پنجشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۲:۵۳

۱۷ مرداد روز انسانهای روشنگر و خروشان

روز خبرنگار و یادداشت انتقادآمیز یک فعال باسابقه رسانه‌ای/ خبرنگار بی آرمان خطرناک است!

روز خبرنگار

سینماپرس:«علی اکبر عبدالعلی زاده» از فعالان باسابقه رسانه ای همزمان با فرا رسیدن هفدهم مرداد روز خبرنگار طی یادداشتی با انتقاد از وضعیت رسانه های امروز و فعالیت‌های خبری نسبت به سالهای گذشته، خبرنگار بی آرمان را برای جامعه خطرناک می‌داند.

نشسته ای در سکوت خودخواسته در دنیای رسانه، دور از خبر و نقد و مقاله و الخ، خلوت کرده ای با تالیف کتاب و تولید محصولات فرهنگی هنری وساخت برنامه تلویزیونی، تلفن زنگ می زند و دوستی یادت می آورد ۱۷ مرداد روز خبرنگار است. روزی که بهانه تکریم زبانی و بدون خرج  از رکن چهارم جامعه است!
روزگار سختی است، دل گرفته و خسته و افسرده، روزگار سایه نشینی و تماشا و اشک  برغفلت دیگران  ریختن ، روزگار کارهای کرده و دست های خالی از محصول  باغ هایی که طی سال ها آباد شد و یک شبه سوخت؛ خبرنگاری برای کسانی که دغدغه اصلاح امور آنان را به عرصه کشانده این روزها چنین تعابیری را به ذهن می آورد.
اما برای دیگرانی که غم نان و نگرانی معیشت  باعث شد اولین دری که باز دیدند دریچه ای برای پرتاب شدنشان به دنیای خبر  باشد، دنیای سورچرانی و پول درآوردن است. کافی است شهرت و ثروت برایتان از آبروی فردی دیگران و شان جماعت و جریان ها مهم تر باشد، می توانید ازطریق فشار قلم به روی کاغذ آنچنان فشاری به دیگران بیاورید که پیشنهاد های جذاب مالی و شغلی به سوی شما سرازیر شود. از زیرمیزی  گرفتن و خبرفروشی و تیتر فروشی و عکس فروشی و صفحه فروشی و نشریه ورسانه فروشی بگیر تا سهم گیری از قدرت و پست های آن چنانی و دلالی آدم و برج سازی و هزار کثافت کاری دیگر.
همیشه آرزو می کنم کاش همچنان خبرنگاری ساده و کمال گرا می ماندم وهرگز به سطح مدیریت رسانه ورود نمی کردم. در رویاهایم خودم را در دنیای خبرنگاری فارغ از معادلات مشوش پشت پرده، پرشور و پر امید می بینم. جوانکی که جای خالی مباحث نظری فرهنگ و هنر بویژه سینما باعث شد احساس مسئولیت کند و از تولید فیلم دست بکشد و دست به قلم ببرد.
برمی گردم، مرور می کنم و دلیل دلسردی ام را جستجو می کنم. حالا دیگر به بیست سال فعالیت رسانه ای نزدیک شده ام روزگاری که تصمیم گرفتم دراین وادی خدمت کنم بازی رسانه، بازی بزرگان بود. مدیر مسئول و سردبیر و دبیرسرویس و خبرنگار، چنان شأن حضوری داشتند که باعث شرم حضور  آدم می شد و شب و روز تلاش می کردی تا پا جای پای آنها بگذاری ولی حالا دیگر سال هاست بازی رسانه بازی بچه ها شده؛ مدیران بالادست فهمی از اهمیت رسانه ندارند و اغلب حتی مبانی این عرصه را نمی دانند، دیگر حرف مردم را نمی زنند ورسانه را ارزان می فروشند. نیروهای اجرایی بویژه خبرنگاران نیز دغدغه های جدی برایشان رنگ باخته، یادمان رفته روزگاری می گفتند خبرنگار بدون آرمان خطرناک است، حالا برعکس شده، خبری از دوره دیده ها و باتجربه ها نیست. آنان که دغدغه دارند گوشه نشینی اختیار کرده اند و سرهای پرشوری که مجبور به ماندن هستند  به کارهای نظارتی  پناه برده اند و دست از قلم کشیده اند. در همین عرصه فرهنگ و هنر که به غلط بی خطر ترین و بی زحمت ترین بخش رسانه است چند چهره پیشکسوت باقی مانده است؟ آسمان خالی از بازها جولانگاه کلاغ ها شده!
دلیل در همین نزدیکی است نیازی نیست به ذهن فشار بیاوریم. روزگاری در دهه ۸۰ وقتی روزنامه ای را راه اندازی می کردیم برای خبرنگار کم تجربه یا اصطلاحا خبرنگار درجه سه ۴۰۰ هزارتومان پایه حقوق به همراه مزایا پیش بینی کرده بودیم، امروز شنیده ام خبرگزاری ها برای خبرنگار کاربلد این رقم را پرداخت می کنند! خبرنگار بیچاره الباقی مخارج خود را از کجا تامین کند؟ شریف باشد رو به حرفه های مرتبط می آورد و اگر نباشد هزار راه جلوی پایش هست که حیثیت حرفه ای اش را به معاش روزانه بفروشد و وقتی این لقمه زیر دندانش مزه کرد همه کاری می کند. هنوز هم خبرنگار بی آرمان خطرناک است. حالا شما بگویید روز کدام خبرنگار مبارک است؟
دنبای خبر نگاری و رسانه بیرونش مردم را کشته و درونش مارا سلاخی می کند. ۳ رسانه مطرح را در بخش فرهنگ وهنر مدیریت کرده ام، بیش از ۳۰ نشریه تخصصی و جشنوراه ای و استراتژیک را سردبیری کرده ام و حالا شش سال است  کار رسانه ای را رها کرده به تالیف کتاب و مشاوره پناه برده ام. فقط دفتر کارم را در نقطه ای قراردادم که محله رسانه هاست. از پنجره اتاقم ساختمان خبرگزاری ها و روزنامه ها را تماشا می کنم، همه انرژی های خبرنگاری ام را به سختی در دل محبوس کرده ام وفقط ۱۷ مرداد یادم می آورد خبرنگارم. کاش این حرف ها را نمی زدم و فقط می گفتم روزخبرنگار مبارک!

«علی اکبر عبدالعلی زاده»

نظرات

  • ۱۳۹۳/۰۵/۲۰ - ۲۳:۱۳
    23 1
    با سلام خدمت این نگارنده بعنوان یه روزنامه نگار دو تا سوال پیش اومد اول اینکه شما کدوم روزنامه غیردولتی رو میتونی راه بندازی و به قول خودت تو دهه 80 ماهی 400 هم بدی؟؟؟ دوم اینکه کدوم سه رسانه مطرح در حوزه فرهنگو مدیریت کردی شما برادر عزیز؟ الان دهه 90 هست و دوره شفاف سااازی...پس بیا و بگو کدوم رسانه رو تو بخش خصوصی تونستین از نقطه 0 به 1 برسونین؟
  • بی نام ۱۳۹۳/۰۵/۲۱ - ۱۵:۵۳
    1 22
    سلام منتقد محترم ظاهرا شما کاررسانه ای نمی کنی واگرنه جواب سئوالاتت را می دانستی . شاید هم از این بچه هایی هستی که در روند بیماری که گفتم یک شبه خبرنگار و دوشبه مسئول صفحه شده ای . شاید هم از حماقت سردبیر جانشین سردبیر یه هفته نامه خنثی شده ای ! خبرنگاری حرفه تجربه و دیدگاه است. تجربه را ازرسانه بگیری بازیچه بچه ها می شود.
  • ۱۳۹۳/۰۵/۲۱ - ۱۶:۰۸
    1 23
    اون آقایی که به عنوان روزنامه نگار چند تا سئوال کرده مگه با جدی شدن کار و بیمه و ... خبرنگاران مشکل داره ؟! چون حرف این آقای عبدالعلی زاده در دفاع از حقوق خبرنگاران . بد نیست خودتان بگویید روزنامه نگار کدام روزنامه هستید . شاید هم وبلاگری مثل بعضی هافکر می کنی وبلاگ روزنامه و رسانه است. چون آقای عبدالعلی زاده را موثرین رسانه درحوزه سینما می شناسند. کافیست یه جستجو در گوگل بکنی هنوز اسم ایشون کامل نشده گوگل به شما پیشنهادش می ده . رزومه ایشون توی سایت های جامع هم راحت پیدا می شود. چه جور روزنامه نگاری هستی ؟؟
  • لعیا ۱۳۹۳/۰۵/۲۵ - ۱۹:۳۴
    12 0
    دنیای خبرنگاری بیرونش مردم را کشته!!! فکر نمیکنم اینجوری باشه اونم تو روزگار ما... کی حوصله روزنامه رو داااره دیگه...فضای مجازی رو عشقه

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.