خبرگزاری فارس - محمد تقی فهیم: غزه در خون می تپد . باز هم تراژدی دیگری بر مردمی که مظلوم ترین این عصرند . مادران فلسطینی شاهد به خاک و خون کشیده شدن جگرگوشه هایشان اند و پدران مسلمان غزه ای ، ناخواسته نظاره گر ویرانی کاشانه و شهادت خانواده هایشانند . طی ۱۵ روز فقط ۵۰۰ نفر شهید شده اند . برای چی ؟ ایستادگی بر اعتقادشان . نپذیرفتن سلطه . ترجیح آزادگی بر حیات زیر سر نیزه . آیا حقشان چنین مسلخی است ؟ به واقع این یک نسل کشی است .  کجایند مدعیان نقض حقوق بشر ؟ کجا رفته اند صندلی نشینان کاخ های پر آوازه ای چون سازمان ملل و امثالهم . واقعا حالا وقت مرخصی رفتن است آقای بان کی مون !؟ 

این پرسش جدی از سوی قریب به اکثریت نفوس جهان مطرح است که حامیان توهین به گربه ها و یاری رسانان به گسترش نسل وزغ ها چرا در برابر قلع و قمع کودکان فلسطینی ، از سوناهایشان خارج نمی شوند ؟ آنهایی که در هالیوود  شهره به کارهای خیرند و با لشکری از دوربین بدست های همراهشان سراغ فلان کاسکوی بال شکسته را می گیرند تا با تیتر انساندوستانه روی جلد مجلات را اشغال کنند ، کجایند ؟ انهم در دنیای بی مرز رسانه ها  که صوت و تصویر  حرکت پشه ای ، درآنی ، به سمع و نظر همه در اقصی نقاط جهان می رسد ، چطور است که آقایان ، از این فاجعه تکان دهنده بی خبرند ؟ یا درسترش خود را به خواب زده اند ، برای همین ضجه ی زنان و کودکان فلسطینی بیدارشان نمی کنند .

اما  مرحبا به هنرمندان کشورمان . خوشا به غیرت سینماگران مملکتمان . آفرین به احساسات فیلمسازانمان . درود به همت و همراهی دست اندرکاران هنرهفتم این دیار . ستایش و سپاس به وجدان بیدار جامعه ی سینمایی ایران اسلامی .

بسوزند دشمنانی که انشعابات سینمایی را وحدت شکن تحرکات ضد ظلم ایران می پنداشتند . بمیرند آنهایی که بدنبال بهره برداری از اختلاف سلیقه های داخلی فیلمسازانمان بودند و هستند . یکبار دیگر سینمایی ها ثابت کردند که درهنگامه ی جدی تنی واحد  و یک پارچه هستند . فرقی نمی کند ، همه اینجا زبانی مشترک دارند و یک تن واحدند ، از اصغر فرهادی تا فرج الله سلحشور . از نسل جدیدتری ها چون نیکی کریمی تا نسل قبلی ها مانند پروانه معصومی . همه این درد مشترک را همصدا فریاد می زنند . روزنامه های مکتوب  تا خبرگزاری ها . شبکه های اجتماعی تا وایبری ها ، همه غزه را می فهمند . این جور مواقع ایرانی بودن معنای تاریخی اش را نشان می دهد . بچه های غزه ، خانواده های فلسطینی ، هنرمندان آزاده سرزمین های اشغالی همین وحدت را از ما می خواهند . آنها این روزها نیازمند کمک هستند ، مطمئنا این همگرایی ما حد اقل التیام زخم های آنان است . تاریخ آینده به  ایرانی بودن و افتخار مسلمانی ما خواهد بالید . شرمنده آنهایی که به این فاجعه علنی و عظیم پشت کرده اند .