فیلم ساز جوان سرزمین من از طرف هیچ رسانه ای حمایت نمی شود چون ارزش خبری شهرت برای او کم است و اهل جدل نیست که حرفی از او بر سر زبانها بیافتد.

فیلم‌سازی که شرایط تولید فیلمش را در کشور به سختی گذرانده است؛ خان هفتم اکران فیلم را نمی تواند بگذراند و تنها خبری که از فیلمساز جوان ایرانی در رسانه های سینمایی منعکس می‌شود حضور فیلمش در جشنواره های آن طرف آبی است.

فیلم سینمایی«قندون جهیزیه» اولین تجربه کارگردانی علی ملاقلی پور از چهارشنبه 21 مرداماه در سینماهای کشور اکران شده است. فیلمی کمدی خانوادگی که در فضای این روزهای سینمای ایران توانسته کام مخاطبانش را شیرین کند.«قندون جهیزیه» در هفته اول اکران خود فروش خوبی را تجربه کرد ولی پخش کنندگان این فیلم ادعا می‌کنند، تعداد سئانس‌های اکران این فیلم کم شده است.

علی ملاقلی پور کارگردان این اثر سینمایی در واکنش به این موضوع مصاحبه تند و تیزی کرده و گفته است: تنها چیزی که در پاسخ به این موضوع می‌گویم این است که مگر از روی جنازه علی ملاقلی‌پور رد شوند که بتوانند چنین کاری انجام دهند. علی ملاقلی‌پور باید مرده باشد تا چنین اتفاقی بیفتد.

او حالا می‌گوید: من مثل بقیه آدم‌ها سکوت نمی‌کنم و نمی‌ترسم از اینکه نگذارند دیگر فیلم بسازم. من فیلم اولی نیستم؛ من فیلم آخری هستم. من احتیاط نمی‌کنم که حالا چیزی نگویم چون شاید در آینده نگذارند فیلم بسازم، زیرا اهمیت آدم بودن برایم بسیار بیشتر از فیلم‌سازی است.

پسرمرحوم رسول ملاقلی پور حالا خودش دست به کار شده است. به خیابانهای شهر رفته است و برای فیلمش تبلیغ می‌کند. 16 اسفندماه سال 85، سینمای دفاع مقدس، رسول ملاقلی پور را از دست داد و ما دلمان برای اعتراض و ساکت ننشستن های مرد عاصی سینمای ایران تنگ شده بود حالا پسرش علم اعتراض را بلند کرده است.

انبوه فیلمهای پشت صف اکران مانده، در آرزوی پرده نقره ای خواهند ماند و فیلمهای هم که روی پرده می روند باید قواعد پخش سینمای ایران را قبول کنند. صد البته در مرحله پخش فیلم، تیغ پخش کننده وسینمادار برنده است و فیلمسازان تنها به اعتراض‌های مقطعی رسانه ای بسنده می‌کنند. دل خوش کنک گروه «هنر و تجربه» هم کورسوی اکران برای فیلمسازان شده است تا فیلم‌هایی بسازند که در گروهی اکران شود که اگر چه مخاطبش محدود است ولی امید پخش دارد.

اما علی ملاقلی از آن دست فیلمسازانی نیست که فیلمش را برای کنج خانه گذاشتن یا فقط برای جشنواره‌ها بسازد. خودش می‌گوید: شرایط امروز سینما به‌گونه‌ای است که هزینه ساخت یک فیلم سینمایی معمولی نزدیک یک میلیارد است. در چنین شرایطی، باید قبل از تولید فیلم به این فکر باشیم که این محصول یک میلیاردی را برای کنج خانه خودت تولید می‌کنی یا اینکه به فکر آن هستی که در بازار و برای مخاطب سینما عرضه می‌کنی.

جوانان فیلم ساز، پیچ و خم های نهادها و سازمانهای متعدد سینمای ایران را درک می‌کنند ولی دوست ندارند گرفتار بازی‌کسانی شوند که برخوردهای سلیقه ای‌شان از پیش تولید تا نمایش فیلم زخمه بر هنرشان می‌کشد.