سینماپرس ـ فضه میرباقری/ چندی پیش در نشست نقد و بررسی سریال تلویزیونی «داوران» که در فرهنگسرای فردوس برگزار شد، احمد امینی کارگردان این سریال با ارائه اطلاعاتی درباره این سریال گفت: «داوران در 26 اردیبهشت 91 کلید خورد و من تا شهریور ماه 5 تله فیلم را تمام کردم.هرچند که سیما فیلم در همان مراحل آغاز فیلمبرداری می گفت که به فکر پانزده تای بعدی باشید اما بی پولی بدجوری گریبان پروژه را گرفت و وعده برای دادن اقساط علیرغم هفته هایی که می آمد و می رفت و خبری نمی شد باعث شد تا من انگیزه ام را از دست بدهم و از ادامه ساخت ان انصراف بدهم و در این میان بیژن میرباقری فداکاری کرد و با بی پولی و سختی و فشار دو تله فیلم دیگر را کار کرد و بعد هم کار به جایی رسید که دوستان گفتند دیگر اصلا پول نیست و کار تعطیل»!

در نشست نقد و بررسی سریال «همه بچه های ما» که این روزها از شبکه دو سیما در حال پخش است نیز که با تیتر «کَل کَل بازیگر و تهیه کننده سریال» و «نشستی که به گلایه انجامید» در رسانه ها منعکس شد، بار دیگر حواشی ساخت این سریال ها به «اصل» تبدیل شد. محمود جعفری با بیان این مطلب که «این سریال با از خودگذشتگی و ندادن دستمزد به عوامل ساخته شد» گفت: «من فکر می‌کنم همه ما سوابق طولانی داریم و با بخش‌های مدیریت آشنا هستیم اما در نهایت باید بگویم که در حق ما کوتاهی کردند و بدون استثنا از کوچک تا بزرگ در این پروژه با بی‌مهری مواجه شدند».

ستاره اسکندری نیز در سخنانی با این مضمون بیان کرد: «همه ما شرایط مالی پروژه و تلویزیون را درک می‌کنیم و سعی می‌کنیم با آن کنار بیاییم اما آنچه که مدت‌هاست در پروژه‌های تلویزیونی گم شده، بحث احترام است. در ایامی که بنده در تلویزیون کار می‌کردم قواعدی رسم بود. به عنوان مثال اگر بازیگری قصد داشت به جای بازیگری دیگر بیاید اجازه می‌گرفت و احترام‌ها بیشتر بود. به نظرم در این خصوص فقط مشکل بحث مالی نیست بلکه آنچه که باعث دل‌شکستگی افراد می‌شود حفظ احترام است و من همین دلگیری را از آقای سبط احمدی، شبکه دو و معاونت سیما و تلویزیون دارم. مجموع عواملی که در این پروژه کار کردند، سال‌هاست در این عرصه کار می‌کنند و از اخلاق‌مندترین افراد بودند اما چرا صبورترین‌ها همیشه در عقب‌ترین جای صف می‌ایستند. در این پروژه همه دلخوری‌ها به بحث مالی و پول ختم نمی‌شود، بنده خودم آقای سبط احمدی را بعد از پنج ماه دیدم. حرف من این است که انتظار احترام بیشتری داشتم».

در پاسخ به این اظهارات علیرضا سبط احمدی تهیه کننده سریال نیز با لحنی عجیب عنوان کرد: «لازم است توضیحاتی را در جهت مطالب ارائه شده بگویم و آن هم این است که بعضی‌ها به دلیل اینکه زیاد سفر می‌کنند، فکر می‌کنند اینجا اروپاست. در این شرایط که تلویزیون مشکل مالی دارد به سختی گاهی حقوق آخر ماه واریز می‌شود و این شرایط عمومی است و گریبان همه را گرفته و فقط مربوط به ما نمی‌شود و جا دارد توضیح بدهم که بودجه این سریال مشارکتی نبوده و از صداوسیما تأمین می‌شد. بحث مالی پروژه به معاونت سیما برمی‌گردد که همت خودشان را به خرج دادند. پروژه ما بیش از حد زمانی که برآورد کرده بودیم، زمان برد و در مقطعی که ما با کسری بودجه مواجه شدیم، کارمان تمام نشد اما لازم است اینجا بگویم مسلما به قول‌ و قرارها رسیدگی می‌شود. برخی از دوستان از ما طلب دارند اما آنقدر وحشتناک نیست و ما هم مثل سایر پروژه‌ها هستیم که عوامل از آن‌ها طلب دارند».

درخصوص این مباحث چند نکته قابل تامل است:

1 ـ نشست «نقد و بررسی» برای تحلیل و نقد یک اثر برگزار می گردد و طبیعی است که در چنین نشست هایی مباحث مرتبط با نقد فنی و اصولی یک اثر باید مطرح شود. البته مباحث محتوایی نیز مهم و قابل توجه است اما نباید وقتی گزارش نشست مطالعه می شود، مخاطب صرفا با حجمی از مطالب کلی و تکراری مواجه شود.

2 ـ نکته مطرح شده از سوی ستاره اسکندری بسیار مهم و قابل تامل است: «در این خصوص فقط مشکل بحث مالی نیست بلکه آنچه که باعث دل‌شکستگی افراد می‌شود حفظ احترام است و من همین دلگیری را از آقای سبط احمدی، شبکه دو و معاونت سیما و تلویزیون دارم». وقتی چنین موضوعی از سوی یک بازیگر مطرح می شود، بهتر است تهیه کننده به عنوان نماینده سازمان صدا و سیما به جای بیان حرف هایی همچون: «بعضی‌ها به دلیل اینکه زیاد سفر می‌کنند، فکر می‌کنند اینجا اروپاست» که نوع متلک محسو می شود، یک عذرخواهی ساده انجام دهد و یا اینکه در ابتدای نشسست به مشکلات اشاره کرده و از همکاران خود بابت تحمل این مشکلات عذرخواهی نماید. نکته قابل تامل این است که در چنین مواردی همه از دلخوری ها نسبت به یکدیگر اطلاع دارند و با اطلاع از این مسائل به نشستی اینچنینی می آیند تا در مقابل رسانه ها از خجالت یکدیگر دربیایند.

3 ـ بازیگران و فعالان تلویزیون از شرایط و مشکلات مالی تلویزیون اطلاع دارند و قطعا با اطلاع از این شرایط، در یک سریال حضور می یابند. آیا با وجود اطلاع از این مسائل، آنها همچنان باید مشکلات و مسائل حقوقی و اجتماعی خود را در رسانه ها پی گیری نمایند؟ چرا در این خصوص و در زمان ساخت سریال مصاحبه نمی کنند؟ چرا در زمان تولید یک اثر همه چیز مثبت و خوب است و به محض پایان یک سریال، مشکلات خود را نشان می دهد؟ آیا همه چیز ناشی از توجه صِرف به منافع شخصی نیست؟!

4 ـ وقتی قرار است حاشیه در یک نشست برقرار شود، چه لزومی به برگزاری چنین نشست هایی وجود دارد؟ آیا اطلاع مخاطبان از مشکلات پُشت پرده یک سریال ضروری و لازم و اساسا مفید است؟ آیا برای مخاطب این تصور ایجاد نمی شود که وقتی افرادی سر مسائل بدیهی و ساده تا این حل مشکل دارند و حتی بلد نیستند به یکدیگر احترام بگذارند، چگونه می توانند به احقاق حق افراد جامعه بپردازند و از مسائل مهمی مانند حقوق کودکان سخن بگویند؟ آیا مخاطب می تواند پیام و محتوای چنین گروهی را بپذیرد و آن را جدی بگیرد؟ بهتر نیست تا اطلاع ثانوی و تا زمانی که مسوولان و مدیران تلویزیون نحوه رفتار با هنرمندان را نیاموخته اند، برگزاری چنین نشست هایی تعطیل شود؟

انتهای پیام/