وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: گویا مدیران و مسئولان سینمای ایران دیگر از محتوای آثار و تبعات منفی که فیلم های سینمایی تلخ می توانند داشته باشند غافل هستند و به همین دلیل است که جشنواره فیلم فجر که نشات گرفته و منبعث از انقلاب اسلامی است اینک به جایی رسیده که با وجود اهدای یکی دو جایزه به تعداد بسیار انگشت شمار از آثار فیلمسازان ارزشی، هیچ نشانی از آرمان های بزرگ آن در این رویداد سینمایی دیده نمی شود و ما شاهد تولید و پخش فیلم هایی هستیم که گویا با اصل اساسی جمهوری اسلامی ایران عناد دارند.

آقامحمدیان ادامه داد: ما سال هاست که از این مشکل بزرگ در سینمای ایران رنج می بریم و معتقدم که بزرگترین مشکل جشنواره فیلم فجر همین بی توجهی و بی درایتی نسبت به آثاری است که با سیاه نمایی از جامعه در بستر موضوعات اجتماعی قصد تخریب چهره انقلاب و نظام را دارند.

این تهیه کننده سینما اظهار داشت: ما امسال به وعده های مدیران سینمایی امید داشتیم و منتظر بودیم شاهد تماشای آثاری باشیم که بر اساس تقویت اهداف و آرمان های نظام اسلامی مان تولید شده باشند اما تنها شاهد فیلم هایی بودیم که با ترویج خیانت، فساد و نشان دادن چهره زشت از کشور قصد داشتند امید را از بین برده و جامعه مان را افسرده و عبوس و سرد نشان دهند.

وی خاطرنشان کرد: جشنواره سی و چهارم ثابت کرد حتی فیلمسازان جوانی که در دوران مدیریت مدیران فعلی سینمای کشور به جرگه فیلمسازان حرفه ای پیوسته اند هیچ گونه سنخیتی با افکار و ایده های نظام ندارند و تنها بر اساس افکار مخدوش و مخرب خود می خواهند به بدنه جمهوری اسلامی ایران ضربه بزنند؛ متاسفانه جدا از این مساله ما حتی در داوری ها نیز شاهد بی عدالتی های زیادی بودیم به نحوی که اندک فیلم های ارزشی و انقلابی که در راستای اهداف و سیاست های استراتژیک کشور ساخته شده بودند نیز به طور کلی در جشنواره نادیده گرفته شدند.

این فیلمساز افزود: به عنوان مثال فیلم هایی همچون «جشن تولد» و یا «بادیگارد» به طور کلی از دیدگاه داوران دور ماندند و در عوض اعضای هیات داوران به فیلمی مانند «ابد و یک روز» که تصویری مخدوش و غیر واقعی از وضعیت فعلی جامعه را نشان می داد بها دادند.

آقامحمدیان تصریح کرد: نکته جالب توجه اینجا است که فیلم های ارزشی محدود حاضر در این دوره از جشنواره هم بدون حمایت های دولتی و تنها با تلاش و دغدغه های سازندگان شان تولید شده بودند و اگر تلاش و پافشاری سازندگان شان نبود قطعا ما شاهد نمایش این آثار در جشنواره فیلم انقلاب نبودیم.

کارگردان فیلم سینمایی «مروارید سیاه» ادامه داد: متاسفانه فیلم های حاضر در جشنواره سی و چهارم اغلب آثاری بودند که یا مخاطبان خود را به اعتیاد و مصرف دخانیات ترغیب می کردند، یا مساله شک و خیانت زوجین نسبت به یکدیگر را مساله ای پیش پا افتاده می دانستند و یا اینکه به طور کل وضعیت امروز جامعه ایران را وضعیتی اسفناک و به دور از هرگونه شادکامی به تصویر کشیده بودند تا از این رهگذر بتوانند توجه جشنواره های جهانی را به خود جلب کنند.

وی تاکید کرد: من متعجبم که مدیران سینمایی چگونه به این نوع الگوها رسیده اند و این چنین بدون اندیشه در صدد تخریب چهره نظام برآمده اند؟ در حالی که تمامی کشورهای دنیا با ابزار سینما قصد دارند چهره ای موجه از حکومت های خود نشان دهند ما به جایی رسیده ایم که چهره  موجه حکومت خود را به جهانیان بد و منفی نشان می دهیم.

آقامحمدیان در خاتمه این گفتگو یادآور شد: علاوه بر مساله محتوای فیلم های حاضر در جشنواره متاسفانه بخش اعظمی از آثار به نمایش درآمده از ضعف های تکنیکی زیادی برخوردار بودند به نحوی که بسیاری از آثار حتی از تله فیلم های تولید شده در کشور نیز ضعیف تر بوده و این نشان از آن دارد که وضعیت آموزش در سینمای کشور نیاز به مدیرت و بازبینی جدی و اساسی دارد.