صامتی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس تصریح کرد: «من هیچ گاه در چند پروژه به طور همزمان بازی نکرده ام و فقط الان مشغول بازی در «ترانه های محلی» و یک تله فیلم هستم و از این بابت هم ناراحت هستم چون به کار همزمان با هم اعتقاد ندارم.»

وی افزود: «من با نقش هایم زندگی می کنم و مدت زمانی که بر روی صحنه هستم اصلا برایم مهم نیست. مهم آن است که نقش با من است و تا روزی که نقش را بازی می کنم با آن نفس می کشم.»

بازیگر فیلم «نیش زنبور» در خصوص میزان ارتباط موسیقی در زندگی انسان و رویکرد نمایش ترانه های محلی افزود: «من معتقد هستم موسیقی از زندگی انسان لاینفک است. ما نمی توانیم بدون ریتم زندگی کنیم. من همیشه می گویم که در بازیگری حرف اول را ریتم می زند. وقتی که ریتم در بازیگری جزو نشانه های مهم باشد معلوم است که در زندگی انسان جریان مهمی در حرکت است.»

صامتی در ادامه اظهار داشت: «اگر ریتم در زندگی وجود نداشته باشد زندگی انسان یکنواخت و بی معنی خواهد بود. این موسیقی و ضرباهنگ است که زندگی را از روزمرگی خارج می کند. اگر هر روز باید یک ریتم و آوا زندگی کنیم، خسته می شویم. به نوعی می توان گفت موسیقی  به زندگی انسان رنگ و روح می بخشد.»

وی افزود: «در این نمایش که موسیقی حرف اول را می زند و بیننده موسیقی ۷خطه از کشور را می شنود؛ طبیعی است که با موسیقی ارتباط مستقیم برقرار می کند.»

صامتی در خصوص میزان تاثیرگذاری اش بر کاراکتر خود افزود: «ارتباط کارگردان و بازیگر از هم جدا نیست. منِ بازیگر با وجود سال ها کار و تجربه، با کارگردان اثر به یک تعامل رسیده ایم. اثر به کارگردان تعلق دارد و ما باید با یکدیگر به یک هماهنگی برسیم و طبیعی است که در این میان من نیز از اندوخته های خودم بر کاراکترم اضافه می کنم.»

صامتی در پایان افزود: «بازیگری و کارگردانی همیشه توامان بوده است. تئاتر و سینما یک مجموعه است و هنر فردی نیست. این کار یک نمایش اپیزودیک است و شاید در ظاهر اپیزودها با یکدیگر فرق داشته باشند اما در باطن یکی هستند؛ این اپیزودیک بودن نمایش فضایی را برای من فراهم می کند که در اپیزودی که حتی حضور ندارم در پشت صحنه کار را دنبال کنم. وقتی در پشت صحنه با دیگر کاراکترها ارتباط برقرار می کنم به این معناست که تئاتر یک هنر جمعی است.»