انگار که تمام مسائل و مشکلات هنر به پایان رسیده و فقط مانده رقص و آواز تا این هنر به تکامل برسد! این بار در جشن هنرمندان انجمن حرکت حرفهایی گفته شد و اظهاراتی به گوش رسید که نه در شان هنرمندان واقعی و نه درخور فرهنگ ایرانی اسلامی است.

رقص آزادانه روی صحنه را با شکایت طلب می کنند و حتی هیچ عاملی را جلودار خود نمی دانند ، تا جایی که یکی از حاضران روی صحنه پشت تریبون قرار گرفته و می گوید «ما با تمام وجودمون و با قدرت می ایستیم و نه تنها جمهوری اسلامی، بلکه هیچکس نمی تونه جلوی ما رو بگیره!».

بی تردید زبان بدن برای بازیگر اهمیت بالایی دارد و از دیرباز اینچنین بوده است، اما از هر منظری به این جریان بنگرید، گاهی به بهانه اینکه زبان بدن است و حرکات موزون، برخی ها قصد باز کردن راه برای رقص آزادانه روی صحنه آثار سخیف و بی ارزش خود را دارند.

رقص‌هایی که هیچگونه کاربرد دراماتیک ندارد و فقط برای ارضاء امیال خودخواهانه و شخصی برخی افراد نمایان می شود، افرادی که نام هنرمند را نیز مخدوش می کند. چه بسا نمایش ها و مراسم رسمی که با بهره گیری از فرم های مقبول و حرکات هوشمندانه و هنرمندانه مورد قبول و حتی تشویق قرار گرفته است و به راحتی قابل درک و فهم است که ریشه در فرهنگ ما دارد.

حرکاتی که با رعایت موازین فرهنگی و ارزشی ما و با توجه به آیین و رسوم قومیت های مختلف روی صحنه رفته است، نه اینکه به هر بهانه ای و با عنوان حرکات موزون زنان و مردان خودنمایی کنند و نام آن را هنر بگذارند. در این بزم شبانه به اصطلاح هنری صحبت ها بوی دیگری می داد و مطالبات رنگ دیگرگونی به خود گرفته بود.

حتی کار به جایی می رسد که برخی خود را مدیون رقص می دانند و این را اعلام می کنند و حضار هم با دست و جیغ و هورا مهر تایید بر این حرف ها می زنند. شکی نیست که هنرمندان متعهد و واقعی بیش از پیش حواسشان به رفتار و کردار خودشان است و به دلیل اینکه به دنبال هنر واقعی هستند و مردم دارانه ایفای نقش می کنند، حرمت ارزش های مردمی و فرهنگ متناسب با جامعه را حفظ می کنند و بخاطر تفکرات شخصی غلط و استنباط ها و برداشت های منحرف چنین اقداماتی را انجام نمی دهند و تحت تاثیر جو و اتمسفر ایجاد شده هر سخنی را به زبان نمی آورند تا جایگاه هنرمند را خدشه دار کنند.