به گزارش سینماپرس، در متن این بیانیه که با نثری متفاوت نگاشته شده اما مشخص است که مخاطب آن کانون کارگردانان سینمای ایران است و مقصود از نگارش آن، بازخوانی وقایع رفته و تطبیق آن با شرایط فعلی عنوان شده آمده است: «مورخان بر این باورند که تاریخ همواره با کمی تغییر در یک تسلسل و تکرار است. صرف نظر از اینکه این فرضیه در عالم سیاست به چه میزان مقرون به واقع بوده و اساسأ امارات متقن و کثیری در رد آن موجود است؛ اما خالی از لطف نیست که بدانید در ساحت فرهنگ و بالاخص سینما، به خوبی علائم و نشانه‌هایی از تکرار حوادث و رخدادهای رفته را شاهد هستیم.

از این رو در تطبیق وقایع مشابه با منشأ مشترک، می توان رفتارهای متناقض ابرازی از جانب افراد و گروهها در گذشته را برای راستی آزمایی و میزان صداقت آنها دررفتار و گفتار امروزشان در کنار هم قرارداد، تا جاییکه این تطبیق ها حتی می تواند بعضا مواضع ظاهر فریب و به اصطلاح دموکراتیک آنها را از مکنونات و خواستگاههای فکری اعتقادی و حقیقی آنها متمایز نماید.

با این مقدمه و پیش فرض در روزگاری قرار داریم که در سینمای ایران، عده ای گوی سبقت می ربایند در حمایت از دولت که نکند این دولت محترم در عرصه اعتدال گرایی جز به منافع و مصالح آنها فکر دیگری نیز به ذهنش خطور کند. در حالیکه در آن روزها به یک اشارت، همکاران خود را هنرمند دولتی نام می‌دادند و امروز در حمایت تام از دولت سینمایی جز به ستایش، مأموریتی را مفروض نمی دانند! هم اینان که امروز استمرار سایه سار حضرت اجل را ذکر مدام گرفته اند، اخیرا بیانیه وامصیبتا و واویلاتا سر داده اند که دولت فخیمه در برابر خواسته ی فراقانونی عده ای قلیل بایستید و مقاومت کند، چرا که ما در کنار دولتیم و بیداریم. در حالیکه همینان در روزگار نه چندان دور، در هیمنه و کارزار تحریم ۸ فیلم سینمایی همکارانشان توسط یک نهاد دولتی، به جای اتخاذ مواضع صریح و جانبداری صنفی و صیانت از همکاران خود، جانب احتیاط (البته به نفع جیب مبارک روسای وقت و فعلی مدعی صنف مداری) نگه داشته و تنها به نظارت بر میدان نامرادی و تاخت و تاز بسنده کردند.

امروز کانونی که بیشتر در مثابه محفل عمل می کند، بر این مدعاست که عدم نمایش فیلم های سینمایی دارای پروانه نمایش آنهم بدلیل سلائق عده ای معدود، موجبات تزلزل جایگاه مدیریت سینما و باعث جو ناامنی در فضای سینمای کشور می شود و اما دیروز در هجمه ی ایجاد شده علیه همکاران خود در تحریم آن ۸ فیلم، نه تنها واکنشی نشان ندادند که بعدها اجرت خالی کردن پشت همکارانشان را با قراردادهای میلیاردی ساخت فیلم های رنگارنگ جبران نمودند.

بله به واقع تحریم زمانی رخ داد که به اصطلاح منادیان و پرچم داران عرصه ی صنف داری، به وقت حمایت از همکاران خود  لب فروبستند و چشم دوختند بر قراردادهای تولیدات فیلم های سفارشی پسر کند، پدر خورد! انگار که نه تحریمی رخ داده و نه حقی ضایع و نه حرمت هم صنفی مخدوش شده است.

امران به سکوت، امروز به شبهه و شایعه و کذبیات متوصل می شوند تا نهاد قانونگذاری و نمایندگان شریف ملت را در مقابل دولت و هنرمندان قرار دهند، هرچند که سناریوی متقلبانه ی آنها نقش برآب شد و دولت، هوشمندانه اذعان به کذب و واهی بودن آن نمود، اما به مدد خاطرات شفاهی و مستندات موجود، حقیقتی که به دست شما و به وقت نیاز قربانی شد، همچنان بر حافظه ی تاریخی سینمای کشور ثبت مانده است، تاجایی که در سالگرد تحریم ناجوانمردانه آن ۸ فیلم سینمایی و جفا و خیانت شما به همکاران و هم صنفیان خود، اینگونه در بیانیه ای از سوی آنان خطاب قرار گرفتید:

(عبارات بیانیه کانون کارگردانان با "ب" و عبارات جامعه صنفی تهیه کنندگان با "ج"مشخص شده است)

ب : از مدیران و مسئولان صنفی که در قبال این تحریم سکوت کردند و مارا تنها گذاشته اند می خواهیم که از فعالیت صنفی در حوزه سینما کناره گیری کنند.

ج : نه تنها کناره گیری نکردند که امروز در پی سهم خواهی در پوششی دیگر درامده اند.

ب : " شما نماینده صنفی ما بودید اما در سخت ترین دوران به ما پشت کردید و از دفاع علنی از حقوق ما سرباز زدید "

ج : آنها نه تنها در حمایت از شما بر نیامدند که به هزاران اتهام ناروا همراهان شما و تنها صنف قانونی سینمای ایران (جامعه صنفی تهیه کنندگان) را به جهت سست شدن در مسیر حمایت از شما، منسوب و ملقوب نمودند.

ب : "شما به نفس مفهوم صنف گرایی خیانت کردید و دیگر نمی‌توانید نماینده صنف ما باشید"

ج : بله خیانتی که به ذبح حقیقت در پای مصلحت مختوم شد و البته همچنان خود را عاج نشین صنف می‌دانند.

بر بساط نکته دانان خود فروشی شرط نیست     یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش

در پایان می‌بایست خاطر نشان کرد آنچه بیان شد نشات گرفته از رفتارهای چندگانه و متناقض گردانندگان صنفی ست که به وقت ضرورت نه آداب صیانت از صنف را اجابت کردند و نه حرمت و حمایتی از همکاران خود را تکلیف دانستند؛ اما امروز در تحولی خلق الساعه و شگرف، بناگاه متولی و مصلح و حامی صنف و همکاران خود شده اند. با این اوصاف و در این کارزار اختلاط سیاست و صیانت صنفی، جامعه صنفی تهیه کنندگان فیلم سینمایی به عنوان تنها نهاد قانونی و صنفی سینمای ایران، همچون گذشته بر خود تکلیف می داند که از حقوق مکتسبه تمامی همکاران خود در همه صنوف و رده ها حمایت و صیانت کرده و جانب آنها را بر هر امتیازی اجل دانسته و از تمامی ظرفیت های صنفی خود برای احقاق حقوق حقه ی آنها استفاده نماید؛ هرچند که حضور اصناف قدرتمند، رافع مسئولیت و تکالیف ذاتی دولت در صیانت از مجوزهای صادره نیست؛ اما بااینحال از دولت تدبیر انتظار می رود در چارچوب قانون و در فضایی بدور از شایعه پراکنی و شیطنت های کودکانه افراد قلیلی، مناقشه و اختلافات حادث شده را به حلم و تدبیر و مفاهمه به نفع اهل فرهنگ و در راستای اقتدار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران مختوم نمایند».

مقصود، بازخوانی وقایع رفته و تطبیق آن با شرایط فعلی بود؛ قضاوت با شماست!

جامعه صنفی تهیه کنندگان فیلم سینمایی