با اين پيش آگاهي فيلم هاي «تام و جري» را ببينند و از اين بابت غافلگير نشوند. ماجرا از آنجا نشات مي گيرد که بعد از سالها نگاه عادي و فاقد هر شائبه اي به اين نکته که خدمتکار محل زندگي تام و جري يک زن سياهپوست است، ناگهان به اين مسئله ايراد گرفته شده که چرا بايد هميشه خدمتکار اين خانه يک زن سياهپوست باشد و آيا نمي شد اين رل به يک زن سفيد پوست اختصاص يابد. به علاوه در اپيزودهاي متعددي از فيلم هاي کوتاه تام و جري صورت اين زن سياهپوست ديده نمي شود و فقط پاي او را در حال حرکت مي توان ديد و حتي وقتي حرف مي زند و به تام فرمان آرامش مي دهد، باز صورت او را نمي بينيم. اين مسايل سبب گشته به شرکت هاي توزيع کننده اين آثار توصيه شود که روي جعبه ها و ست هاي دربردارنده فيلم هاي تام و جري جمله هاي هشدار دهنده مورد بحث حک شود.

بنظر مي رسد اين کار به هر دليل صورت گرفته باشد، بيشتر موجب ايجاد حساسيت نسبت به اين کارتون هاي پاک و بي مسئله شده است. کارتون هايي که تاريخ توليد برخي از آنها به بيش از ۷۰ سال پيش بر مي گردد. در حالي که تا پيش از قضاياي اخير همگان اين کارتون ها را مي ديدند و عيبي را هم نمي يافتند و از حاصل کار لذت مي بردند، اينک تماشاگران با ديدن جملات فوق با نگاهي مشکوک به اين انيميشن مي نگرند و در حالي که سالها اصلا متوجه اين خدمتکار زن نشده بودند و وقتي هم او را مي ديدند فقط در مسير قصه حرف هايش را مي شنيدند حالا در کار و اظهارات او دقيق مي شوند تا نکته اي را در آن بيابند!
يکي از شرکت هاي در بردارنده جمله هشدار دهنده مورد بحث کمپاني معروف آمازون است که يکي از خدمات ارائه شده آن امکان دانلود کردن فيلم هاي تام و جري البته در صورت پرداخت بهاي لازم از سوي مصرف کننده ها است. از آنجا که خيلي ها در آمريکا و اروپا فيلم هاي متعدد تام و جري را از اين طريق اختيار مي کنند، آمازون هم اين هشدار را روي سايت خود آورده است.  در عين حال آمازون مثل ساير شرکت هاي توزيع کننده «تام و جري» توضيح داده است که سياهپوست بودن خدمتکار در اين فيلم ها امري کاملاً عادي است و جاي تعجب هم ندارد و در زمان هاي تهيه و عرضه فيلم ها در دهه هاي گذشته و به ويژه ۱۹۴۰ تا ۱۹۷۰ حساسيتي روي سياهپوست و يا سفيد پوست بودن خدمتکار وجود نداشت و فقط حالاست که اين گونه مسايل را بدلايلي خاص و با اهدافي مبهم (و شايد هم روشن) عمده مي کنند. روي جعبه يکي از سري فيلم هاي «تام و جري» که آمازون خارج از روند سرويس رساني اينترنتي خود و به صورت عادي وارد بازار کرده و آن را جلد دوم داستان هاي تام و جري نامگذاري کرده، اين عبارت نقش بسته است: شايد در اين تصاوير نشانه هايي از رجحان هاي نژادي مشاهده شود و در آن صورت بايد تاکيد گردد که اين مناسبات در گذشته در آمريکا و غرب رواج داشتند و دال بر چيز خاصي نبود ولي اگر امروز حمل بر برخي موارد مي شود، بايد آن را سهوي دانست. اتفاقات فوق در حالي شکل گرفته که بسياري از اهالي سينما و جامعه شناسان در غرب مي گويند که حساسيت هاي نژادي مرتبط با تام و جري و داستان هايي مرتبط با آن بيمارگونه و کاملا غيرضروري است و نبايد اين گونه در اين موارد برخورد کرد. يکي از آنها فرانک فوردي استاد رشته جامعه شناسي در دانشگاه کنت بريتانيا و مفسر مسايل اجتماعي در اين کشور است که مي گويد: اينها اطلاع رساني هاي غلط و جعل تاريخ و به تبع آن بسيار تاسف آور است. انگار عده اي در آمريکا و همچنين اروپا دوست دارند تاريخ را برعکس و از جلو به سمت عقب بخوانند و چيزهايي را که الان هست و فقط حالا اعتبار دارد، به گذشته نسبت بدهند. چگونه مي توان با معيارها و مولفه هاي کنوني، جامعه را در گذشته ارزيابي و آن را نمره دهي کرد و خوب يا بد ناميد.
«تام و جري» اولين بار توسط استوديوي مترو گلدوين مدير (MGM) در سال ۱۹۴۰ توليد شد. کارگردانان اين داستان هاي پيرامون جنگ و گريز شيرين گربه اي به نام تام و موشي به نام جري ويليام هانا و جوزف باربرا بودند که به سرعت تبديل به نامدارترين و ماندگارترين کارگردانان انيميشن هاي تاريخ شدند و سالها و سالها فيلم هاي کارتوني مشهور و موفق ديگري مثل «فرد و بارني» (در ايران با نام «عصر حجر») را هم ساختند. توليد «تام و جري» بر اساس رويارويي هاي دائمي اين گربه و موش دوست داشتني در محيط و حياط و دور و بر خانه اي در گوشه اي از آمريکا و با خلق صدها حادثه پيرامون آن و آمدن دهها بلا بر سر تام که هميشه نقشه هايش براي سرکوب جري نقش بر آب مي شد تا سال ۱۹۵۷ ادامه يافت و دقت وافري هم در قصه گويي و طراحي اتفاقات و کوروگرافي کل ماجراها صورت مي پذيرفت. تعداد فيلم هاي کوتاه ساخته شده از روي تام و جري غيرقابل شمارش است ولي در سري اورژينال و اوليه شمار آنها بيش از ۱۱۰ تا بود و آن قدر خوب و شيرين بودند که ۷ جايزه اسکار را ربودند. در ميان فيلم هاي آن مقطع زماني مي شد «گربه کنسرتي» را هم که در ۱۹۴۶ عرضه شد، «دو تفنگدار» را در ۱۹۵۱ و «يوهان موشه» را هم در ۱۹۵۲ يافت. از آن زمان به بعد هم آن سري فيلم ها به دفعات و با انواع اديت ها و گونه ها از شبکه هاي مختلف در غرب و به تبع آن در فرمت هاي متعدد در ساير کشورها هم پخش شده است.
با اين که ادعاهاي اخير درباره نژاد پرستانه بودن برخي وجوهات قصه هاي «تام و جري» مورد تازه اي است اما اتهاماتي از اين دست به اين کارتون ماندگار از اصل و ريشه چيز تازه اي نيست و حتي وقتي پخش مجدد اين سريال ها از تلويزيون آمريکا در دهه ۱۹۶۰ باب شد، برخي صحنه ها از آن اديت و حذف شدند و حتي گاهي به اين نکته ايراد گرفته شد که چرا در يک کارتون برخي کاراکترها بايد در بعضي صحنه ها سيگار بکشند؟! اين در حالي است که استيو ابراهارت استاد رشته انيميشن در دانشگاه دومونت فورت آمريکا معتقد است کيفيت نقاشي ها در فيلم هاي اوليه تام و جري فوق العاده بوده و آن البته زماني بود که بر خلاف سه دهه اخير کارتون ها کامپيوتري و مبتني بر حجم ها و مکعب ها و گرافيک هاي رايانه اي نشده بود و همه چيز با دست و به صورت نقاشي سنتي کشيده مي شد. ابراهارت مي گويد: از شنيدن اتهامات تازه درباره مسايل تبعيض نژادي در اين سري فيلم ها تعجب مي کنم. در اين فيلم ها هر چه هست مربوط به گذشته مي شود و حتي يکي از بچه هاي نسل جديد شکايتي در اين خصوص ندارد و اصولا کسي به اين خدمتکار سياهپوست توجهي نمي کرد زيرا در ماجراهاي جذاب تر تام و جري و کش و قوس هاي فوق العاده آنها گم شده است و اصلاً ديده نمي شود و اين که چطور اينک آن را مطرح و عمده مي کنند، جاي تعجب دارد و نشانه کج فهمي و يا غرض ورزي است. شايد هميشه در مورد نوع به تصوير کشيدن زنان، چه خدمتکار و چه ساير اقشار در صور و برنامه هاي مختلف نمايشي در غرب مشکلات و مسايلي وجود داشته اما حرف و سخني بوده که گفته شده و توجهي را بر نيانگيخته و تمام شده و رفته است. اين ها فقط محصول ندانم کاري هاي فرهنگي است. به همين سادگي.
منبع: Atlanta Journal