به گزارش خبرنگار سینماپرس جشن سالانه تاسیس کانون کارگردانان خانه سینما شب گذشته همراه با ضیافت افطار ۱۰ تیرماه در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

در این مراسم روسای قبلی کانون به دعوت کمال تبریزی رئیس فعلی کانون کارگردانان خانه سینما هر یک طی اظهاراتی به مطالبی اشاره کردند و سپس از سه کارگردان نسل های مختلف نیز تقدیر شد.

بنا بر همین گزارش یدالله صمدی اولین رئیس کانون کارگردانان خانه سینما بعد از دریافت لوح یادبود در سخنانی انتقادی به سازمان سینمایی و برگزار کنندگان چشنواره فیلم فجر دوره گذشته گفت: دلم می خواست با خنده حرف بزنم اما دلم درد دارد. این مدیران هستند که روزی در میان ما حضور دارند و ممکن است فردا دیگر بر صندلی مدیریت تکیه نزنند و در میان ما نباشند اما ما همچنان هستیم.

وی در ادامه افزود: در میان ما کسانی هستند که به راحتی تسهیلات می گیرند اما برخی هم با مشکلاتی برای شروع کارشان روبرو هستند و این امکان را ندارند تا فیلمی را به راحتی بسازند. بنده فیلمی به نام «پدر آن دیگری» را ساختم که به جرم پیشکسوت بودن آن را خارج از مسابقه قرار دادند. اگر فیلم بی کیفیت و خوب نیست به راستی این را عنوان کنند نه این که به بهانه های مختلف فیلم را کنار بگذارند البته کسانی که فیلم را دیدند دریافتند که از بسیاری فیلم‌های دیگر بهتر است. صراحتاً عنوان می کردند این فیلم شأن جشنواره را پایین می آورد در صورتی که نوشته اصحاب رسانه و منتقدین غیر از این را گواه است و اذعان داشتند که فیلم سینمایی «پدر آن دیگری» فیلم خوبی است.

او همچنین اظهار داشت: این رفتار مدیران برایم تاوان سنگینی به همراه داشت  و من برخی از اسپانسرهای مالی خود را از دست دادم. کانون کارگردانان نیز در حمایت از من عکس العملی نشان نداد در صورتی که اگر ما اعضای یک خانواده و صنف هستیم باید از هم حمایت کنیم. تعداد ما زیاد است و توان شورای مرکزی نیز کم نیست، امیدوار بودم که توسط هم صنف هایم حمایتی صورت بگیرد.

صمدی این چنین ادامه داد: من همچنان کودک هستم و تشویق را دوست دارم حق این فیلم نبود که خارج از بخش مسابقه قرار بگیرد. تنها کسی که از من دفاع کرد عمو جعفر جوزانی سینما بود که در مصاحبه‌ای که در برنامه هفت داشت به این برخورد اعتراض کرد این در شرایطی بود که خودش در این جشنواره فیلم داشت و از رقبا محسوب می شد.

صمدی رو به ایوبی «رییس سازمان سینمایی» گفت: آقای ایوبی من بارها به منشی دفتر شما مراجعه کرده ام اما نتوانستم شما را ببینم و پاسخ مناسبی بگیرم. هنوز نتوانستم وارد اتاق رییس سازمان سینمایی شوم. به منشی دفتر وی التماس کردم تا با او تماسی داشته باشد تا وی را ببینم اما نتوانستم. چرا؟! چرا باید این طور باشد؟! بنده مراجعه کرده بودم تا مشکلم را بگویم. این که افرادی راحت وی را ببینند و برخی دیگر در شرایط بدی قرار بگیرند و نتوانند او را ببینند در هیچ مرام و مسلکی نوشته نشده است.

در ادامه این مراسم رخشان بنی اعتماد نیز در سخنانی کوتاه گفت: بنده در زمان کمی ریاست کانون کارگردانان را بر عهده داشتم که نتوانستم موثر واقع شوم اما از اعضا و هئیت مدیره تشکر می کنم خصوصاً از آن هایی که در دوران تعطیلی خانه سینما مسئولیت داشتند.

همچنین محمد متوسلانی اظهار داشت: اگر کارت را درست انجام دهی همواره می گویند که وظیفه ات بوده و آنچه را که امکان انجامش فراهم نیست توسط برخی مورد انتقاد قرار می گیرد اما باید توجه داشت که نمایندگان شما در این جایگاه وقت صرف می کنند آن هم بدون اینکه چشم داشتی داشته باشند یا امتیاز ویژه ای دریافت کنند.

محمد بزرگ نیا  هم ابراز امیدواری کرد تا آن دوره ای که مدیریت کانون را برعهده داشته مثمر ثمر بوده باشد.

در ادامه نام علیرضا رییسیان برده شد اما وی حضور نداشت و طی نامه ای که توسط کمال تبریزی خوانده شد از برگزار کنندگان تشکر کرد او در نامه اش از نحوه دعوت وی به جشن کانون کارگردانان گفته بود که « کسی را به خانه خود دعوت نمی کنند و من با کمال میل اگر حضور داشتم د مراسم شرکت می کردم» رییسیان در بخشهای دیگر این نامه گفته بود: با توجه به برخی شرایط میلی به ادامه همکاری صنفی ندارد و انگیزه ای برایش باقی نمانده است . 

در ادامه مراسم نوبت به سیروس الوند رسید و بعد از خواندن شعری با لحنی طنز که اشاره به صحبت های یدالله صمدی داشت گفت: خوشحالم که کانون من را در نظر داشته است و بنده را خارج از بخش مسابقه قرار نداده‌اند.

وی در ادامه گفت: نمی دانم چرا یدالله صمدی باید ناراحت باشد بنده هم مشکل مالی را تجربه کرده‌ام  و شرایط وی را درک می‌کنم اما موضوع خارج از مسابقه بودن چه اهمیتی باید داشته باشد؟!

همایون اسعدیان هم گفت: اگر روزی بخواهند تاریخ ۵۰ ساله سینما را بنویسند. باید به سال‌های خاکستری سینما اشاره کنند سال هایی که به دلیل تعطیلی خانه سینما جلسات مان را در دفاتر دوستان مان برگزار می‌کردیم.

در ادامه مراسم ششمین شب کانون کارگردانان نوبت به تقدیر سه نسل از کارگردانان سینمای ایران رسید. در ابتدا نام ایرج طهماسب توسط همایون اسعدیان برده شد که به دلیل غایب بودن وی یار همیشگی اش حمید جبلی لوح یاد بود او را دریافت کرد. برای دعوت هر کدام از این نفرات متنی توسط اهداء کننده لوح که از پیش نوشته شده بود خوانده می شد. این وظیفه را برای نسل دوم محمد مهدی عسگرپور بر عهده گرفت و بعداز خواندم متن از احمد رضا درویش دعوت کرد تا به روی صحنه بیاید.

کارگردان فیلم سینمایی «رستاخیز» گفت:از کانون محترم کارگردانان تشکر می کنم و خوشحالم که در خدمت دوستان و همکاران عزیزم هستم. مجموعه اصناف سینمایی که زیر چتر خانه سینما هستند گنجینه مغتنمی برای سینمای ملی ایران محسوب می شوند و نقش کانون کارگردانان نیز در این میان بسیار درخشان است.

درویش با اشاره به این که این افتخار را داشته ام که یکی از جوایز خود را ۲۰ سال پیش برای فیلم «کیمیا» در همین جشن کانون کارگردانان از دست زنده یاد علی حاتمی دریافت کنم اظهار داشت:  ما باید پیش روی چهره‌های پیشکسوت سینمای ایران که نقش مهمی در سینمای ملی ایران داشته و دارند سر تعظیم فرود آوریم؛ افرادی مانند داریوش مهرجویی، ناصر تقوایی، مسعود کیمایی، عباس کیارستمی.

وی در ادامه افزود: باید از کارگردانان هم نسل خود نیز یادی کنم مانند رسول ملاقلی پور، سیف الله داد، کیومرث پوراحمد، سرکار خانم رخشان بنی اعتماد و همچنین برادرم ابراهیم حاتمی کیا.

درویش هم با نگاه انتقادی به برخی از شرایط در سینما گفت: مدیران سینمایی ما گرفتاری های زیادی دارند و دو سوم انرژِی خود را همواره صرف مسایلی می کنند که ارتباطی به سینما ندارد بلکه مسائل حاشیه ای را پوشش می دهد. این شرایط آنها را از رسیدن به مسایل اصلی سینمای باز می دارد اما باز هم باید به چند نکته اشاره داشت در آینده ای نه چندان دور دیگر چیزی به نام سرور و آپارات نخواهیم داشت که برای این موضوع باید نیروی انسانی متخصص و پشتوانه فنی قوی داشته باشیم.

او با اشاره به سهم سینمای ایران در دنیا و جایگاهش اظهار داشت: به راستی سهم سینمای ایران از سینمای دنیا کجاست؟ چتر سینمای ایران چقدر از مغرب زمین را پوشش داده است؟ سهم سینمای جمهوری اسلامی ایران از سپهر نمایشی دنیای اسلام کجاست؟ سهم سینمای جمهوری اسلامی از سپهر نمایشی جهان تشیع کجاست؟ و اساسا سهم سینمای ایران در فضای داخل ایران چقدر است؟

او در پایان با اشاره به  این که با کمبود سالن روبرو هستیم گفت: ما در داخل کشورمان ۱۲۰۰ شهر داریم که فقط ۶۴ تای آن سالن سینما دارند. ما صحبت های زیادی درباره عدالت فرهنگی می شنویم ولی همچنان شاهد هستیم که عده زیادی از مردم ایران از دیدن تولیدات سینمای ملی ما محروم هستند و دسترسی به سالن های سینمای مجهز و باکیفیت ندارند.

کامپزیا پرتوی برای تقدیر از داریوش مهرجویی به روی صحنه آمد و با اشاره به اینکه از این کارگردان همواره آموخته است از وی دعوت کرد تا به روی صحنه حاضر شود. مهرجویی در سخنانی گفت: چرا باید فیلمنامه هایی که مهر تایید بر آن خورده توسط یک نفر و یا عده‌ای در زمان اکران به مشکل بخورد؟!فلسفه وجود کانون کارگردانان چیست؟! به نظرم کانون کارگردانان باید در مقابل این بی حرمتی بایستند چرا که واقعاً این رفتار نسبت به کارگردانان که پیش از ساختن اثر فیلمنامه شان بارها خوانده شده و در زمان اکران به مشکل برخورد می کنند  به آن ها بی حرمتی می شود.

وی در ادامه افزود: وظیفه کانون کارگردانان است که پی گیری کند و بخواهد که اعلام شود آن هایی که این تصمیمات را می گیرند دارای چه سوادی هستند؟ چه افرادی هستند و نسبت به سینما و هنر چه شعوری دارند و خوب و بد را چگونه از هم تمیز می دهند؟! خانه سینما می‌تواند پای اعضای خودش بایستد. چرا افرادی برای مجوز دادن انتخاب نمی‌شوند که از میان منتقدین و سینماگران باشند؟!