سینماپرس- عباس کریمی‌عباسی/ بیستم فروردین هر سال برای یک روز یاد سیدمرتضی آوینی زنده می‌شود و برخی از مسئولان نهادهای مختلف درباره سید شهیدان اهل قلم حرف می زنند و رسانه ها هم منتشر می‌کنند و می‌رود تا سال بعد. وعده‌های داده شده پیرامون ادامه راه وی و حمایت از سینمای دفاع مقدس هم فراموش می‌شود تا هفته دفاع مقدس یا تا وقتی که سالگرد عروج این شهید بزرگوار دوباره سر رسد. «لزوم توجه به دغدغه‌های مقام معظم رهبری در زمینه تحریف دفاع مقدس و حمایت از سینمای دفاع مقدس به عنوان تصاویری مثبوت از رشادتها و ایثارها و دیگر ارزش های معنوی آن دوران» هم در حد حرف باقی می ماند و می رود تا در هفته دفاع مقدس دوباره شعار داده شود. هر بار هم که رسانه ای به موضوع می پردازد هر مسئولی کوتاهی در این زمینه را گردن مسئول دیگری می اندازد و این سیکل آنقدر تکرار شده که دیگر توجه کسی را به عمق فاجعه جلب نمی کند.

بی تردید سیدمرتضی آوینی اولین و تنها تئوریسین سینمای دینی است که انقلاب و دفاع مقدس از آن جدا نیستند. «آیینه جادو» یادگاری ارزشمند از این سینماگر است که بسیاری از مباحث مربوطه را به چالش می کشد و اگر چه گاه برخی موارد به نتیجه مشخصی نمی رسد اما لااقل طرح سوال انجام می شود.

بیست سال از پرواز آوینی گذشت و در این سالها غیر از مقالاتی انگشت شمار بقیه مباحث و تحقیقات درباره سینمای دفاع مقدس نوشتن از روی دست آوینی یا یکدیگر شد. البته اندک سینماگران دفاع مقدس به ساخت فیلم های ارزشمند دست زدند و در این راه خوش درخشیدند اما متولیانی که ادعای انجام این رسالت را دارند غیر از ساخت چند تله فیلم ضعیف و شعاری - و اگر از دستشان در رفته باشد چند فیلم سینمایی – چه کرده اند؟

یادمان نرود که شهید آوینی در زمان فعالیتش در گمنامی کامل بود و تازه پس از شهادت بود که مردم تصویر گوینده روایت فتح را دیدند و دانستند این شخص صاحب همان صدای آرام بخش و تاثیرگذار است چرا که آوینی دنبال شهرت نبود و دغدغه‌هایی فراتر از پر کردن جدول فعالیت های سالانه و نمایش ان داشت.

 یادمان نرود که تنها تئوریسین سینمای ایران با کمترین امکانات و بیشترین سد راه ها و سنگ‌اندازی ها کارها را پیش می برد و حالا مراکز مختلفی که بودجه آنها برای حمایت از دفاع مقدس و در کنار آن سینمای آن است کار شاخص قابل دفاعی انجام نداده اند که اگر انجام داده بود پس از گذشت سی سال از جنگ تحمیلی توجه به دفاع مقدس و جلوگیری از تحریف آن دغدغه رهبری نبود.

جنگ منفورترین پدیده غیرطبیعی و زشت ترین آنهاست اما می بینیم که مجموعه روایت فتح که تصاویری مستند از همین رویداد دلخراش است آنقدر لطیف است که در زمان پخش خود از پربیننده ترین برنامه های تلویزیون می شود چرا که سازنده آن با طمانینه قلبی و ایمان به آنچه به تصویر می کشد آن را تهیه کرده است و به آدم هایی می پردازد که برای دفاع از خاک و باورها و هم وطنانشان از همه چیز به ویژه جان خود می گذرند و کمترین احساس خسرانی نمی کنند و این است که روایت فتح را غیر قابل تکرار می کند.

نسل آینده درباره طولانی ترین جنگ قرن بیستم که حتی دو سال از جنگ جهانی دوم هم بیشتر طول کشید چه فکری خواهد کرد و چه چیزی خواهد دانست اگر محدودیت ها و دسته بندی های سیاسی و کم کاری ها ادامه داشته باشد؟ آوینی بودن کار هر کسی نیست اما ادامه مشی آوینی تنها چاره نجات سینمای رو به احتضار دفاع مقدس است.