تصویری که توسط شادی صدر در شبکه های اجتماعی منتشر شده بود او را روی یک صندلی با طرح کتیبه های عاشورایی نشان می دهد که جام مشروبی نیز در دست دارد. او در مواجهه با نظرات اعتراضی کاربران همچنان بر اقدام خود اصرار کرده و نوشته است:  «تقدس‌زدایی از امر مقدس و فروریختن هر آنچه مقدس است، جوهرۀ مدرنیته است. شوخی با امر مقدس و تابو زدایی هم جزیی از همین روند مدرن شدن جامعه است. همه ما یک خمینی مدرن داریم که علیه سلمان رشدی فتوای قتل می‌دهد. به عنوان نمونه فراخوان‌های مدافعان حرم در اینستاگرام که تا این لحظه به بیشتر از 3000 کامنت منجر شده است، البته با چاشنی تهدید به قتل. ترکیب من و فائزه و بهائیت هم در نوع خود قابل مطالعه است.»

توهین به مقدسات،‌ بخشی از مبارزه!

توهین صدر به مفاهیم و ارزشهای دینی امری مسبوق به سابقه است و او سالهاست با رویکردهای فمنیستی از جنبه های مختلف اسلام را زیر سوال می برد و اساسا او در طیف سکولار و دین ستیز ضدانقلاب قرار دارد.

 سالهای ابتدایی و میانی دهه 80 که شیرین عبادی در حال تجربه ی اولین فعالیتهای ضددینی و ضدانقلابی خود در پوشش قعالیتهای حقوق بشری بود؛ شادی صدر نیز همراه با او و شهلا شرکت از جمله امضاکنندگان کمپین "قانون بی سنگسار" بودند. کمپینی که سکوی پرش صدر در فعالیتهای اپوزیسیونی و ضداسلامی شد. صدر پس از خروج از کشور در جریان فتنه 88 همچنان در پوشش فعالیتهای فمنیستی به قلمزنی علیه مفاهیم اسلامی و جمهوری اسلامی ادامه داد و اقدامات او و همفکرانش باعث وضع و تشدید برخی تحریمهای حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی شد.

صندلی های موهن از کجا آمده‌اند؟ / پرستو فروهر کیست؟

پرستو فروهر دختر داریوش فروهر که سالهاست در خارج از کشور زندگی می کند؛ یکی از افرادی است که همواره به عنوان یک هنرمند ضددین شناخته می‌شود. مواضع ضدانقلاب فروهر و شهرت پدرش در کنار مفاهیم ضددینی آثار او باعث استقبال رسانه های ضدانقلاب برای بزرگنمایی او شده است.

مهرماه سال 89 بود که پرستو فروهر در یک گالری تعدادی از آثار خود را به نمایش گذاشت. تمسخر و توهین به مفاهیم دینی طبق معمول بخشی از این نمایشگاه بود. رادیوفردا در گزارشی از این گالری نوشت: « قسمت اول تابلوهایی است که جلوه‌ای از طنز دارد. قسمت دوم تصویرهای دیجیتال به رنگ‌های سبز و سرخ و سفید یعنی پرچم ایران است که وقتی در آن تامل می‌کنیم آثار و پیامدهای یک تراژدی یا فاجعه دلخراش را در آن می‌بینیم، و قسمت سوم چیدمانی است از شماری از صندلی‌های چرخان اداری که روی آن با پارچه عزاداری عاشورا و تکرار نام حسین کشیده شده است» این صندلی ها پیش از این نیز در چند گالری پرستو فروهر در سالهای گذشته به نمایش درآمده بودند.

زمستان 92 فروهر یک گالری دیگر با همین مضمون یعنی توهین به مفاهیم و ارزشهای دینی و عاشورایی با عنوان "مرا ببوس" در گالری رز عیسی در لندن  برگزار کرد.

آثار فروهر در این نمایشگاه تلفیقی از طرح کتیبه های عاشورایی با جمله ی «مرا ببوس» بود. رادیوفردا در بخشی از گزارش خود از این نمایشگاه  به نقل از فروهر می نویسد:‌ «مرا ببوس جمله ای است عاشقانه که جدای از مفهوم ساده اش، ترانه معروف «مرا ببوس» را بخاطر می آورد با انبوهی نوستالژی و البته بار سیاسی و اجتماعی… از طرفی «مرا ببوس» معنای دو وجهی جالبی هم دارد: برخی از مردم به گمان متبرک بودن این پارچه های عزاداری بر آنها بوسه می زنند. از این رو باز این آثار معنای دو وجهی جذابی پیدا می کنند که اشاره به همان تناقض اولیه دارد: سنت یا مدرنیته.»

پرستو فروهر

هنر و سیاست؛ نقاب الحاد

مواضع ضددینی چهره های اپوزیسیون مساله ای است که به خاطر پررنگ بودن مواضع سیاسی و جنجالی بودنشان کمتر مورد توجه قرار می گیرد و اساسا از جانب نیروهای اپوزیسیون نیز تمایل چندانی به بروز آن وجود ندارد. چرا که آنها به خوبی می دانند و تجربه کرده‌اند  که تاکید بر زیرسوال بردن صریح مقدسات دینی، نه تنها در جامعه ایران پذیرفته نمی‌شود بلکه باعث رویگردانی مردم از چهره‌ها و تریبونهای مدافع این اقدام خواهد شد.

مساله‌ای که حتی باعث شد جریانی الحادی مثل حزب توده آن را فهم کرد و کوشید به جای طرح ضریح مفاهیم ضددینی و زیرسوال بردن آنها، در پوشش مسائل سیاسی و اقتصادی موضع بگیرد. تجربه ی ضدانقلاب در دوران اصلاحات در زیرسوال بردن صریح ارزشها و مفاهیم دینی و بازخورد منفی آن، باعث شد اپوزیسیون-حتی از نوع خارج‌نشینش- نیز محتاطانه و در غیرصریح این کار را در پیش بگیرد. به این ترتیب ترویج اباحه‌گری فرهنگی، فساداخلاقی و شبهه‌افکنی های غیرمستقیم؛ زیر سوال بردن مفاهیم اسلامی تحت عنوان آسیب‌شناسی های اجتماعی و حقوق بشری و فرهنگی؛ ‌جای خود را به هتاکی های صریح دهه هفتادی شبکه های ماهواره‌ای داد.

با این حال همیشه چهره های معدودی از جریان لائیک یا سکولار همچنان بر اعتقاد گذشتگان خود باقی ماندند و فکر می‌کنند زیرسوال بردن مقدسات و هتاکی به آنها عاملی برای پیش‌برد به اصلاح مبازرات تجددخواهانه و ساختارشکنانه است.

شادی صدر کیست؟

شادی صدر، متولد 1353 از تهران است؛ در حدود 15 سالگی با ماهنامه سروش نوجوان وارد حوزه روزنامه‌نگاری شد و پس از آن با ماهنامه همشهری همکاری کرد. شادی صدر به کار خود به عنوان روزنامه‌نگار ادامه داد تا اینکه به عنوان دبیر سرویس حقوقی روزنامه زن به مدیرمسئولی فائزه هاشمی انتخاب شد.

شادی صدر در نوجوانی

روزنامه زن، روزنامه‌ای دارای مشی فمینیستی و اصلاح طلب بود که با صاحب امتیازی و مدیرمسئولی فائزه هاشمی رفسنجانی و سردبیری ابراهیم نبوی و سپس مسعود بهنود از 17 مرداد 1377 تا 17 فروردین 1378 منتشر می‌شد.

این روزنامه به دلیل درج اخبار سیاسی، نقد حجاب اسلامی، حمایت از فمینیسم، چاپ کاریکاتوری از داود احمدی مونس (آروین) درباره دیه زنان و خبری درباره فرح پهلوی توسط مسئول اداری روزنامه، ابتدا در بهمن 1377 به مدت دو هفته و بار دیگر در 17 فروردین 1378 برای همیشه توقیف شد.