی دانند اما عنوان می کنند که طراح گریم شده اند و در چند فیلم حضور داشته باشند؛ همه این ها نشان از بی در و پیکر بودن سینما و خانه سینما دارد. این خانه محلی برای حضور دیکتاتورها است! هر عضوی تحت سلطه دیکتاتوران برود امکان کار و فعالیت در سینما برایش فراهم می شود در غیر این صورت باید طعم بیکاری را بچشد و خانه نشین شود؛ بسیاری از اهالی سینما در صنف ها و رشته های مختلف بیکار و خانه نشین شده اند اما دریغا از ذره ای انصاف و عدالت و توجه به آن ها! امروزه بسیاری از اهالی سینما دل شان از خانه سینما خون است و من نمی دانم با توجه به انتقادات جدی اهالی سینما چرا این نهاد همچنان پابرجاست؟

رضا رویگری بازیگر سینما و تلویزیون در پی اتفاقات اخیر خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد گفت: متأسفانه خانه سینما هیچ توجهی به وضعیت زندگی هنرمندان ندارد، هر هنرمندی از این نهاد گلایه و انتقاد دارد راست می گوید، این خیلی بد است که مسئولان این نهاد میان هنرمندان هم تبعیض قائل می شوند، هیچ چیز در خانه سینما درست سرجای خود نیست و من شخصاً بابت این اتفاقات بسیار متأسفم. متأسفانه مسئولان خانه سینما پیشکسوتان را به طور کل از یاد برده و فراموش کرده اند، آن ها نه به ما زنگی می زنند و نه به وضعیت بیکاری و زندگی ما توجهی دارند؛ سوأل بنده این است که وظیفه یک نهاد صنفی مگر چیزی به جز رسیدگی به وضعیت معیشتی و رفاهی اعضایش است؟ چرا مسئولان خانه سینما حتی برای جشنواره فجر یک بلیت در اختیار ما نمی گذارند؟ مگر ما هنرمند این مملکت نیستیم و سال های جوانی مان را برای رشد هنر این کشور صرف نکرده ایم؟

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.