حدوداً یک سالی می شود که مدیریت فرنگ رفته و کاخ ورسای دیده این روزهای سینمایی کشور، به تأسی از مرشدان فرانسوی اقدام به تأسیس گروه هنر و تجربه در ایران اسلامی نموده است؛ گروهی که همچون سایر ابتکارات جناب ایوبی، یعنی مدرسه ملی سینما و جشنواره بین‌المللی فیلم ایران و ...عنوان فرانسوی خویش را حفظ نموده و مدل Cinéma Art et Essaiرا به دستاوردی محققانه از برای سیمای سینمای دولت یازدهم مبدل ساخته است.
البته باید توجه داشت که پیاده سازی مدل فرانسوی Association Française des Cinémasd'Art et d'Essai یا همان انجمن فرانسوی هنر و تجربه (AFCAE)در ایران، توفیقات بسیاری را از برای سازمان سینمایی در سال صبر و سکوت جناب معاون به همراه داشت و موجب شد تا جناب ایوبی با تبدیل گروه هنر و تجربه به حیاط خلوت سازمان سینمایی، ضمن دلجویی از تمامی توقیفی ها و موقوفی ها و .. همه ایده‌های معقول و غیرمعقول خود و دوستان مشاور را باکمال آرامش و به دور از هر تعاقبی آزمایش نموده و در این بستر با مصونیتی ویژه به‌عنوان متولی رسمی سینمای ایران بتواند به بولتن‌نویس‌ها بگویند که شما چند سال تلاش کردید که سینما نباشد اما می‌بینید که هست و خواهد بود و همواره نقشش را در دفاع از ارزش‌های دینی بازی خواهد کرد.
البته صرف نظر از نگاه این چنینی به کیان و کارنامه گروه هنر و تجربه در یک سال گذشته که مبتنی بر نظریه توطئه(conspiracy theory) با دلایل و براهین بسیاری می پندارد از زمان رضاخان نفوذ فرهنگی غربی‌ها توسط سینما به کشور ما باب شده است که این نفوذ امروز به‌نوعی خود را در قالب برخی آثاری که در گروه هنر و تجربه اکران می شوند نشان می دهد؛ از منظر ثانوی و کاملاً تکنیکی نیز ارزیابی عملکرد این گروه قابل تأمل جدی می باشد.
یادمان نرود که گروه هنر و تجربه مبتنی بر الگوی فرانسوی خود و بنا بر اقرار مترجمین و کپی کنندگان فارسی آن در سازمان سینمایی کشور، باهدف تقویت سطح کیفی سینمای ایران و ایجاد انگیزه برای فیلم‌سازان جوان، برای خلق آثار سینمایی ارزشمند فعالیت خود را آغاز کرده و همان‌طور که از نام آن برمی آید آثاری را به نمایش خواهد گذاشت که از معیارهای هنری لازم برخوردار باشند.
|
پس می بایست فرای تأمل و تعمق در ارزیابی های استراتژیک از نحوه عمل گروه دولتی هنر و تجربه مواردی تکنیکی را مبتنی بر ملاحظه عملکرد یک‌ساله این گروه به شرح زیر یادآوری نمود:
- در زمانه ای که بسیاری از فیلم‌های سینماگران شاخص کشور پشت درهای اکران مانده اند و با بسیاری از تهیه کنندگان و کارگردانان در بخش مالی سینما تسویه حساب مالی صورت نگرفته، اینکه بخواهند به گونه سینمایی خاص توجه نشان دهند و مبالغ هنگفتی را برای آن خرج کنند عاری از عدالت است.
- متأسفانه الآن هنر و تجربه تا حدی به مثابه چتر یدکی چتربازان شده که اگر چتر اصلی باز نشد از چتر یدکی استفاده کنیم که اگر فرود راحتی نداریم حداقل زنده بمانیم . به این معنا که فیلم اگر نتوانست اکران بگیرد ، هنر و تجربه هست. اگر فیلم جایی اکران نشد هنر و تجربه هست، پس فیلم کم‌خرج بسازم و سوبسید هم که دارد و ...
- رقم فروش فیلم‌های این گروه چندان چنگی به دل نمی‌زند شورای سیاست‌گذاری گروه دولتی هنر و تجربه تصمیم گرفته بیشتر از هر چیز بر ضریب اشغال صندلی‌ها تمرکز کند.
- به‌طور کلی بیش از ۲۵۰ فیلم سینمایی بلند اکران نشده داریم که همه این‌ها واجد شرایط برای اکران عمومی نیستند (بنا بر فرموده جناب ایرج تقی‌پور عضو شورای سیاست‌گذاری سینمای هنر و تجربه) اساس کار سینمای هنر و تجربه بر این است که صاحبان متقاضی این تعداد فیلم، یک نسخه کپی از اثرشان را ارائه دهند تا مورد بازبینی و بررسی قرار بگیرد. اگر شورای سیاست‌گذاری گروه سینمایی هنر و تجربه فیلم مذکور را مناسب دانست فیلم در زمره اکران گروه دولتی هنر و تجربه قرار می‌گیرد؛ حال در این مسیر بسیاری موهبت‌های خاص و خواص بودن را می توان به‌عنوان نوعی رانت موجه اعطایی دولت یازدهم قلمداد و تبعات آن را در خوب بودن حال برخی از ما بهتران چند شغله سینما جستجو نمود؛ برخی از ما بهتران که نگاتیو را (در صورت سواد لازم در باب نحوه استفاده از آن) به سبب ویزا و اقامت رنگ نموده و مبتنی بر قواعد متداول مشتری مداری، آنچه را که فستیوال ها و جشنواره ها خواهان آن‌اند، عرضه می نمایند.
در مجموع آنچه که واضح است ماهیت و عملکرد شتر مرغی گروه هنر و تجربه در یک سال گذشته می باشد؛ گروهی که از لحاظ حقوقی نه دولتی بوده و نه خصوصی و به عنوان منطقه الفراق سازمان سینمایی کشور، اسباب تجلی طبقه نوظهور شبه دولتی را البته با بِرند مستقل و غیر دولتی و چاشنی شبه روشنفکری و بعضا اپوزیسیون در سینمای ایران به همراه داشته است.
نظرات