به گزارش سینماپرس، روزنامه جوان نوشت: در فاصله كمتر از يك سال مانده تا انتخابات رياست جمهوري ۹۶ دست‌اندركاران گروه سينمايي هنروتجربه بيش از پيش اين حس بهشان دست داده كه ممكن است بعد از تغيير دولت اين گروه كاملاً دولتي دچار انحلال شود و براي همين است كه مدير اين گروه در تازه‌ترين گفت‌وگويش كه با «مهر» انجام شده از لزوم داشتن يك آدرس و مكان اختصاصي براي اين گروه حرف زده است.

در حسرت آدرس؟
اميرحسين علم‌الهدي گفته است: به هرحال ما بايد داراي يك آدرس مشخص سينمايي شويم كه براي مثال بگوييم سينماي ايكس مربوط به «هنر و تجربه» است به طوري كه با تغيير تركيب شوراي موجود باز هم فيلمسازان بتوانند فيلم‌هاي خود را به نمايش بگذارند. شما توجه داشته باشيد كاركرد خانه هنرمندان با رفتن مجيد سرسنگي و روي كار آمدن مجيد رجبي معمار تغييري نمي‌كند.
وي ادامه داده است: ما نيز به دنبال اين هستيم كه با رفتن افرادي همچون من، ايوبي يا هر كدام از متوليان، گروه سينمايي «هنر و تجربه» دچار اتفاقات ناخوشايندي نشود و دوستان فيلمساز بتوانند به كار خود ادامه دهند. البته لازمه اين امر اين است كه ما يك مكاني را به صورت اختصاصي در اختيار داشته باشيم، زيرا در اين صورت مسير رو به رشد گروه سينمايي «هنر و تجربه» بسيار جذاب‌تر خواهد شد و ديگر مزاحمتي براي سالن‌هاي ديگر نخواهيم داشت.

دست به دامان شهرداري
البته كه اين مدير نيز مانند تمام مديران دولتي ديگر براي پيدا كردن مكان اختصاصي هم دست به دامان مديران دولتي است و صراحتاً از شهرداري و سازمان سينمايي خواسته به آنها پرديس بدهد. علم‌الهدي بيان داشته است: يكي از اولويت‌هاي ما اين است كه امسال با حمايت و همكاري سازمان سينمايي و شهرداري تهران بتوانيم جايگاه جغرافيايي و مكان اختصاصي خودمان را به دست آوريم. ما يك پرديس سه سالنه مي‌خواهيم كه تابلوي «هنر و تجربه» را بر فراز آن نصب كنيم و به عبارتي از مستأجري در بياييم. ما در آن زمان مي‌توانيم ادبيات هنر و تجربه را در همه ابعاد از نوع طراحي نماي بيروني سالن گرفته تا برخورد نيروي انساني و طراحي داخلي تعريف كنيم. به طوري كه تمام استانداردهاي اين فضاي فرهنگي را داشته باشد و آن پاتوقي كه عرض كردم، ايجاد شود.

 ۳ پرسش ديگر
اينكه چقدر خروجي يك گروه سينمايي سست بوده كه براي ماندگاري آن بايد ساختمان و مكان اختصاصي برايش پيدا كرد تا مبادا با تغيير دولت‌ها ماندگاري گروه تغيير نكند را كه كنار بگذاريم مرور بخش‌هايي ديگر از گفت‌وگوي علم‌الهدي سؤالات تازه‌تري را هم پيش رو مي‌گذارد. شمه‌اي از اين بخش‌ها را مرور كنيد:
مدير هنروتجربه گفته است: ما مكانيسم را به شكلي طراحي كرده‌ايم كه هر كس به اندازه حق خود از بليت فروشي، درآمد كسب كند، زيرا ما پولي به كسي نمي‌دهيم. براي مثال اگر يك فيلم ۱۵۰ هزار بليت يا تنها يك بليت بفروشد همان‌قدر سهم مي‌برد. در واقع يك مكانيسم رقابتي درست در جريان است.
اين چگونه مكانيسم رقابتي است كه در آن يك فيلم با يك بليت و فيلمي ديگر با ۱۵۰ هزار بليت به يك اندازه سهم مي‌برند؟
مدير هنروتجربه گفته است: ما سال گذشته نزديك به ۲۷ فيلم سينمايي داراي پروانه ساخت را اكران كرديم.
يعني بقيه فيلم‌هاي اكران شده در اين گروه بدون پروانه ساخت بوده‌اند؟ طبق آخرين آمار در يك بازه زماني حدوداً يك ساله (خرداد ۹۳ تا ارديبهشت ۹۴) در اين گروه بيشتر از ۶۰۰ فيلم اكران شده است. آيا اين معنايي دارد جز آن كه كمتر از ۵ درصد آثار اين گروه پروانه ساخت سينمايي داشته‌اند؟
مدير هنروتجربه گفته است: به هر حال به نظر من براي ارزيابي درست گروه سينمايي «هنر و تجربه» و شناسايي كاركردهاي مثبت و منفي آن هفت سال زمان نياز است تا اين گروه سينمايي بتواند خدمات خود را به جريان اصلي سينماي ايران ارائه دهد و در مقابل خدماتي از آن دريافت كند.
در شرايطي كه در نظام جمهوري اسلامي دولت‌ها براساس برنامه هايي كه در چهار سال رياست جمهوري ارائه مي‌دهند مورد ارزيابي قرار مي‌گيرند و همين چهار سال ابتدايي است كه باعث مي‌شود شهروندان درباره امتداد حيات آنها براي چهار سال بعد هم تصميم‌گيري كنند چگونه است كه مدير يك گروه سينمايي زمان مورد نياز براي ارزيابي درست فعاليت‌هايش را هفت سال مي‌داند؟
البته كه نه تنها اين مدير كه هر مدير ديگري هم مي‌تواند در بخش خصوصي و با سرمايه شخصي گروه سينمايي يا غيرسينمايي راه‌اندازي كند و نه هفت سال كه 70 سال منتظر بماند تا گروهش به بار بنشيند اما در گروهي كه در بخش دولتي و با سرمايه كامل بخش دولتي راه‌اندازي شده است و به بيان بهتر از صدر تا ذيل وابستگي كامل دارد به دولتي كه خود آراي لازم براي چهار سال فعاليت را به دست آورده است اين طور زمان خواستن غريب به نظر مي‌رسد.