علاقه عزت‌الله ضرغامی به تلویزیون ریشه در دوران کودکی او دارد. او با اشاره به این موضوع در اینستاگرام نوشت: « از کودکی به شدت به تلويزيون علاقه‌مند بودم. هیچگاه پدرم نخرید؛ خدا رحمتش کند. کار خوبی کرد!»

اما این موضوع مانع از آن نشد که او از علاقه خود دست بکشد، او در ادامه نوشت: «برای دیدن فوتبال و سریال سرکار استوار (!) به خانه همسایه ها می رفتیم؛ خدا رحمت شان کند. زهرا خانم روبرویی، فاطمه خانم ته کوچه ای و فاطمه خانم سر کوچه ای!
بعضی مواقع هم از پشت شیشه قهوه خانه ى محل، مشکل را حل می کردیم!»

پس از پیروزی انقلاب، ضرغامی با هدیه گرفتن یک تلویزیون به علاقه دوران کودکی خود دست یافت. ضرغامی در این باره نوشت : «بعد از انقلاب یک تلویزیون ١٤ اینچ سیاه و سفید مشترکاً توسط خواهر و برادر بزرگترم به من هدیه شد.»

ماجرای نبود تلویزیون در خانه کودکی‌های ضرغامی خاطراتی نیز برای او به یادگار گذاشته است. او یکی از این خاطرات را که این‌گونه بازگو کرد : « موضوع مربوط به ٥٠-٤٠ سال پیش است. زمان پخش مسابقه فوتبال از تلويزيون، قهوه خانه شلوغ می‌شد. قیمت هر چای قند پهلو هم ٢ ریال بود. نه پولش را داشتیم و نه اجازه از والدین برای رفتن به قهوه خانه! از پشت شیشه، بازی را تعقیب می کردیم. هر از گاهى هم شاگرد قهوه چی بیرون می آمد و ما را متفرق می کرد! وقتی هوا سرد بود شیشه بخار می کرد. بازی که به صحنه های حساس می رسید، صداى بلند هيجان از داخل قهوه خانه، حالمان را خیلی بد می كرد!»

در این میان اما همیشه آدم‌های خوبی هستند که طعم تلخ یک حادثه بد را در کام افراد شیرین کنند. رئیس پیشین سازمان صدا و سیما با اشاره به اهمیت شاد کردن دل دیگران، در ادامه این مطلب نوشت : « بعضی وقت ها هم یک لوطى بلند می‌شد و دستمالی به شیشه می کشید تا ما هم ببینیم چه خبر است! ان شاء الله برود بهشت! چون دل ما بچه ها را خيلى شاد می کرد. معمولاً شاد کردن دل ها هزینه اى ندارد؛ امتحان کنیم»