دوشنبه ۵ مرداد ۱۳۹۴ - ۰۹:۲۴

نگاهی به یک فیلم در حال اکران

«از رییس جمهور پاداش نگیرید»؛ بی هویت و پرمدّعا/ کمال تبریزی چرا اینگونه فیلم می‌سازد؟

پاداش

سینماپرس: حمید غفاریان/ شوخی های جنسی از برجسته ترین دیالوگ های «از رییس جمهور پاداش نگیرید» است و تبریزی «صفا» را در هر موقعیتی که نشان می دهد این رگه شوخی ها را رو می کند.

«از رییس جمهور پاداش نگیرید» یا «پاداش» با قدمت شش سال توقیفی به اندازه کافی برای خودش اعتبار اندوخته بود که بتواند روزی به اکران هم برسد و در نهایت کمال تبریزی راضی شود با برخی تغییرات در تدوین و حتی در عنوان، فیلم را راهی نمایش عمومی کند.

فیلمنامه «از رییس جمهور پاداش نگیرید» از ایده کلیشه ای برخوردار است که حتی خود فیلمساز تجربه خوبی را با «لیلی با من است» داشته و تغییر موقعیت مکانی یک شخصیت در جایی که فکرش را هم نمی کرد و ارتباط با این فضا به خودی خود یک طنازی را با خود به همراه می آورد و در پایان این فیلم ها یک نتیجه گیری هدفمند و مشخص هم در انتظار آن شخصیت خواهد بود.

«از رییس جمهور پاداش نگیرید» روایت شخصیت سلیم صفا است که به واسطه شغلش در کشورهای مختلف سفر می کند و همیشه مجذوب زیبایی جنس مخالف می شود به نحوی که حتی پیشنهاد ازدواج هم به همه آنها می دهد و در کشور خودش هم چندین ازدواج موقت را در کارنامه خودش یدک می کشد و شخصیت همه این خانم ها را در ایران «آشا محرابی» با گریم و لهجه های متفاوت بازی می کند و تبریزی  با این تصمیم نشان داده که کل خانم هایی که صفا در ایران دارد به همسر اولش شباهت دارند.

شوخی های جنسی از برجسته ترین دیالوگ های «از رییس جمهور پاداش نگیرید» است و تبریزی صفا را در هر موقعیتی که نشان می دهد این رگه شوخی ها را رو می کند. استفاده از پلان های کوتاه و رها نکردن شخصیت و عدم نمایش یک لانگ شات از موقعیت مکانی و جفرافیا از آفت های کارگردانی تبریزی در این فیلم است که سعی می کند با همه مسائل به شکل تمسخر آمیزی شوخی کند، حتی شخصیت حاجی با بازی آتیلا پسیانی در مکه را صدای زنانه در برخی جاها بهش اطلاق می کند. پسری که انگ موجی بودن بهش می خورد و همیشه یاحسین یاحسین می کند را در نمایی نشان می دهد که دارد «هیشگی مثل تو نداره» را برای جمعیت می خواند! تیم مذاکره کننده هسته ای را نشان می دهد که به شکل اپیدمی با زبان دیپلماسی از حل مناقشات هسته ای سخن می گوید! همینطور عشق بین مانوک و لیلی را در یک شب با هم بودن خلاصه می کند. حال فیلمسازی که به همه چی این نگاه تمسخر آمیز را دارد و نه لحن کمدی سینمایی، بهتر بود برای کارگردانی هم زحمت می کشید و پرده کروماکی را به طرز مطلوب تری استفاده می کرد و حداقل از عکس هایی استفاده می کرد که برای مخاطبش ملموس نباشد و این کروماکی به شکلی اجرا شده که در صحنه ای با پس زمینه ای ثابت بازیگران پرتاب می شود مانند سکانسی که صابر ابر در حال دویدن است. در این فیلم به هیچ عنوان موقعیت ها و شخصیت ها در نمیاد چراکه بیشترین وقت فیلمساز روی اجرای شوخی های تکراری اش گذشته است و این مسئله فیلم را هم تا حدودی ضد روایت کرده است.

پرده اول فیلمنامه که به کشمکش جهت حضور صفا در مکه می گذرد و پرده دوم به حضور این شخصیت در مکه و مسائلی که با آن برخورد می کند و پرده سوم به تحول این انسان با انجام اعمال حج که به هیچ عنوان به دو پرده اول نمی خورد و یک نتیجه گیری ضرب و الاجلی را شاهد هستیم و شاید خود بازیگر هم این تحول را درک نکرده است چراکه نوع میمیک چهره اش در زمانی که موهاش در حال تراشیده شدن است با میمیک قبل از آن تفاوت بسیاری دارد.

«از رییس جمهور پاداش نگیرید» در عین حال فیلم پرمدعایی هم هست چراکه سوژه ملتهبی دارد حتی تصویر دیگری از نوع پرسونای وزیر بروز می دهد و پاداش سفر مکه در میان است که هدیه رییس جمهور به یک مدیری است که به همه نگاه بالایی دارد حتی صفا اعتقاد دارد که لباس احرام وی با لباس احرام خدمتکار خانه اش هم فرق دارد، پس چه می شود یک همچین شخصیتی به درجه ای می رسد که لایق این پاداش می شوند. درام حضور یک شخصیت بی ربط در موقعیتی که می تواند به پلی برای تحول وی بدل شود، درامی است که در لایه های مختلفی امتحان پس داده است اما منکر مخاطب داشتنش هم نمی توان شد.

«از رییس جمهور پاداش نگیرید» نمونه ای فیلمی بی هویت است که فیلمسازش تنها هویت آن قلمداد می شود چراکه می دانیم روزگاری کمال تبریزی «لیلی با من است» را ساخته که نمونه شاخصی از یک فیلم کمدی در سینمای دفاع مقدس ماست و حال چه مسائلی باعث می شود چندین سال بعد به سراغ تولید «از رییس جمهور پاداش نگیرید» برود، موضوعی است که خود تبریزی بهتر از همه به آن واقف خواهد بود.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.