سه‌شنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۳ - ۱۰:۴۰

امنیت شغلی در سینمای ایران/2

شیخ‌طادی: شورای عالی انقلاب فرهنگی برای تامین امنیت شغلی ورود کند/ حوزه فرهنگ یک قوه مستقل می‌خواهد

پرویز شیخ طادی

پرویز شیخ طادی؛ کارگردان سینما درباره تامین امنیت شغلی، گفت: از اجتماعات و موسسات فرهنگی نمی‌توان انتظار فعالیت‌های اقتصادی سودآور داشت، سینما نیازمند تامین زیرساخت‌های اقتصادی است و با توجه به اینکه شورای عالی انقلاب فرهنگی نسبت به دولت ماندگارتر است برای بحث تامین امیت شغلی تصمیم بگیرد.

پرویز شیخ طادی؛ کارگردان سینما درباره تامین امنیت شغلی سینماگران به سینماپرس گفت: دو راهکار می توان برای برطرف کردن این موضوع در نظر گفت که به نظرم انتخاب شغل دوم توسط سینماگران می‌تواند خوب باشد به طوری که برای زندگی‌شان به دنبال راهکارهای دیگری برای وضعیت اقتصادی خود داشته باشند و از آنجایی که وضعیت اصناف به لحاظ قانونی هنوز مشخص نیست می توانند در زمینه خودشان مثل آموزشگاه سینمایی  و یا آثارشان اگر متقاضی خارجی داشته باشد فعالیت کنند که به نظرم این راهکار برای هنرمندان بهتر و اجرایی تر خواهد بود، چرا که راهکارهای دیگر نیاز به زیرساخت ها دارد که زمان زیادی می‌طلبد.

وی افزود: هنرمندانی که این راهکار را برای آینده خود در نظر گرفتند به مراتب شرایط بهتری دارند، صنف برای سینماگران نمی تواند امنیت شغلی ایجاد کند چون امینت شغلی مبانی ورودی دارد چرا که سرمایه گذاری ارتباطی به صنوف ندارد همانطور که وقتی تعداد سالن ها کم است به صنوف ارتباطی ندارد.

شیخ طادی با بیان اینکه اجرای زیرساخت‌ها نیازمند تامین بودجه است، گفت: سرمایه‌هایی که باید در این زمینه هزینه شود در جاهای دیگری در حال گردش است و در این زمینه صنوف نقش اساسی و موثری ندارند چرا که نمی‌توانند به منابع سرمایه گزاری دستور بدهند.

کارگردان «روزهای زندگی» با اشاره به نقش دولت، گفت: امنیت شغلی فرآیندی است که در بلند مدت اجرایی می‌شود لذا مدیریت این مقوله هم باید پایدار باشد، تا زمانی که مدیریت فرهنگی مدام تغییر می‌کند خیلی نمی‌توان ثبات مدیریتی در این زمینه مشاهده کرد مگر اینکه قوانین در جهت مسیر درست به صورت کارشناسی اصلاح شود به نحوی که همه نکات را به صورت دقیق زیر نظر داشته باشد ولی از آنجاییکه مدیران هر چهار سال تغییر می کنند نمی توان چشم اندازی برای انجام سیاست های بلند مدت در نظر گرفت.

وی با بیان اینکه خیلی روی مدیر فرهنگی تمرکز نکردیم، یادآور شد: مدیران باید از مشاوران خوبی در این زمینه بهره بگیرند و به جایی برسیم که معاونت رفاهی هم داشته باشیم و این یک راهکار مدیریتی است که حداقل می تواند قوانین را تدوین کند و به طور مستقل به این موضوع فکر کند و نمی توانیم از شمقدری در دوره گذشته یا ایوبی در حال توقع داشته باشیم در طول چهار سال مدیریتشان که یک سال و نیم آن هم به شناخت از حوزه مدیریتی‌شان مربوط می‌شود بحث تامین امنیت شغلی را به سرانجام برسانند.

کارگردان «شکارچی شنبه» یادآور شد: صنف می تواند ورود افراد غیر متخصص را کنترل کند و روندی برای متخصص شدن و ارتقای سطح کیفی و تامین نیروی انسانی داشته باشد که کمبودها را جبران کند، صنف در حوزه خودش می‌تواند به لحاظ امنیتی مدیریت کند ولی صنف نمی تواند خارج از حوزه خودش ورورد کند برای مثال سالن سینما احداث کند به طور مثال باید فعالیت های اقتصادی سودآور داشته باشیم که بتوانند درآمد آن برای حوزه سینما سرازیر شود به طور که صنف دچار یک استقلال مالی شود

وی با بیان اینکه سینما هنر هزینه‌بری است، ادامه داد: این موضوع بیشتر از نداشتن بازار داخلی نشات می‌گیرد و صنوف می‌توانند تنها یک سروسامانی در عضوگیری انجام دهند ولی برای اینکه از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب دست یابند به طوری که در نگاه کلان بتواند یک حرکت کلی شکل بگیرد برای مثال راه‌اندازی صندوق بیکاری و خانه هنرمندان کار صنف نیست بلکه تنها می تواند پیشنهاد دهنده باشد چون صنف‌ها نسبت به مدیریت‌ها ماندگارتر هستند ولی از آنجاییکه ذهن هنرمندان درگیر خلق آثار هنری است تا موسسه‌های اقتصادی و تجاری خیلی نمی توانند فعالیت جدی اجرایی در زمینه تامین امنیت شغلی انجام دهند.

شیخ طادی با اشاره به اینکه به لحاظ قانونی صنف در سینما وجود ندارد بلکه موسسه فرهنگی ثبت می‌شود، یادآور شد: از اجتماعات و موسسات فرهنگی نمی توان انتظار فعالیت های اقتصادی سودآور داشت، سینما نیازمند تامین زیرساخت‌های اقتصادی است و با توجه به اینکه شورای عالی انقلاب فرهنگی نسبت به دولت ماندگارتر است برای بحث تامین امیت شغلی تصمیم بگیرد و بعد از تدوین مباحث مربوط به امیت شغلی این شورا مصوباتش را برای اجرا تحویل دولت دهد که در این زمینه اصناف می‌توانند به دولت‌های موقت کمک کنند و فرهنگ نیازمند دولت دائم است.

کارگردان «پشت پرده مه» یادآور شد: حوزه فرهنگ یک قوه مستقل می‌خواهد و نمی‌تواند زیر نظر قوه‌ مجریه فعالیت کند تا با تغییر دولت هم این حوزه دچار تغییرات بسیار نشود ولی شورای عالی انقلاب فرهنگی این فرصت را دارد و این شورا در حوزه فرهنگ تابع دولت‌های موقت نیست.

وی در پایان خاطرنشان کرد: ما کشوری هستیم که مورد تحریم قرار می‌گیریم و این جنگ همچنان با فلسفه غرب ادامه دارد که در این جنگ نه ما کوتاه خواهیم آمد و نه غرب، چرا که این جنگ تا ابد ادامه خواهد داشت لذا استقلال اقتصادی در حوزه فرهنگ به شدت احساس نیاز می شود.

برچسب‌ها

نظرات

  • رضا ۱۳۹۳/۰۱/۲۶ - ۱۶:۲۷
    0 0
    متاسفانه برخلاف نظر ایشان زیر ساخت های فرهنگی سالهاست که در بسیاری از موارد آن حل شده اما درست استفاده کردن و بجا بهره بردن از این امکانات نکته اساسی ست که بسیاری از مدیران دولتی و سینماگران به نام یا حتی آماتورهادر بسیاری از موارد درست استفاده نکرده اند.... توجه داشته باشیم زمانی در تلویزیون سریال های طنز 90 قسمتی باب شد و همین امر سبب کم کاری عده ای گردید و یک تیم چندین ماه بر سر یک پروژه بوده و عده ای دیگر بیکار اما اکنون روش جدید باب شده به نام مینی سریال و یا اشتباهی دیگر سپردن یک برنامه در بلند مدت به یک تهیه کننده که با عوامل خاص خودش کار میکند در حالیکه تقسیم این تولیدات به چند نفر سبب افزایش میدان کار شده و عوامل زیادی به کار گمارده میشوند... در سینما هم وقتی بودجه های دولتی به افراد خاص تعلق میگیرد عده ای خاص از آن بهره میبرند مثال زمانی که دیده بان با بودجه ای محدود ساخته میشد در سایر نهاد های دولتی ارقام بالاتری صرف سایر فیلمهایی میشد که خروجی مناسبی هم نداشتند اگر اکنون که بودجه فیلم با زمان سال 67 قابل مقایسه نیست همین مطلب را لحاظ کنیم بودجه یک فیلم چند میلیاردی را مثلا 8 میلیاردی بتواند 6 فیلم خوب و مناسب اکران بسازد آیا باز هم سینما دچار کمبود مخاطب میشود ؟ آیا جمعیت سینما رو نسبت به سال 67 کمتر شده ؟ آیا سالن های سینما کمتر شده ؟ اکنون که صحبت از زیر ساختها می کنیم مگر هر فرهنگسرا سالن نمایش ندارد؟ مگر سالنهای اجتماعات وزارت خانه ها و خیلی از ادارات دولتی امکانات پخش فیلم ندارند؟ آیا دیدن فیلم به سالن سینما در بخش خصوصی و یا تحت پوشش ارشاد یا حوزه هنری خلاصه میشود ؟ مگر همین ساخت وسازهای سالن ها زیز ساخت محسوب نمی شود؟ امروز که برخی سالنها از یک به سه یا چهار سالن تبدیل شده اند زیر ساخت نیست ؟ هرچند در برخی موارد سینما در شهرستان ها تعطیل شده اند اما در مقابلش فلان نهاد اقدام به ساخت بهترین سالن و آمفی تئاتر کرده اند که میتواند مخاطب سینما را به سالن دعوت کند!! چه کسی باید این امکانات را مدیریت کند؟ مگر دانشگاههای کشور سالن همایش و امکان پخش فیلم ندارند ؟ فیلمهایی که در این سالها با بودجه های دولتی برای جشنواره های خارجی ساخته شده اند و اساسا به دنبال مخاطب درسینمای ایران نبوده مگر از همین زیر ساختها استفاده نکرده اند ... امنیت شغلی هرچند به عوامل زیادی مرتبط می شود اما مدیریت یکپارچه و مدبر برای بهره گیری از تمامی پتانسیل موجود در ایران را تاکنون استفاده نکرده و فاکتور عدل و انصاف نیز همچنان دور مانده است ... بسیاری از دوستانی که امروز جایگاهی در سینما دارند از بسیاری از این زیر ساخت ها بهره برده اند که خیلی ها نتوانستند و یا در اختیارشان قرار نگرفت و گرنه در شرایط یکسان خیلی ها میتوانستند کارگردان یا تهیه کننده شوند که متاسفانه مافیا سینما فرصت را به انان نداد و گاه برخی تک درخششی داشته و زود با سنگ اندازی ها به کنار کشیده شده اند و گاه برخی ضررهای هنگفتی بابت بیرون بودن از باند های کار پرداخته اند ... نکته اینکه امروز اگر حتی از بابت زیر ساخت ها لنگ بزنیم باز هم همین سینماگرانی که اکنون جوانی را پشت سر گذاشته و امروز مانیفست ارایه میدهند می بایست قبل از آنکه خود را به شهرت برسانند عافیت کار را می اندیشیدند و یا به فرمایش ایشان ذخیره اندوخته اند و اکنون فقط شعار امنیت شغلی سر میدهند... باشد که به جای مشهور شدن در سینما شهره صداقت در شهر شویم... انشااله.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.