سینماپرس- «تهران 1500» فیلمی است با ساختار انیمیشن که در حال حاضر در اکران نوروزی سینماهای کشور قرار دارد. این فیلم اولین انیمیشن بلند سینمایی ایران با مضمونی اجتماعی فرهنگی و البته تخیلی است که در طراحی شخصیت‌های آن از بازیگران مشهور سینمای ایران نظیر محمدرضا شریفی نیا، هدیه تهرانی، بهرام رادان، حسام نواب صفوی و ... استفاده شده است. برای همین شیوه بازیگری جای خود را به تکنیک و کارگردانی می‌دهد موردی که بهرام عظیمی به خوبی توانسته است از عهده‌اش برآید.
این فیلم ایده‌های کوتاه خیلی خوبی دارد که متاسفانه به وحدتی در انجام کار نمی‌رسند. داستان فیلم که به شدت دچار تشتت موضوعی و ضعف شخصیت پردازی است متشکل از لطیفه‌های کوچکی است که همان انیمیشن های کوتاه و آموزشی عظیمی در تلویزیون را به نمایش می گذارند و سعی شده تا با نقاط عطفی نه چندان مقبول به هم گره بخورند. این مورد در فیلم اخیر کلاه قرمزی هم وجود داشت و ساختارهای کوتاه قبل از این در این فیلم‌ها باعث شده‌اند قیلمنامه نویسان فراتر از گذشته نروند و متاسفانه هر دو فیلم به دلایل مختلفی مردم پسندند و می توانستند علاوه بر جذب مخاطب داستانی مقبول و راضی کننده و _چه عیبی دارد؟ آموزنده- را به مخاطب خود ارائه کنند تا وی راضی تر از سالن سینما بیرون رود.
«تهران 1500» با همه این موارد فیلمی متفاوت در سینمای ایران است. قصه فیلم همان داستان به شدت نخ نمای پسر فقیر با مرام از رده پایی اجتماعی است که با دختری فرنگ رفته و تحصیل کرده بر اثر تصادفی آشنا می‌شود و دل به او می‌بازد. با این حال داستان نکته ظریفی دارد که آن را از فیلم‌های نظیر آن جدا می‌کند و نجات می بخشد و آن؛ زمان رویداد قصه یعنی سال 1500 شمسی است که در آن بسیاری از شرایط زندگی عوض شده و می تواند برای مخاطب امروز ایرانی جالب توجه باشد. در واقع این مورد روی قصه ضعیف را می پوشاند و توجه مخاطب را چنان به خود جلب می کند که روایت اصلی چندان اهمیتی در ذهنش پیدا نمی کند.
نقطه قوت دیگر فیلم علیرغم داستان ضعیف و چندپاره ای که دارد شناخت عظیمی از مخاطب ایرانی و سلیقه وی در انتخاب فیلم های سینمایی روی پرده است. وی که پیش از این در صدا و سیما با انیمیشن هایی نظیر سیا ساکتی این موضوع را مشق کرده است مخاطب را درگیر جزییات می کند تا درصد همذات پنداری وی با اشخاص و حوادث فیلم را بالا ببرد. به این صورت که از تزیینات داخل اتومبیل و منزل و اداره گرفته تا لباس های کاراکترها و نوع غذای آنها همگی ملموس و منتخب از زندگی امروز مخاطب هستند. توجه هوشمندانه وی به جزییات باعث می شود تا بیننده احساس غریبی با فیلم نکند و با پا گذاشتن به محیطی آشنا، غرق فیلم شود و از دیدن آن لذت ببرد.
«تهران 1500» روی هم رفته فیلمی است که سعی دارد معضلات اجتماعی را به نمایش بگذارد و ان را تا حدی نقد کند اما فضای غیر جدی و برخی از موقعیت های داستانی باعث می شوند تا در این راه موفقیت چندانی از منظر تاثیرگزاری بر مخاطب نداشته باشد و بیشتر در وجه سرگرم کننده خود موفق عمل می کند.