سه‌شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۵:۰۳

نگاهی کوتاه به اولین فیلم بلند سعید آقاخانی؛

«لامپ ۱۰۰»؛ ایده‌ای خوب که فدای پرداختی ضعیف شده است!

محسن طنابنده در فیلم سینمایی لامپ صد به کارگردانی سعید آقاخانی

سینماپرس: رضا مرتضوی/ اولین فیلم بلند سینمایی سعید آقاخانی با دستمایه قرار دادن موضوع اعتیاد به تولید رسیده که به دلیل لکنت در روایت، شعارزدگی و ریتم کند و کسالت‌بارش نمی‌تواند با مخاطبان ارتباط برقرار کرده و بر آن ها تاثیر آموزشی مد نظر سازندگان اثر را بگذارد.

«لامپ ۱۰۰» قرار است فیلمی تلخ از وقایع این روزهای خانواده هایی از جامعه امروز ایران باشد که گرفتار اعتیاد هستند. از همین رو فیلمساز در ابتدای روایت فیلمش زبانی گزنده و هشداردهنده دارد که این تلخی رفته رفته به ویژه در نیمه پایانی فیلم با تغییر لحنی جدی روبرو شده و به کمدی و طنز طعنه می زند. «لامپ ۱۰۰» به همین جهت دچار گسست در روایت شده با کشدار کردن بیهوده فیلمنامه در نشان دادن توهمات شخصیت اصلی فیلم که هیچ کمکی به پیشبرد درام نکرده و بسیار زائد به نظر می رسد مخاطب را آزرده خاطر می سازد.

داستان فیلم سینمایی «لامپ ۱۰۰» در مورد زندگی مرد معتادی به نام فرزین است که همراه با همسر و دو فرزند خردسال خود زندگی می کند. اعتیاد فرزین به مصرف ماده مخدر «شیشه» باعث آن شده که توهم های مختلفی در ذهنش ایجاد شده و منجر به آن شود که زندگی خانوادگی او با آسیب ها و مشکلات زیادی روبرو گردد. از آنجا که او همسر و فرزندان خود را بسیار دوست دارد بارها تصمیم به ترک مصرف مواد مخدر می گیرد اما هر بار هنگام خماری عهد خود را شکسته و مجدداً به سمت مصرف مواد مخدر می رود تا اینکه وی بار آخر تصمیم راسخی برای ترک اعتیاد گرفته و سرگشته و پریشان سر به بیابانی بی نام و نشان می گذارد...

فیلم در دقایق طولانی میان شوخی و جدی دست و پا می زند. آقاخانی به شدت در این فیلم سعی داشته در فصل های متعددی از فیلم فرزین را در حالی نشان دهد که با شوخی های بی نمک خود! سعی بر آن دارد تا همسرش را بخنداند و توجهش را به سوی خود جلب نماید اما به دلیل بی هویتی و بلاتکلیفی که دلیل اصلی آن عدم شخصیت پردازی مناسب برای یکایک کاراکترهای فیلمنامه است این مهم اتفاق نمی افتد و مخاطب نمی تواند با شخصیت اصلی فیلم احساس همذات پنداری داشته باشد.

همچنین به دلیل پاردوکس های بی شماری که میان رفتارهای این شخصیت با خط اصلی داستان فیلم وجود دارد این اتفاقات و شوخی ها برای مخاطب باورپذیر نیست و او را میان تماشای یک درام اجتماعی و یا کمدی معلق نگه می دارد! گویا آقاخانی که سابقه نسبتاً طولانی در زمینه بازی و ساخت آثار طنز دارد نتوانسته این رویکرد را در «لامپ ۱۰۰» نادیده بگیرد و از همین رو ایده بسیار خوب فیلمش فدای پرداختی ضعیف و ساده انگارانه شده است!

از سوی دیگر خرده پیرنگ های متعددی در سراسر فیلم دیده می شود که حذف آن ها نه تنها لطمه ای به اصل فیلم وارد نمی سازد بلکه می تواند در جهت منطقی تر کردن روایت و داستان فیلم موثر واقع شود. آنچه که در فیلم به شدت مشخص است اینکه کارگردان هیچ تلاشی برای عمق بخشیدن به داستان تلخ و فراگیر خود نداشته است. از سوی دیگر ورود شخصیت های اضافی و متعدد در طول داستان باعث شده تا مخاطب از حال و هوای خط اصلی داستان به کلی دور شود. به عنوان مثال تمامی افرادی که به عنوان خانواده همسر مرد معتاد در فیلم حضور دارند و یا مرد چوپانی که در پایان فیلم فرزین را پیدا می کند از جمله شخصیت های زائدی هستند که در این فیلم حضور دارند.

بازی بازیگران این فیلم نیز به شدت سردستی است! محسن تنابنده برخلاف بسیاری از بازی های درخشان خود به ویژه در آثار طنز تلویزیونی نتوانسته در نقش یک مرد معتاد به خوبی ظاهر شود. ساره بیات نیز بسیار معمولی در این فیلم ظاهر شده و کلاً «لامپ ۱۰۰» فارغ از تمامی عناصر جذاب برای جلب مخاطب است.

شیوه های بدوی برای نشان دادن اعمال ترک اعتیاد و یا حتی شیوه خریداری مواد مخدر که طعنه به آثار سینمایی دهه ۶۰ می زند و بسیار عقب مانده به تصویر کشیده شده است و همچنین استفاده افراطی از موسیقی و همچنین صدای پر سوز و گداز محسن چاووشی و یا حتی استیصال همسر مرد معتاد هیچ یک نمی تواند برای مخطبان حرفه ای سینما جذاب باشد.  در نهایت اینکه «لامپ ۱۰۰» شبیه به آثار نازل و دست چندم تلویزیونی شده است که کمترین شباهتی با مدیوم سینما در آن احساس نمی شود.

 

 

نظرات

  • محسن ۱۳۹۳/۱۲/۰۷ - ۰۰:۱۱
    1 1
    ميدونم اين متن رو تاييد نمي كنيد، چون ظرفيت لازم براي مخالفت با خودتون رو نداريد، كاملا روشنه كه اين نقد صادقانه. و بي غرض نيست، زيرا براي مثال: با توجه به اينكه لامپ صد، پرفروش ترين فيلم در حال حاضر هست، چطور نوشتيد كه : "نميتواند براي مخاطب جذاب باشد"

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.