دوشنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۱:۰۹

نقد فیلم های در حال اکران؛

«گس»؛ روایتی خام دستانه و اغراق شده از «خیانت» در میان نسل ها!

فیلم گس

سینماپرس: ناصر بهزادی/ اولین فیلم سینمایی کیارش اسدی زاده با عنوان «گس» که به تازگی روی پرده سینماها رفته، روایتی خام دستانه، کلیشه ای و قبح شکن از خیانت نسل های گوناگون نسبت به یکدیگر است.

این فیلمساز جوان در نخستین تجربه فیلمسازی خود جامعه‌ ای به شدت کثیف را نشان می‌دهد که در آن همه مردان خیانت‌ پیشه هستند و تنها به خیانت نسبت به همسران خود می اندیشند. جامعه ای که به هیچ عنوان شباهتی با واقعیت ندارد و تنها ذهن بیمار فیلمساز باعث شده تا مردان آن همگی هیولاهایی نشان داده شوند که درصددند تا به زنان ستم روا دارند و از همین رو است که همگی زنان در این فیلم ستم دیده و رنج کشیده نشان داده می شوند.

داستان فیلم «گس» درباره سهیلا و جلال زوج میان سالی است که زندگی شان به دلیل بی بند و باری جلال در آستانه از هم پاشیدن است. آذر هم منشی مطب جلال است که خود نیز به همسرش خسرو شک دارد و با خیانت همسرش نسبت به خود مواجه می شود و از این رو خود نیز تن به خیانت می دهد و از سوی دیگر فرزندان جوان نیز همگی رابطه ای خائنانه نسبت به یکدیگر دارند. جامعه ای که در این فیلم به تصویر کشیده شده تصویری مخدوش و غیر واقعی است. تصویری دروغین که شاید تنها بتواند اهداف شوم و پلید دشمنان را در جهت نشان دادن جامعه ای ناسالم در ایران تأمین نماید.

«گس» سه اپيزود دارد که در اپيزود اول، ماجراي خيانت جلال دکتر ۵۵ ساله ای به زنش روايت می شود. در اپيزود دوم، مردی حدوداً سی ساله به همسرش که اتفاقاً منشی مطب دکتر است خیانت می کند و در اپیزود سوم دختر و پسر جوانی حضور دارند که پسر در خانه ای دانشجویی خارج از تهران به دوست دختر خود خیانت می کند! فیلمساز گویی تنها درصدد این بوده تا تمامی مردان ایرانی از هر طیف و رده سنی و صنفی را خیانت کار و خیانت پیشه نشان دهد. جالب تر آنکه تمامی این خیانت کاران در انتهای فیلم به یکدیگر ارتباط پیدا می کنند، به گونه ای که دختر جوانی که به وی خیانت شده، فرزند همان دکتر جلال از نسل اول خیانت کاران است!

اسدی زاده با این تمهید ساده، درصدد آن بوده تا تمامی جامعه را مانند دایره ای تصور کند که در حال گردش در یک دور باطل است و در نهایت همه خیانتکاران با یکدیگر مرتبط می شوند و از این رو جامعه محتوم به شکست است.

بی بند و باری های مفرط و ترویج هرزه گری کلام اول و آخر این فیلم سینمایی است. فیلمی که شاید تنها نکته مثبتی که با خود به همراه دارد عنوان اش است؛ «گس»! چرا که به خودی خود بازگو کننده ماهیت خام دستانه و نارس این فیلم سینمایی است که بر اساس یک ذهنیت روان پریش به تصویر کشیده شده است. فیلمی که رسماً در امتداد ساخت آثاری با مفاهیم و درون مایه هایی همچون: پنهان کاری، دروغ، خودخواهی، خیانت و امثالهم که طی چند سال اخیر به نوعی برای برخی سینماگران ایرانی «مد» محسوب می شوند ساخته شده و هیچ حرف جدیدی برای گفتن ندارد و تنها در این میان درصدد است تا کوس رقابت را از سایر فیلمسازان این چنینی برباید و جامعه را کثیف تر و زشت تر از سایر فیلم ها نشان دهد!

«گس» فیلمی شبه فمینیستی از یک فیلمساز روشنفکرنمایی است که خود را مصلح اجتماعی قلمداد می کند. به نظر می رسد قضاوت های جنسیت گرایانه در این اثر سینمایی هدف اصلی فیلمساز است که متأسفانه با هدف قرار دادن نهاد خانواده در این فیلم به تصویر کشیده شده است. نشان دادن تصویری مظلومانه از زنانی که خود در بسیاری از موارد مقصر اصلی خیانت هایی هستند که در سیر داستان این فیلم رخ می دهد رسماً به دلیل حمایت های جشنواره های ضد ایرانی از این اثر است.

از سوی دیگر جدا از محتوای به شدت کلیشه ای، نازل و دروغین فیلم، ساختار اولین فیلم سینمایی کیارش اسدی زاده هم خالی از اشکال نیست روند بسیار کند و کسالت بار فیلم از ابتدا تا انتها به مثابه شکنجه ای برای مخاطبانش محسوب می شود. سکوت و سکونی مرگبار در این فیلم جریان دارد و همه در سکوت مشغول خیانت به یکدیگر هستند. قطعاً تدوین این اثر نیاز به یک بازنگری جدی و اساسی از سوی فیلمساز دارد تا بتواند حداقل برای زمان اندکی مخاطب را روی صندلی سالن سینما نگهدارد.

اما با تمامی این تفاسیر بازی بازیگران فیلم سینمایی «گس» به شدت قابل تأمل است. صابر ابر و پانته آ پناهی ها بی شک یکی از بهترین بازی های خود را در این فیلم به یادگار گذاشته اند. بازی های به شدت زیرپوستی و ملموس که شاید تنها نکته مثبت این فیلم سینمایی قلمداد شوند.

نظرات

  • رها ۱۳۹۴/۰۳/۲۵ - ۱۲:۲۹
    7 15
    فيلم واقعا خسته كننده بود بعدشم ديگه جامعه اينقدر كثافت نيست كه اين فيلم نشون ميداد
  • میم ۱۳۹۴/۱۲/۰۹ - ۱۴:۱۹
    7 0
    بنظرمن نه مردها را خائن نشان داده بود نه هیولا.چرا فقط یکطرفه به قاضی میریم مقابل هرنقش مرد یک نقش زن بود.تنها ایرادی که من به این فیلم از نظر شخصیم وارد میبینم واکنش بازیگران فیلم دربرابر روبرو شدن با خیانت ها بود بخصوص در مورد خانم علافر بنظرم در زمینه ایشون کارگردان میتوانست مانور بیشتری بدهد چون آخرین نسل مطرح شده کارگردان برای موضوع فیلم بود.
  • itaf ۱۳۹۴/۱۲/۱۵ - ۰۲:۰۸
    10 1
    به شدت واقع گرایانه بود و نشان میداد که اعمال ما انعکاس داره در زندگی افراد دور و اطرافمون
  • عقیل عجم اکرامی ۱۳۹۴/۱۲/۲۲ - ۲۱:۰۵
    6 1
    - توی نسخه ای که من دیدم والا آذر خیانت نکرد. -هر میوه ای که نارس باشه دلیل بر گس بودن ، خرمالوی رسیده هم گسه( پیرو پاراگراف 5 نقد شما). - من یه جوان تقریبا مذهبی و فوق العاده پایبند به نظام ایران اسلامیمان هستم ، اما به بی بندو باری وحشتناکی که امروزه میهنم به آن دچار است واقفم و حتی رنج میبرم ، خصوصا در قشر متاهل و به اینکه گفتید خام دستانه و قبح شکن است اعتراض دارم چرا که جامعه نیاز دارد به اینکه خود قبح بیشتر شناخته شود.( نظر یک بیننده نه یک نقاد)
  • سحر ۱۳۹۵/۰۹/۰۴ - ۱۶:۲۹
    2 1
    فیلم خوبی بود
  • ۱۳۹۵/۰۹/۱۹ - ۱۶:۱۳
    15 1
    اين كسي ك اين نقد نوشته تو ايران زندگي ميكنه يا از مريخ اومده
  • مینا ۱۳۹۵/۰۹/۱۹ - ۱۹:۴۰
    14 1
    خیلی واقع گرایانه بود، خودمونو گول نزنیم و از واقعیت فرار نکنیم
  • ایمان ۱۳۹۵/۰۹/۲۲ - ۱۷:۴۶
    7 1
    فیلم خیلی خوبی بود, اصلا هم خسته کننده نبود.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.