دوشنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۴ - ۰۰:۲۱

تحلیلی بر دلنوشته های دو فیلمساز

حکایت دو نامه سینمایی که با«انا‌للّه...» آغاز شد؛ اما این کجا و آن کجا؟!

«احمدرضا درویش» کارگردان سینمای ایران در پشت صحنه روز رستاخیز

سینماپرس: محمد عزیزی/ آیه «انا لله و انا الیه راجعون» سرآغاز دو نامه سینمایی بوده است؛ یکی در پی اهانت به شعور انقلابی یک ملت و حمایت برخی سینماگران از جریان فتنه و دیگری در اعتراض به اقدامی انقلابی و تصمیمی درست؛ که شاید می‌توانست سرمنشأ اختلاف و فتنه ای در میان آحاد مردم و دوستداران اهل بیت (ع) باشد.

این روزها خبر تعویق اکران فیلم «رستاخیز» به کارگردانی احمد رضا درویش و البته با سرمایه گذاری منابعی ناشناخته، شاید مهمترین خبر و رویداد سینمایی کشور است که اگرچه به مذاق هواداران فیلم خوش نیامد، اما در پاسخ به اعتراضات کثیری از مراجع تقلید، علما و متدینین کشور پیرامون تحریفات صورت گرفته در خصوص روایت عاشورای حسینی و نیز وهم آفرینی نسبت به خاندان ائمه اطهار(ع) امری بجا و شایسته از سوی سازمان سینمایی بود تا بعد از تأمین نظر منتقدان امکان نمایش عمومی آن فراهم آید.

اگرچه در ابتدای انتشار این خبر، کارگردان فیلم طی گفتگوی کوتاهی در یکی از برنامه های خبری شبکه دو سیما با آرامش در این زمینه اظهار نظر کرد و نظرات منتقدان فیلمش از جمله آیات عظام را تمکین نمود اما طی روزهای گذشته دلنوشته ای از سوی این فیلمساز در رسانه ها منتشر گردید که متن آن با آیه استرجاع (انالله و اناالیه راجعون) آغاز شده است؛ ضمن اینکه در پایان آن، برخلاف رویه مرسوم، احمد رضا درویش علاوه برذکر حرفه های سینمایی خود در حوزه نویسندگی و کارگردانی، عناوینی چون «جانباز» و «برادر دو شهید» را نیز در کنار نام خویش آورده است.

 ذکر این عناوین ارزشی و قابل احترام برای ملت انقلابی ایران، هیچگاه از سوی کسی و یا مرحعی منع نشده است و تنها جای شگفت آن، برخورد متناقض و صریح جناب درویش با مجریان برنامه های تلویزیونی در گذشته در خصوص ذکر این عناوین برای ایشان بود که به شدت از آوردن کلماتی چون جانباز و یا تعلق به خانواده شهدا در منظر عمومی ابا داشتند؛ حال اینکه عدم اکران یک فیلم سینمایی آنهم بطور موقت و با نظر علما و مراجع و نیز اصلی ترین دستگاه فرهنگی و سینمایی کشور یعنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چگونه این کارگردان حرفه ای و سرد و گرم چشیده سینمای ایران را راضی به ذکر این کلمات در انتهای دست نوشته خود کرده، موضوعیست که شاید روزی«درویش» دلایل این تناقض رفتاری و ابعاد پنهانی آن را برای افکار عمومی روشن سازد.

اما نکته اصلی در این نوشتار ذکر آیه استرجاع در ابتدای دلنوشته «درویش» است، آیه ای که یکبار دیگر در سالهای تلخ نفوذ فتنه گران در عرصه های مختلف کشور در بیانیه جواد شمقدری رئیس سازمان سینمایی دولت وقت نیز آمده بود؛ بیانیه ای که در پی برخی شیطنت ها و گستاخی های آگاهانه و یا ناآگاهانه برخی سینماگران به رشته تحریر در آمد.

نگارنده خوب بیاد دارد که آن روزها برخی رسانه های همسو با محافل شبه روشنفکری سینما و حتی تشکلی چون خانه سینما چگونه با برخی رفتارهای خود، بیانیه و ذکر آیه شریفه سوره بقره در ابتدای نامه شمقدری را تنها بر اساس برداشت های ناقص و چه بسا مغرضانه خود به سخره گرفتند و بی اطلاع از محتوای بیانیه، روحیه انقلابی مدیران وقت سینمایی را به زعم خود تخریب و تحقیر نمودند؛ بیانیه ای که شمقدری در جایگاه متولی سینمای کشور، با صدور آن علاوه بر اعتراض به آن دسته از سینماگران حامی فتنه، از منظری دیگر گامی صحیح در جهت تعدیل و نرمش اقشار مختلف مردم و مسئولان انقلابی و ارزشی کشور نسبت به فضای کلی سینما و عموم فعالان این عرصه در آن بحبوحه حساس برداشت تا مبادا مردم عصبانی از فعالیت فتنه گران با برخی اظهارنظرهای جناحی و سیاسی نسبت به کل اهالی سینما بدبین شوند.

شمقدری در نامه اش با عذرخواهی و طلب بخشش از حضرت ولی عصر(عج)، رهبر معظم انقلاب و ملت همیشه در صحنه ایران اسلامی اعم از خانواده معزز شهدا و ایثارگران و اقشار انقلابی از بابت سخن پراکنی برخی سینماگران در یک جشن نوشت:« اینکه در مراسمی به نام جشن خانه سینما با هلهله و شادی بی خبران و غافلان پایان نظام جمهوری اسلامی ایران را آرزو می کنند چه باید کرد! کسی که از روی غرور جاهلانه و شاید هم غفلت چنین سخنانی بر زبان می راند چه پاسخی دارد؟! کسانی که شنیدند و سکوت کردند، کسانی که تشویق کردند و هلهله سر دادند، به راستی می دانند کجا ایستاده اند؟ می دانند پاگذاشتن بر روی میراث بزرگ امام (ره)و رهبرکبیر انقلاب اسلامی و پایمال کردن خون دهها هزار شهید چه جفای بزرگی است؟» و درویش در پی توقف اکران «رستاخیز» که شاید بعد از انجام برخی اصلاحات دیگر باز بر روی پرده سینماها ظاهر شود چنین می نویسد:« انالله و اناالیه راجعون...در آستانه‌ی عید سعید فطر، به دستور دولت تدبیر و امید! درمعامله‌ای کاملاً سیاسی، در برابر جهل و بی‌اخلاقی، پژواک ندای حسین (ع)؛ رستاخیز را از اکران سینماهای کشور پایین کشید....به قضاوت تاریخ، پرچم حسین ع با ندای مراجع عالیقدر، افراشته خواهد ماند.»

قیاس عمیق بین این دو نامه، شاید ریشه بسیاری از اختلاف نظرها میان درویش و همفکرانش را با جریان مدیریتی دولت دهم به سهولت مشخص سازد، نامه هایی که سرآغاز هر دو آنها آیه «انالله و اناالیه راجعون» بوده است؛ یکی در پی اهانت به شعور انقلابی یک ملت و حمایت برخی سینماگران از جریان فتنه به نگارش در می آید و دیگری در اعتراض به اقدامی انقلابی و تصمیمی درست؛ که شاید میتوانست سرمنشأ اختلاف و فتنه ای در میان آحاد مردم و دوستداران اهل بیت (ع) باشد؛ حال قضاوت با خوانندگان گرامی، این نامه کجا و آن نامه کجا؟

نظرات

  • ۱۳۹۴/۰۴/۲۹ - ۱۰:۳۰
    15 8
    دلم براي مظلوميت و تنهايي آقاي درويش سوخت ، مگر ممکن است جانباز و شهيد داده اين مملکت بتواند با هنر خود فيلمي بسازد که حاسه عاشورا در آن تحريف شده باشد؟ آن هم انسان باسوادو فرهيخته اي مانندآقاي درويش! بله درست که اين دو نفر هر دو انا لله... گفتند اما اين کجا و آن کجا...
  • ۱۳۹۴/۰۴/۳۰ - ۰۸:۱۲
    8 8
    شما که فیلمو ندیدی چرا قضاوت میکنی عزیز. فیلم واقعا روایات صریح عاشورا رو به وضوح و کاملا عامدانه تحریف کرده بود واقعا جای تعجب بود برای ما زمانی که تو سالن سینما میدیدیم چیزایی که روی رخدادشون تاکید شده بود تو مقاتل، اینجا کاملا برعکس نشون داده شدن.
  • ۱۳۹۴/۰۴/۳۱ - ۰۸:۰۹
    8 1
    فقط یکمورد رو مواظب باشید . عده ای در قالب موافقت با فیلم با علما مخالفت میکنند
  • محمد ۱۳۹۴/۰۵/۱۷ - ۲۰:۵۸
    0 0
    هر فیلم یک اثر هنری است .فیلم رستاخیز نشان دادن واقعه کربلا از دید هنرمندانه آقای درویش است.همچنان که سریال مختار نامه آقای میر باقری واقعه کربلا را از دید هنری ایشان روایت کرده است .

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.