شنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۲:۱۰

مسئولیت اجتماعی هنرمندان در جامعه/ ۱

رافعی: فیلمساز باید در قالب یک مصلح اجتماعی مردم را جذب سینما کند/ نگاه تیزبین هنرمند وظیفه‌اش را سنگین‌تر می‌کند

عیاس رافعی در جلسه رئیس سازمان سینمایی با صنوف سینما

سینماپرس:عباس رافعی کارگردان سینمای ایران درباره مسئولیت اجتماعی هنرمندان و وظیفه شان در قبال جامعه در گفتگو با سینماپرس گفت:« فیلمساز باید در قامت یک مصلح اجتماعی فیلم بسازد و با آموزه های اخلاقی در قالب های غیر شعاری و جذاب مردم را جذب کند.»

رافعی ادامه داد:« هنرمند راه های گوناگونی را امتحان می کند و همواره در این راه جلوتر از مردم حرکت کرده و ناهمواری های مسیر را می شناسد؛ او می تواند به مردم اخطار دهد و راه و جاده درست را برای عبور انتخاب کنند.»

وی افزود: «هنرمند می تواند حکم مامور دیده بانی را داشته باشد و مانند علایم در جاده ها عمل کند. شما وقتی وارد جاده می شوید دایم به علایم راهنمایی در طی مسیر دقت می کنید مثلا اینکه «جاده باریک می شود» یا «خطر ریزش کوه» یا اینکه «به تونل نزدیک می شوید» و مانند اینها و طبق این علایم به صورت امن به حرکت در مسیر ادامه می دهید. این مثال ها مانند تجارب زندگی هستند که یک هنرمند متعهد می تواند در مسیر زندگی در اختیار مردم قرار دهد»

کارگردان فیلم «کیمیا و خاک» افزود:«هنرمند متعهد و کسی که رسالت اجتماعی خود را می داند، فیلم  نمی سازد برای اینکه صرفا فیلم ساخته باشد. دیدگاه هنرمند دردمند هنر برای هنر نیست و این تصور در قاموس اش جایی ندارد. »

رافعی گفت:«اگر اعتقاد داشته باشیم یکی از وظایف هنر انتقال تجربه است و وظیفه اصلی هنرمند یا سینماگر در قبال جامعه و مردمش در اختیار گذاشتن این تجربه باشد این وظیفه به سهولت می تواند با ابزار سینما میسر و انجام شود. سینماگر می تواند با طرح معضلات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و ارائه راهکار برای فرار از این معضلات به وظیفه اصلی خود در قبال جامعه جامه عمل بپوشاند. »

کارگردان فیلم «فصل فراموشی فریبا» درباره تاثیر فیلم و سینما بر جامعه گفت:«سینماگر این توان را دارد که به مدت دو ساعت تماشاگرش را در دنیایی که ساخته محصور کند و در این مدت هرآنچه از جامعه و اتفاقات و نگرانی هایی که که در ذهن دارد در اختیار مخاطبش بگذارد و پس از این ساعات وی را به جامعه برگرداند و امیدوار باشد حوادث و وقایع و ماجراهای فیلم و داستان آدم هایش روی مخاطب تاثیر مثبت گذاشته باشند. »

رافعی ادامه داد:«مثال خوب در این زمینه فیلم «Z» ساخته گوستا گاوراس است که در سال ۱۹۶۸ در فرانسه ساخته شد. هنگامی که فیلمساز متوجه می شود ژنرال دوگل دیکتاتور می خواهد لایحه ای به مجلس ببرد و طی آن تقاضای اختیار تام کند، پیش زمینه ای را در ذهن مخاطب ایجاد می کند در نهایت موجب می شود مردم و مجلس به این طرح رای منفی بدهند.»

وی گفت: «هنرمند به دلیل نگاه حساس ، ویژه و تیزبینی اش به جامعه همواره چند قدمی از جامعه اش جلو تر است و این همین مساله وظیفه اش را سنگین تر می کند.»

کارگردان فیلم «کیمیا و خاک» در پایان اظهار داشت:«مشکل سینماگران ما این است که بطور مطلق برای رضایت مدیران فیلم می سازند. وقتی شما بدون در نظر گرفتن نظرات و انتظارات مردم فیلم بسازید نظر مخاطب را جلب نمی کنید و تماشاگر هم آن را پس می زند. »

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.