پنجشنبه ۲ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۲:۱۲

روز قدس ، «غزه» در خون است

سینمای استراتژیک اینجا معنا می‌دهد/ آقایان، بیایید صریح باشیم!

غزه

سینماپرس: محمد تقی فهیم/ در کنار بیانیه ها و تجمعات جوانان سینمادوست و فیلمسازان پیر و جوان مناطق اشغالی و لبنان و سینمایی های دیگر ممالک از ما ، فیلم های افشاگرانه ، ظلم ستیزانه ، عدالت محورانه ، مبارزه جویانه ، سلحشورانه و ضد امپریالیستی می خواهند . باز بودن راه تولید فیلم های استراتژیک و حمایت دستگاه های فرهنگی و مشخصا وزارت ارشاد از این رویکرد ، اعتبارآفرین سینمای جمهوری اسلامی ایران است .

 این روزها ، مردم کشورمان از جنبه ی احساسی ، دست کمی از ساکنین غزه ندارند . خدا رحمت کند امام کبیر را . طی سال های گذشته با یورش های متعدد و حمله های ناجوانمردانه صهیونیست ها به مردم بی پناه ساکن در سرزمین  فلسطین ، اعلام روز قدس بیش از پیش معنای واقعی اش را به دنیا اثبات کرده است . امسال ، در همین حال ، غزه و مردمش در دود و آتش نفس می کشند و هر دم ، نفسی قطع می شود .

طی روزهای گذشته هنرمندان و سینماگران کشورمان به انحای مختلف سعی کرده اند تا ندای مظلومیت و عملیات نسل کشانه غاصبان حاکم بر فلسطین را به گوش جهانیان برسانند . نهادها و مراکز فرهنگی نیز در زمینه تبلیغی خوب ظاهر شده اند . فیلمسازان در گرایش های فکری متنوع ، به موقع و محکم عکس العمل نشان داده و می دهند ، از بیانیه گرفته  تا تجمع ، از مصاحبه تا سخنرانی  ، فردی و جمعی درتلاش بروز احساس خود نسبت به رویدادهای دلخراش و ضد انسانی جاری در غزه هستند . مثلا اقدام به موقع و هوشمندانه و اصولگرایانه جشنواره بین المللی فیلم مقاومت در جمع آوری امضا برای بیدار کردن بان کی مون ! مطمئنا در حافظه تاریخی مظلومان غزه (خصوصا هنرمندان و سینماگران فلسطینی) ثبت خواهد شد . حتی وزارت ارشاد و سازمان سینمایی هم در این زمینه خوب و قابل دفاع ورود کردند ، اما ...

آقایان جنتی ، ایوبی

شما آقایان در پست مدیریتی خود با دفاع از مردم غزه ما را روسفید کردید ، این به جای خود ، ولی بپذیرید که همه موضوع به همین اندازه ختم نمی شود . شاید الان موقع مناسبی نباشد که سر درد دل و گلایه را باز کنیم ، اما چه کنیم که ما در مناسبت ها بیشتر فرصت حرف زدن پیدا می کنیم .

نگارنده در مقطع خیزش های انقلابی منطقه و اوضاع مصر و بقیه کشورها ، چند بار و در چند رسانه گفتم ونوشتم که در چنین وقایعی چرا دست ما از حیث آثار نمایشی (خصوصا فیلم های بلند داستانی) خالی است ؟ چرا ؟ شما به یاد دارید و خوب هم به یاد دارید که در ایام تحولات سیاسی – اجتماعی و انقلاب خودمان ، فیلم هایی چون نبرد الجزایر ، چه تاثیر بسزایی بر روحیه مبارزه جویانه جوانانی مانند بنده و شما می گذاشت و مهمتر از همه همین آثار از کشورهای شوروی ، فرانسه ، الجزایر و ... بیش از ده ها کتاب ما را با انقلاب ها و کشورهای مذکور و اهدافشان آشنا می کرد . ولی سینمای ما در همه این سال ها با صرف هزینه های بسیار نتوانسته چند فیلم آبرومند برای منطقه ارایه کند . جای تاسف ندارد ؟ چند دهه از اعلام روز قدس به عنوان روز همبستگی با مردم فلسطین می گذرد اما هر ده سال یک فیلم جهانی با این موضوع نساخته ایم . خجالت ندارد ؟ پس معنای مدیریت چی هست ؟ یعنی همه چیز خود به خودی پیش برود ؟ کشاورزی دیم دیگر جواب نمی دهد . باید آب و زمین و نیروی انسانی مدیریت بشود تا محتاج بیگانه نشویم . به واقع هم کشورمان در چارچوب اهداف روز قدس ، دیپلماسی درخور توجهی داشته است . مردم هم همیشه به صحنه آمده اند اما در عرصه فرهنگی و سینمایی نه تنها کمک حال دیپلماسی سیاسی نبوده ایم بلکه در مقاطعی عقب مانده و بعضا مانع هم شده ایم . چرا ؟ چون فاقد استراتژی فرهنگی بوده ایم .

آقای وزیر ، رییس محترم سازمان سینمایی

متاسفانه شنیده می شود که این مدیریت به پیشنهاد مشاوران زبده ی همکار و حاضر در بدنه ی ارشاد ، دور سینمای استراتژیک را خط کشیده اند . مجبوریم این شنیده ها را باور کنیم چرا که برای نمونه  در دفترچه رویکردهای منتشره از سوی سازمان سینمایی ، هیچ اشاره ای به این موضوع نشده است . شنیده می شود که رسما به سینماگران گفته می شود که بحث ارزش ها ، انقلاب و ... را تعطیل کنید ، شاید این اشاره ها اغراق به نظر برسد ، ولی از قدیم گفته اند : تا نباشد چیزکی ... مثلا همین دو روز گذشته یکی از سینماگران طی یادداشتی نوشته بود : «... مدیران و زیردستان چنین بیان می دارند که پرداختن به ارزش های دینی و انقلابی نشان از کهنگی و عدم استقبال مخاطب دارد ... ما را به مسیری هدایت می کنند که فقط چرکی ها و زخم ها را بیان نماییم» .

آقایان صریح باشیم

شاید در سال های گذشته از موضوعات و مضامین ارزشی و انقلابی سو استفاده شده باشد ، اما مواظب باشید که از آن طرف بام نیفتیم. دوره تدبیر و امید است . اعتدال اما مهمتر است . زمانی بود که در زمینه  گنجاندن  صحنه های نماز و دیگر آداب و شعائر به افراط غلتیدم ، حال آنکه  به تفریط که کشیده شدیم منجر به تعطیلی ترسیم و نمایش این ارزش ها شد ، بنابراین از رویکرد های مهم مدیریت معتدلانه  ، اینکه نگذاریم افراط و تفریط بر زیر مجموعه های تحت نظر عرصه فرهنگ و از جمله سینما غلبه کند . پس سروصدای به پا شده مبنی بر بی توجهی به سینمای استراتژیک و رویکردهای ارزشی و انقلابی اگر افتادن از آنسوی بام نیست پس چه معنایی دارد ؟

آقایان مدیر ارشد فرهنگی و سینمایی ، با خود خلوت کنید و به وجدانتان جواب دهید

آقایان ! باور بفرمایید که پست های دراختیارتان ماحصل ساری و جاری بودن روح انقلاب بر کشور است . اگر همه چیز برمدار کلاسیک جلو آمده بود ، مستعدترین شما نهایتا استاد دانشگاهی بودید ، حال آنکه از ثمرات انقلاب همین بس که فرصت و قسمت را به همه جریانات و افراد می دهد تا آنجا که الان شما وزیر و رییس و مدیرکل هستید ، همچنانکه همکارانتان در دوره های قبل و قبل تر .  بنابراین جفا درحق انقلاب چرا ؟ تعطیلی و انزوای سینمای استراتژیک اگر خروج از دایره و اهداف انقلاب نیست ، پس چیست ؟  تا زمانی انقلاب رنگ و جلا و عطر دارد که فلسطین ایرا ن را درکنار خود دارد ، ایران اسلامی همدرد مردم غزه است ، به محرومیت و استعمار در افغانستان می اندیشد ، نسبت به وقایع عراق بی تفاوت نیست ، استثمار مردم آمریکای لاتین را می فهمد ، غارت منابع افریقا را می داند ، میلیتاریسم و جنگ افروزی را محکوم می کند ، محافظه کاری برخی حاکمان عرب را دشمنی برمردمشان می شناسد ، صهیونیست ها را غاصب می داند و آمریکا را حامی غاصبان و کلا ظلم و جور ستم و سلطه را بر هیچ ملتی تاب نمی آورد ، لذا  سینمای استراتژیک اینجا معنا می دهد . تحقیقا اعتدال حکم می کند که بر روی این سینما باید سرمایه گذاری کرد . سینمای بدنه را باید سپرد به بخش خصوصی و زیرساخت ها را تقویت و ترمیم کرد اما آنجایی که باید بودجه های دولتی و بیت المال هزینه شود در همین نقطه زمین است . دشمن هم در همین زمین بازی می کند ، منتهای مراتب قاضیان بازی خریده و تماشاگران مسخ شده اند . نمونه مبرهنش همین وضع و اوضاع غزه و ساکنانش است .

برادران صدرنشین  در وزارت ارشاد!

بی شک حمایت هایی که الان مردم و هنرمندان کشورمان در شکل و قالب های مختلفی  مانند  صدور بیانیه ، نشست و اعتراض ، گردهمایی و تجمع ، راهپیمایی و سخنرانی و ... از مردم غزه به عمل می آورند ، به جای خود مثبت و باید ادامه یابد ، ولی جوانان سینمادوست و فیلمسازان پیر و جوان مناطق اشغالی و لبنان و سینمایی های دیگر ممالک از ما ، فیلم های افشاگرانه ، ظلم ستیزانه ، عدالت محورانه ، مبارزه جویانه ، سلحشورانه و ضد امپریالیستی می خواهند . باز بودن راه تولید فیلم های استراتژیک و حمایت دستگاه های فرهنگی و مشخصا وزارت ارشاد از این رویکرد ، اعتبارآفرین سینمای جمهوری اسلامی ایران  است .

آقایان!

سینماگران جوان ،  متعهد و انقلابی کشورهای مسلمان  و جهان را نا امید نکنیم ، انها نگاهشان به انقلاب اسلامی دوخته شده است . مبادا که با بی «تدبیر»ی هایمان ، «امید» را درآنها به یاس تبدیل کنیم که دراین صورت از «اعتدال» دور و به افراط گرایی رسیده ایم .

 

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.