سه‌شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۸:۵۹

نگاهی به یک برنامه مفرح شبکه نسیم

«خندوانه»؛ تنها آكادمي رسمي خنده در ايران

خندوانه*

سینماپرس: علیرضا کمالپور/ سه ماهي مي شود كه شبكه نسيم برنامه هاي اصلي خود را آغاز کنده و همانطور كه توقعش مي رفت توانست خيلي زود مخاطباني را به خود جلب کند. در ميان برنامه هايي چون آبرنگ، هاونگ، عينك آفتابي و خندوانه بي ترديد می توان گفت كه خندوانه توانسته طرفداران بيشتري را جلب کند.

 خندوانه فقط یك برنامه تلويزيوني نيست، يك دور همي صميمي و دوستانه مودب است. همه ما بد حرف زدن و بي ادبي را خوب مي شناسيم و مي دانيم، اما شايد آنچه نمي دانيم اين است كه حق نداريم به جهت ايجاد فضاي شاد و خنده آور هر كلامي را بر زبان بياوريم و هر گونه كه مي خواهيم درباره ديگران حرف بزنيم.

 هر چند حضور رامبد جوان بعد از مدتها دوري از تلويزيون در مقام بازيگر يا مجري خود امتياز بشمار مي آيد اما تفاوت‌هاي زياد و اساسي اين برنامه آنقدر واضح و نمايان هست كه نتوان از آنها چشم پوشي کرد و ساده از آنها گذشت. اجراي متفاوت، چيدمان جديد دوربين ها و حاضرين در استوديو كه حالا ديگر صرفاً يك حضور خنثي به حساب نمي آيد و در واقع همانطور كه رامبد جوان تاكيد دارد يك نوع همكاري است از امتيازات اين برنامه مي تواند باشد. از سوي ديگر توجه به خنده و خنديدن در هر شرايطي كه در نوع خود و در جامعه ما و مخصوصاً تلويزيون تازگي دارد نيز ديگر برگ برنده خندوانه و تيم سازنده آن است. مي توان حدس زد كه دغدغه اصلي و اساسي عوامل سازنده خندوانه به واقع شاد كردن است و اين از نحوه اجرا و پيشقدم بودن حاضرين كاملاً مشخص است و همين پيشتازي باعث شده تا بر دل مخاطب بنشيند و هرگز در قالب شعار و يك ادعاي صرف قرار نگيرد.

برنامه خندوانه محصول يك تفكر آگاه، كاربلد، دانش آموخته، معتبر و درعين حال باادب است. از اين منظر خندوانه نيز به جمع برنامه هاي ماندگار حافظه مردم خواهد پيوست و هرگز پاك نخواهد شد. شايد تاكنون كمتر برنامه اي را بتوانيم بيابيم كه ضمن رعايت تمامي اصول اخلاقي توانسته باشد ايجاد شادي و خنده کند و هرگز براي خنداندن و جذب مخاطب كسي، قومي و يا منطقه اي را مورد سوء استفاده قرار نداده باشد. و حالا در خندوانه اين اتفاق مهم آنهم در يك برنامه با حداقل فضا و بازيگر و تنها با ايجاد فضاي شاد مبتني بر دانش لازم رقم خورده و اين نويد بخش روزهاي بهتر در زمينه طنز است.    

اين برنامه با رويكرد صددرصد شادي آور و مفرح توانسته به اعتبار عوامل سازنده اش، از چهره هايي دعوت به عمل آورد كه هر كدام در عرصه هنر و علوم مختلف وزنه اي گرانقدر محسوب مي شوند. حضور بازيگران طنز شناخته شده، دانشمندان، پزشكان سرشناس و متخصص، برنامه سازان حرفه اي، كارشناسان مذهبي و حتي سياستمداران و بسياري از كساني كه هنوز حضور نيافته اند نويد يك عزم ملي براي ايجاد شادي در جامعه را مي دهد تا يك برنامه تلويزيوني صرف. گويي سالها متفكران بزرگ جمع شده اند و تمام تلاش خود را براي ايجاد شادي به كار گرفته اند و حاصلش شده يك برنامه. اما به راحتي مي توان دريافت كه چنين نبوده و نيست اما آنچه مسلم است اين است كه اين نياز از سوي بسياري از انسانهاي مسئوليت پذير درك و حس مي شده و حالا كه زمينه ارائه آن فراهم گشته به درخواست عوامل سازنده پاسخ مثبت مي دهند و آنگونه كه پيداست با كمال ميل مي خواهند به رفع اين نقيصه بزرگ جامعه كمك کنند.

آماده نبودن مردم براي ايجاد فضايي شاد در جامعه ظاهراً همه روانشناسان، هنرمندان و مسئولين را نگران كرده و گويي راه حل مشخصي هم ندارد. بديهي است انسان بخش زيادي از توانايي هاي خود را از پیرامون خود كسب مي كند و در واقع مي آموزد، اما پر واضح است كه هرگز شادي و شاد بودن به افراد جامعه ما آموخته نشده و بيش از هر چيز از كودكي تا بزرگسالي همواره ما به سنگين بودن و جدي بودن دعوت شده ايم بي آنكه جا و محل آن را هم خوب بشناسيم.

بي ترديد نشناختن محلِ جدي بودن به معناي نشناختن محل شاد بودن هم هست و نتيجه مشخص است، گم شدن محل هر دو، و فاجعه اي كه امروزه شاهد آن هستيم آنهم چيزي نيست جز جامعه فعلي كه واقعاً نمي دانيم كي و كجا بايد شاد باشيم و كي و كجا جدي و سنگين. رسانه ملي هم در همين سردگمي بالاخره توانست جاي خود را پيدا كند و فضاي جدي و رسمي را از فضاي شاد و مفرح آنهم از نوع سالمش جدا کند و حاصلش شد برنامه هايي مانند خندوانه.

 حالا مي شود ادعا كرد كه مردم و رسانه ملي از يكديگر جدا نيستند و مي توان مطالب و حضورشان را در برنامه هاي تلويزيوني حس كرد و ديد. اين رويه مي تواند مشروط به هدايت درست زمينه تعامل بيشتر و صميميت را بين مخاطب و رسانه فراهم سازد و اينگونه بايد منتظر بيشتر شدن مخاطبان توليدات داخلي بود و بي ترديد اگر نگويم به طور كامل اما به قدر منطقي از ساعات تماشاي شبكه هاي خارجي كاسته خواهد شد.

 نکته ای که لازم است به آن اشاره کرد برخی صحبت ها پیرامون تقلیدی بودن برنامه از انواع خارجی آن است که در بخشی از موارد مثل مسابقه تخم مرغ ها کاملا تقلیدی است و البته با فرهنگ ایرانی پوشانده شده که بهتر بود بومی تر و داخلی تر طراحی می شد و صرف تقلید از مسابقات و برنامه های ترکیبی مجری محور خارجی طراحی نمیشد که امید است در برنامه های بعدی لحاظ شود ضمن این که رامبد جوان بازیگر بااستعدادی است و می تواند از استعدادهایش بابت برنامه استفاده بیشتری بگیرد.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.