به گزارش سینماپرس؛ همایون اسعدیان از فیلمسازان نزدیک به حلقه بالایی خانه سینماست که در این نزدیک به سه سال که ار عمر دولت فعلی می گذرد به تاسی از همراهانش در همان حلقه اغلب جزو سینماگرانی بوده که از سیاستهای سینمایی دولت دفاع کرده است.

همین همراهی با سازمان سینمایی دولت یازدهم است که باعث میشود وقتی ایشان به عنوان یکی از اعضای شورای پروانه ساخت از تناقضات در سیاستهای سینمایی در اعطای پروانه ساخت و نمایش سخن می گوید، سخنانش قابل تامل به نظر برسد.

همایون اسعدیان اخیرا در برنامه اینترنتی "35" ظاهر شده و گفته است: یک نوع آشفتگی در اجرا می بینم که باعث بسیاری از مشکلات شده. در شورای پروانه ساخت به دلایلی با صدور پروانه ساخت فیلمی مخالفت شد و فیلمساز رفت پیش آقای ایوبی و آقای ایوبی به ما گفتند پروانه ساخت ایشان را بدهید و ما گفتیم تا حکم حکومتی ندهید این کار را نمی کنیم و این فیلم که برایش حکم حکومتی دادند امروز غیر قابل نمایش است...

البته که اسعدیان آن قدر محافظه کار است که نام فیلمی که جناب ایوبی برایش حکم حکومتی صادر کرده را نمی آورد اما کافیست رخدادهای سینمایی یک سال اخیر را مرور کنیم تا دریابیم مهمترین فیلمهایی که در برهه ای از زمان برای دریافت پروانه ساخت دچار مشکل شدند دو فیلم بودند؛ یکی "ماه گرفتگی" مسعود اطیابی و دیگری "ارادتمند نازنین بهاره تینا" عبدالرضا کاهانی.

از آنجا که در این میان "ماه گرفتگی" هنوز در مرحله فیلمبرداری قرار دارد و هنوز به شورای پروانه نمایش ارائه نشده تا درباره اش تصمیم گیری شود پس مهمترین گمانه زنی درباره منظور سخن اسعدیان، فیلم کاهانی است بخصوص که ماجراهای مربوط به توقیف فیلم آخر کاهانی، اخیرا رخ داده و با توجه به بازه زمانی گفتگوی اسعدیان که در هفته گذشته بوده است چنین گمانه زنی منطقی هم به نظر می رسد.

پس استقلال شوراها چه می شود؟

بر این اساس پرسش اینجاست که چرا رییس سازمان سینمایی باید از تولید فیلمنامه ای حمایت کند که شورای پروانه ساخت آن را رد کرده بود؟ مگر نه اینکه جناب ایوبی مرتب بر استقلال مشی شوراهای پروانه ساخت و نمایش در بررسی آثار تاکید کرده اند؛ پس چطور است که ایشان به راحتی نظر یکی از این شوراها را بایکوت می کند؟

چرا حکم حکومتی برای فیلمساز پرحاشیه صادر شده؟

از آن گذشته چرا حکم حکومتی ایوبی برای فیلمسازی ظاهر شده است که در همه سالهای گذشته آثارش به دلیل نوعی هرزه نگاری که در کلام وجود داشته گرفتار ممیزی شده است؟

آیا حتی اگر بنا بر حمایت از یک فیلمساز بوده بهتر نبود این حمایت از فیلمنامه ارائه شده توسط کارگردانی صورت بپذیرد که کارنامه موجهی در رعایت خط قرمزهای عرفی دارد؟

آقای ایوبی صراحتا از فیلمسازی حمایت کرده که یک فیلم توقیفی قبلی با نام "توصیه می شود" را هم در کارنامه اش دارد که در آن علنا به تحقیر اداره نظارت و ارزشیابی پرداخته شده است. با این اوصاف دلیل این حمایت چه بوده است؟

شعری بسرایید خطاب به همایون...

از آن بدتر اینکه نتیجه حمایت چه شده است؟ کاهانی به پشت گرمی رییس، فیلمی را ساخته که آن قدر در استفاده ابزاری از اله مانهای اروتیک پیش رفته که شورای پروانه نمایش آن را حتی قابل اصلاح هم نمی داند و پاسخش به تهیه کننده اثر فقط یک واژه است: توقیف.

چرا رییس سازمان سینمایی برای تولید فیلمی حکم حکومتی داده که نتیجه غایی اش افزودن بر شمار توقیفی های کارنامه وی است؟

این پرسش دیگر پرسش رسانه یا سینماگری خاص نیست. این پرسش، پرسش یک عضو شورای پروانه ساخت یا به بیانی کارمند سازمان سینمایی از رییس این سازمان است.

آیا رییس سازمان سینمایی برای پرسش طرح شده پاسخی دارد؟ یا باز هم بناست با توسل به محفوظات شعری خود مجالی بیابد برای گریز از پاسخگویی؟

اگر فرض دوم درست باشد ایشان می تواتد با تفال به حضرت حافظ خطاب به اسعدیان چنین بگوید: ما ز یاران چشم یاری داشتیم/خود دروغ بود آنچه ما پنداشتیم.

 
پی نوشت: ماهها از اتفاق مرتبط با چگونگی دریافت پروانه ساخت فیلم کاهانی گذشته و اسعدیان تازه به سخن درآمده. چرا این قدر دیر؟ آیا بهتر نبود که جناب اسعدیان در همان زمان صدور حکم حکومتی به طرح اتفاق می پرداخت تا جلوی اشتباه گرفته شود؟

و آیا صراحت پیشگی اسعدیان در فاصله حدودا یک سال تا انتخابات ریاست جمهوری معنایی دارد جز اینکه در کارزار انتخاباتی می بایست آرایش سیاسی جدیدی را از سوی ایشان و سران شان در خانه سینما ببینیم؟ آرایشی که در تقابل با کاندیدای متبوع دولت فعلی رقم خواهد خورد؟

منبع: نسیم