خبرگزاری فارس- گروه سینما: حجت الله ایوبی طی اظهار نظری جشنواره فیلم مقاومت را مانند جشنواره فجر دانسته است. چرا رئیس سازمان سینمایی به این نتیجه رسیده که این دو جشنواره مشابه همدیگر هستند؟

آیا صرف اینکه چند فیلم اکران شده در جشنواره مقاومت قبلا در جشنواره فجر حضور داشتد می تواند دلیل محکمی برای این تشابه باشد؟

امسال جشنواره فیلم مقاومت اکران اول فیلم هارا نمایش «ابوزینب» استارت زد و بعید نیست در صورت حمایت از آن طی پروسه ای چند ساله همه فیلم ها بخش مسابقه با اکران اول خود در جشنواره مقاومت حضور پیدا کنند. با این کار تنها بهانه ای که می توان در آن جشنواره مقاومت را مشابه جشنواره فجر دید از بین می رود. اما مناسب است برای یادآوری جناب آقای ایوبی کمی هم درباره تفاوت های این دو جشنواره بگوییم. ابتدا اینکه در هیچ دوره از جشنواره های فیلم مقاومت فیلمی حامی فتنه یا ضد نظام اکران نشده است و از این بابت مقاومت بسیار سربلند تر از فجر است زیرا بودجه برگزاری آن صرف خدمت به فیلم های حامی فتنه نشده.

فجر با آنکه قرار بود جشنواره فیلم انقلاب اسلامی باشد در همین سال گذشته 2 فیلم حامی جریان فتنه را داشت که البته اگر«آشغال های دوست داشتنی» هم به آنها اضافه می گردید، جمع سینمایی های حامی فتنه جمع می شد. تازه افتضاح حضور و خط زدن فیلم «عصبانی نیستم» در میان برگزیدگان را نیز فاکتور گرفته ایم که جا برای بیان سایر تفاوت ها باشد. افتخار جشنواره فیلم مقاومت این است که فیلمی مانند «شیار143» در آن به راحتی اکران شده و در نهایت جایزه ای که حقش بود را دریافت می کند اما در همین جشنواره فجر پارسال بود که هیأت انتخاب جشنواره این فیلم خوب را نادیده گرفت و از جشنواره بیرون گذاشت ! اگر حقانیت این فیلم ثابت نمی شد و حمایت ها از آن صورت نمی گرفت چه بسا تصمیم غلط هیأت انتخاب تا پایان باقی می ماند و  یکی از دو فیلم شاخص دفاع مقدس در سال گذشته نادیده باقی می ماند.

فیلم فجر جشنواره ای ملی است که در آن از «مادر زاده نشده» کسی که جلوی حضور فیلم حاشیه دار «قصه ها» را بگیرد و این فیلم با پشتوانه حضور در فجر به ونیز برده شده و جایزه می گیرد، تا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در  مجبور به موضع گیری شده و  از آن اتفاق ابراز نارضایتی و تاسف کند. ولی در مقابل جشنواره فیلم مقاومت اگر فیلمی را برای اکران به خارج از کشور می فرستد همه شاخص های لازم ملی بودن و نگاه بین المللی ضد سلطه را با خود دارد. جشنواره فیلم فجر در بهترین حالت یک جشنواره ملی است که حتی صحبت هایی درباره حذف بخش بین المللی آن وجود دارد.

اما جشنواره فیلم مقاومت کاملا قواعد یک جشنواره بین المللی را رعایت کرده و برگزاری آن در رسانه های بین المللی بازتاب های زیادی داشته است. می توان برای اثبات این مدعی تنها به خبر هایی که پیرامون حضور فیلم جنجالی «پادشاه شن ها» در جشنواره مقاومت منتشر شده است، نگاهی انداخت. حال که نام فیلم «پادشاه شن ها» به میان آمد گفتن این نکته لازم است که نگاه دو جشنواره در بخش بین الملل تا چه حد می تواند با هم متفاوت باشد. جشنواره فیلم فجر در بخش بین المللی خود کدام فیلم تاثیر گذار را به نمایش گذاشته که دیده شدن آن در کشورمان جریان ساز بوده باشد؟! در عوض حضور فیلم «پادشاه شن ها» و اکران آن در تهران باعث شد تا بخش بین الملل معنای واقعی خود را پیدا کند.

این تفاوت کمی نیست که در جشنواره اول سینمای ایران  بخش بین المللی با انتخاب فیلم های بی بو و خاصیت توسط تیم بین الملل فارابی، هیچ  سالی اتفاق نویی را نوید نمی دهد اما جشنواره مقاومت با پیگیری خوبی که انجام داده فیلمی را اکران کرد که توجه جهانی به آن بوده است. در جشنواره فیلم مقاومت بر عکس جشنواره فیلم فجر از شو لباس بازیگر ها و اداهای فرنگی مآبی چون «کت والک» رفتن روی فرش قرمز خبری نیست، سینما خیلی جدی تر از آن است که عده ای تنها برای عکس گرفتن با هنرپیشه ها (سلبرتی های وطنی) خود را به محل برگزاری جشنواره برسانند. اگرچه ایرادی به این سینما دوستان نیست اما جشنواره مقاومت رسالت خود را بیشتر از ایجاد فضای عکس یادگاری دانسته و با برگزاری نشست های تخصصی نگاه به سینما را از یک سرگرمی مدرن به ابرازی برای سلطه فرهنگی تغییر داده و نسبت به آنچه در سینمای جهان برعلیه کشورمان در جریان است اعلام خطر می کند.

سازمان سینمایی به عنوان مسئول همه اتفاقات سینمایی کشور نمی تواند و نباید نسبت به این دو رخداد مهم سینمایی نگاه تبعیض آمیز داشته باشد. فجر جایگاه خود را به عنوان محلی برای دیده شدن سینمای ملی ایران دارد و جشنواره مقاومت هم رسالت فرهنگی خود را دنبال می کند؛ هر دوی این جشنواره ها نیازمند توجه و حمایت سازمان سینمایی هستند. نکته مهم این است که سازمان سینمایی تلاش خود را صرف ارتقای همزمان این دو رویداد سینمایی کند نه اینکه با نگاهی غیر کارشناسانه بخواهد فجر و مقاومت را در یک سطح بداند. البته رسیدن فجر به استاندارد هایی که جشنواره مقاومت به آن رسیده است، آرزوی دور و محالی نیست، تنها باید به جای برگزاری یک جشن سینمایی به فکر برگزاری یک فستیوال بین المللی باشیم.

نویسنده:محمدصادق عابدینی