علي احمدزاده پس از مجوز نگرفتن فيلمش براي پخش در سينما و شبكه خانگي به‌دليل داستان غيرمعمول «مهموني كامي»، آن را در چند قسمت در اختيار كاربران فضاي مجازي گذاشت.
اين چندساله خيلي از فيلمسازان دستشان آمده كه نبايد هر فيلم بي‌محتوايي بسازند، البته باز هم مي‌سازند چون راه‌هاي دور زدن پخش قانوني، انگار زياد است! اين را در نظر بگيريد كه سيستم اكران در سينماي ما بضاعت چنداني ندارد و نمي‌تواند از پس حدود 100 فيلم توليدي سال بربيايد و به ناچار كمي بيش از نصف آن را اكران مي‌كند.
بقيه نيز منتظر مي‌مانند براي سال‌هاي بعد تا اينكه شانس يارشان باشد و اتفاقي روي پرده بروند و يا اينكه شبكه خانگي را تجربه كنند. البته شايد به گروه «هنر و تجربه» هم بروند اگر نخواهند كنج انبار تهيه‌كننده دولتي را تجربه كنند. خصوصاً با راه‌اندازي همين گروهي كه اسم برده شد، برخي فيلمسازان كه آثارشان جزو توقيفي‌ها و نه اكران‌نشده‌ها هم هست، از آب گل‌آلود ماهي گرفتند و فيلمشان را روي پرده نيز برده‌اند ازجمله «گس»، «بازهم سيب داري» و برخي ديگر كه تعدادشان اندك است، اما مثال نقض هستند. حتي به غير از اين مسير، هنوز هم هستند حتي فيلم‌هاي با محتوايي عجيب كه راحت روي پرده اكران عمومي مي‌روند. تازه شايد بعد از اكران مسئول حوزه يادش بيفتد كه حداقل در شبكه نمايش خانگي اصلاحيه‌اي به سكانس‌هايش بزند، اتفاقي كه احتمالاً روي همين فيلم اخير يعني «50كيلو آلبالو» ترتيب داده شود. آن هم بعد از اينكه يكي، دو ميليون نفر آن را ديده‌اند!
سينما و خانه‌هاي مردم نشد، مي‌رويم سراغ اينترنت
باز هم اين چند مجراي اكران سراسري فيلم‌ها در سينما، قابل كنترل‌تر است، اما وقتي كه پاي شبكه‌هاي خصوصي مجازي و اينترنتي پيش بيايد كه آمده! اوضاع به‌راحتي ديگر قابل كنترل نيست. وگرنه اين همه دانلودهاي غيرمجاز فيلم‌هاي سينما در نبود قانون كپي‌رايت اتفاق نمي‌افتاد و جالب اينكه همه نيز شاكي هستند، اما كسي نمي‌تواند جريان را كنترل كند. برويم سراغ پديده‌اي ديگر كه همان اكران فيلم‌هاي توقيفي در فضاي مجازي است. اتفاقاً دست روي شبكه‌هاي پرمخاطب نيز مي‌گذارند همچون آپارات كه بالاخره از جايي و كسي حمايت مي‌شود. مثالش اينكه فيلمي همچون «مهموني كامي» را كه چندين سال است به هر در و ديوار ميزند تا لااقل در شبكه خانگي توزيع شود، اكثريت سينمادوستان نديده‌اند جز در محافل خصوصي، جشنواره‌اي و غيره. اما احتمالاً همين روزها نسخه كامل فيلم توقيفي علي احمدزاده را نيز بتوانيد از آپارات و غيره تماشا كنيد!
بالاخره اين نيز شيوه جديدي براي دور زدن مسيرهاي اكران قانوني است خصوصاً براي اين نوع آثار كه محتواي داستاني‌شان نمي‌تواند ابداً مخاطب و مسئول را راضي كند. تصور كنيد ماجراي اين نوع فيلم‌ها چقدر غيرمعمول است كه حتي سازمان سينمايي دولت فعلي كه به مميزي كمتر اهميت مي‌دهد، اجباراً جلوي پخش «مهموني كامي» ايستاده است. با اين حال وقتي پول تهيه‌كننده دولتي باشد و ضرری نباشد با وجود مسيرهاي غيرقانوني، اين فيلم‌ها نيز جايي براي خودنمايي پيدا مي‌كنند.
انگار حواس برخي‌ها پرت است
پس مثالش فيلم علي احمدزاده است كه در آپارات و در قالب فريم‌هاي چند دقيقه‌اي به مرور به تماشا گذاشته شده يعني به شكل قسمت‌هاي سريالي. بنابراين معني اكران نشدن فيلم توقيفي بي‌محتوا با پخش از كانال‌هاي مجوزداري مثل آپارات، چه مي‌تواند باشد؟ جز گول زدن و زيرآبي‌رفتن‌هاي به اصطلاح قانوني. خصوصاً اينكه اين جور شبكه‌هاي مجازي به‌خاطر اينكه نظارتي روي كارشان نمي‌بينند پس راحت فضا را مي‌توانند در اختيار اين فيلم‌ها بگذارند بدون اينكه اينها يا حتي فيلمسازش، بازخواستي بشود. البته بعيد است سازمان سينمايي و مجموعه‌هاي زيردستي‌اش اصلاً متوجه شبكه‌هاي اينترنتي باشد و انگار قدرت كنترل اين فضاها را هم ندارد.
اينطور كه از شواهد پيداست به‌دليل همين نبود نظارت و برخورد لازم در سايه حواس پرتي مسئولان، فيلمساز آثار توقيفي كه پول فيلمش از خرج توجيبي‌اش نيست و صرفاً به دنبال ديده شدن كارش است، كم‌كم پايش به شبكه‌هاي مجازي پخش فيلم هم باز خواهد شد!
منبع: روزنامه جوان
ارسال نظر