به گزارش خبرنگار سینمایی فارس، جواد شمقدری در یادداشتی اختصاصی که برای خبرگزاری فارس ارسال شده در پاسخ به اظهارات اخیر بابک دربیکی مبنی انتشار کتاب «تاریخ و سینمای آربی آوانسیان» در زمان مدیریت گذشته  توضیحاتی را به شرح ذیل ارائه کرد: «زمان این روزها سخت درگیر پرداخت ظرایف سریال انقلاب دوم هستم، سریالی که می تواند بخشی از تحرکات خصمانه آمریکا با دستیاری افراد و گروهکهای وابسته را برای خرابکاری و توطئه علیه مردم و انقلاب نوپایشان به نمایش بگذارد و بدیهی است از بعضی اتفاقات و اظهارات بی خبر بمانم. امروز دوستی تماس گرفت و گفت سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مقام پاسخگویی به چرایی انتشار یک کتاب در وصف یک هنرمند معلوم الحال مدعی شده است با تایید معاونت هنری و سینمایی دولت دهم مجوز چاپ و انتشار گرفته است. ابتدا فکر کردم حرف و ادعایی است که در افواه چرخیده و حالا نقل می شود اما با مراجعه به سایتها دیدم نه واقعا چنین اظهار نظری شده است! اینکه چطور خبرنگاران در پی این اظهار نظر درستی یا نادرستی آن را از من یا همکارانم جویا نشده اند خودش جای بررسی دارد. در خصوص معاونت هنری مسئولیتی نداشته تا بخواهم سخنی بگویم اما در خصوص معاونت سینمایی جا دارد نکاتی را طرح کنم».

۱-نمی‌دانم از کی تا بحال صدور مجوز کتاب از معاونت فرهنگی به معاونتهای دیگر منتقل شده است؟ ممکن است از نظر مباحث تخصصی همکاری شکل بگیرد اما هرپاسخی در این خصوص مسئولیت  قانونی صادر کننده مجوز را تحفیف نمی دهد.

۲-در خصوص این کتاب و کتاب های دیگر سینمایی که افراد راسا برای اخذ مجوز اقدام کرده اند هیچ سابقه ای در معاونت سینمایی دولت دهم برای این همکاری وجود ندارد.

۳-اینکه مشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کنونی در تبعیت از وزیر محترم بر این قرار گرفته است تا با فرافکنی و انداختن بار مسئولیت رفتارها و تصمیمات غلط شان به دوش دیگران برای چند صباحی از زیر اتهامات برهند امری است که دیگر برهمه آشکار شده است و شاید برای همین هم خبرنگاران برای روشن شدن صحت وسقم این ادعای کذب تلاشی  نکردند اما مسئولان ارشاد چه توجیه یا توضیحی برای برگزاری مراسم ویژه رونمایی این کتاب در سالن موزه سینما دارند!؟ مسئولیت این تصمیم را دیگر بر دوش چه کسی می‌خواهند بیندازند؟

واقعیت این است که برخی رویکردهای غلط فرهنگی، مشی مسئولان فرهنگی دولت یازدهم شده است شاید خود را وامدار بعضی جریانات منحرف و وابسته فرهنگی می‌دانند یا به آنان قول و قرارهایی داده‌اند که با ذوق زدگی و مشتاقانه وعجولانه فرش قرمزهایی برایشان پهن می‌کنند، اما یک توصیه دارم حال که   شهامت ایستادن بر روی تصمیمات خود را ندارند حداقل برای آنکه در کمینگاههای الهی  گرفتار نشوند، حداقل مقصری از مریخ یا جایی دورتر بیابند و مسئولیت را بردوش او بیندازند تا مطمئن باشند دیگر مدعی نخواهند داشت».