سه اظهار نظر از سه کارگردانی که آثارشان اخیرا در سینمای گروه هنر و تجربه در حال نمایش است سبب می شود به سادگی از کنار آن عبور نکرده و بار دیگر نسبت به ماهیت گروه هنر و تجربه تامل شود.

حالا دیگر مدتی است که فیلمسازان تجربه گرا مجبور نیستند فیلمهایشان را در خانه خودشان ببینند بلکه می توانند آدرس سینمای مربوطه را به نزدیکانشان بدهند تا دورهمی ها را در سینما بگیرند و حس خوب حضور تاثیرگذار در فرهنگ و هنر جامعه را با خود یدک بکشند و در خلسه ای شیرین فرو روند.

رسانه‌ها نیز در این پروسه زیبا و دوست داشتنی به عنوان یارغار هنر و تجربه ای‌ها تلاشی خستگی ناپذیر به عمل می آورند وسینماگران تجربه گرا را در استغراق این احساس هنرمند بودن و مردمی بودن یاری می رسانند و با آنها گفت و گوهای تفصیلی یک صفحه ای می گیرند و نکته مردمی بودنش هم این است که پول یارانه مطبوعات را به نوعی مردم می دهند تا قشر روشنفکر جامعه بتوانند گفت و گوهای تفصیلی آنها را در نشریات متعدد بخوانند و لذت ببرند.

مخاطبان قشر فرهیخته سینمایی  می توانند به این طریق از شگردهای تجربه گرایانه و خاصی که هنر و تجربه ایها در فیلمهایشان به کار برده اند آگاه شوند چرا که این شگردهای سینمایی حین تماشای فیلم قابل احصا نیست و فقط باید از زبان خود کارگردانها تبیین و رمزگشایی شود به علاوه اینکه خاطرات ایشان در زمان ساخت آثار تجربه گرا نیز می تواند برای مشتریان خاص این نشریات دلپذیر و سرگرم کننده باشد.

اما از آنجا که مردم همیشه از اهمیت بالایی برخوردار بوده اند گروه هنر و تجربه این امکان را فراهم آورده تا جنس حضور مردم در این عرصه هنری شکل دیگری پیدا کند به گونه ای که دیگر لازم نیست مردم زحمت رفتن به سینما را به جان بخرند بلکه قشر روشنفکر به جای آنها به سینما می روند و به مکاشفات سینمایی دست می یابند که از عهده عوام ساخته نیست.

مردم هم می توانند بروند و فیلمهای عامه پسند ببینند چرا که سینمای هنر و تجربه از مضامینی بهره می برد که اصولا ربط زیادی به مردم پیدا نمی کند یا اگر هم پیدا کند از زاویه ای به آن نگاه شده که نتیجه اش این می شود که ربطی پیدا نکند.بنابر این خوب است که این جنس از سینما که فهم و سواد و شعور بالایی می خواهد به فرهیختگان سپرده شود و البته که دولت هم موظف است حمایت ریالی از آن به عمل بیاورد. 

البته وجود سینمای هنر و تجربه از جهات دیگر هم اهمیت دارد چرا که فارغ التحصیلان رشته سینما که قرار است از مدرسه عالی سینما فارغ التحصیل شوند و جدیدترین متدهای سینمای روشنفکرانه به سبک فرانسه را فرا گرفته و پیاده کنند از آنجا که معلوم است برای آثارشان تماشاگرانی جز همان نزدیکانشان پیدا نخواهد شد می توانند از همان ابتدا به گروه هنر و تجربه امیدوار باشند و نگرانی از این نداشته باشند که آثارشان مخاطب نخواهد داشت و این مسئله از افسردگی دانشجویان رشته سینما خواهد کاست و به تبع آن شاهد کاهش اعتیاد و خودکشی در میان دانشجویان مدرسه عالی سینما خواهیم بود.

هنر و تجربه در واقع یکی از جدیدترین متدهای جهانی است که سازمان سینمایی برای سرکار گذاشتن بیکاران رشته سینما به کار می برد و خوب است این الگو به وزارتخانه کار و امور اجتماعی هم ارائه شود تا از این متد پیشرفته برای سرکار گذاشتن دانشجویان بیکار استفاده شود تا در بالا بردن آمار اشتغال طرحی نو درانداخته شود.

از سویی دیگر گروه هنر و تجربه منافع زیادی برای دولت محترم دارد چرا که از زمان تاسیس این گروه روشنفکران سینمایی و تجربه گراهای این حوزه از غم دیده نشدن نخواهند نالید و همه آنها می توانند به وفور در مطبوعات دیده شوند و اصلا هم مهم نیست که مردم آثار آنها را می بینند یا نه بلکه فقط این اهمیت دارد که حس خوب فیلمساز بودن همراه با آنها باشد و آنها را رها نکند.

رجوع به جملات برخی از فیلمسازان این عرصه که به تازگی بیان شده خود گویای اهمیت گروه هنر و تجربه برای سینمای تجربه گرای کشور است برای مثال  مهدی پاکدل:، کارگردان فیلم هنر تجربه ای "فردا" به این واقعیت اعتراف کرده که «اگر هنر و تجربه نبود باید فیلم فردا را در خانه‌ نمایش می‌دادیم» یا پیمان حقانی کارگردان فیلم هنر تجربه ای (۳۱۶) تصریح کرده: «پیش از این هر تهیه‌کننده‌ای من را از دفترش بیرون می‌کرد.» کاوه ابراهیم‌پور کارگردان فیلم یحیی سکوت نکرد هم معتقد است «تماشاگر باید وقت داشته باشد روابط آدم‌ها را در فیلم او کشف کند» و صد البته که مخاطب عام وقت این مکاشفه ای که فیلمساز از آن یاد کرده نخواهد داشت و تنها قشر محترم روشنفکر هستند که باید به کار کشف در سینما بپردازند.

با اینحال نباید از مشاهده اینگونه اظهار نظرها اینطور برداشت شود که هنر و تجربه برای سینمای ایران چیز بدی است چرا که در بالا به برخی فوائد آن اشاره شد که مهمترین آن نوعی تولید حس مطلوب برای قشری است که به هر حال باید به شکلی سرآنها را گرم کرد تا فورانات ذهنی آنها در همان حوزه های هنر تجربه ای مهار شود و خدای نکرده سودای دیگری نیابد.

بیشترین خاصیت هنر و تجربه ارضای روحی و هنری فیلمسازانی است که بنا به هر دلیلی نخواسته اند یا نتوانسته اند یک سینماگر واقعی باشند اما این سودا را همیشه در سر پرورانده اند و هنر و تجربه این حس خوب فیلمساز بودن را به شیفتگان مغبون سینما می دهد تا پول خرج کنند و با دورهمیهای دوستانه ای که تشکیل می دهند فیلمهای غیرجدی بسازند و با اهل و عیال و خانواده و فامیل در سالنی که حالا دیگر دولت با بودجه سازمان سینمایی در اختیار آنها قرار داده فیلم خودشان را تماشا کنند و لذت ببرند و طبیعی است که این فیلمسازان هیچ گاه این خدمت بزرگ را از یاد نخواهند برد.