اقدام فرهنگی شهاب حسینی یکی از بازیگران برجسته ی ایرانی در جشنواره ی کن قابل تقدیر است.

قصد آن نیست که از دریچه تکراری شادباش های احساسی به ابعاد جهانی انتخاب این هنرمند محبوب اشاره گردد.

جشنواره کن و اهداف پشت پرده اش نیز جایی در این مقال ندارد.

 نور، صدا ،تصویر، همه ی عناصر هنر هفتم دست در دست، هنرمند متخلق به اخلاق را همراهی می کنند. نماینده ی منتخب از ایران گام به گام به جایگاه  خنرانی نزدیک می شود، در میان هیاهوی جمعیت لحظه ای آرام می گیرد، قد میکروفن به بلندای قامتش نمی رسد، ناگزیر سرخم می کند و لب به سخن می گشاید .

هیجانی افتخار آمیز در چشمان ایرانی های داخل سالن اشک می شود، ایرانیان سرزمین مهر که از دریچه ی جعبه ی جادویی به فرزند برومند خویش چشم دوخته اند نیز احساس غروری وصف ناشدنی دارند نه به آن خاطر که بار دیگر شخصیتی علمی، سیاسی و یا هنرمند ایرانی تیتر یک اخبار جهان می شود، نه به آن دلیل که هموطن مان در میان کف و سوت دیگری محل توجه است که این تکرار در تکرار سالیان دور و نزدیک است.

اقدام شهاب حسینی از آن رو محل اعتناست که بیانش و آنچه از فحوای کلامش بر می آید اصراری ندارد که به زبان بیگانه سخن بگوید ساده و صمیمی واژه های فارسی را پاس می دارد و در حالی که در حجم صدایش تردید قضاوت دیگری نیست به رسم هفتصد ساله ی شیخ اجل سعدی شیرین سخن پیام خود را رو به مردمان سرزمینش واژه واژه فارسی در میان می گذارد.

"این جایزه به نوعی از مردم من آمده، بنابراین به خودشان بر می گردانم. این جایزه را با تمام وجود و از اعماق قلبم و با عشق تقدیم به مردم سرزمینم می کنم"

فارسی را صمیمی می گوید و دیگری را وامی دارد فارسی بشنود، او یک ایرانی متعهد فارسی زبان است؛ اولویت با اوست با زبان مادریش و با مردمانی که از میان آنها برخاسته و انتخاب شده است.

خودت که باشی همان خود ایرانی ات تو را بیشتر می خواهند با همه ی متعلقاتت!

تبریک به "شهاب حسینی و مردم سرزمینش" که در گزند گردبادها و در سایه ی نعمت ها خودشان هستند نه کلاغی به زرق و برق تقلید آراسته.

منبع: جهان نیوز