روزنامه آرمان در گزارشی با عنوان «لبخند تلخ اصلاح‌طلبان‌به تصمیم روحانی» نوشت: دولت در حالی اقدام به تغییراتی در وزرای خود کرد که این تغییرات از لحاظ دیدگاه فکری آنچنان محسوس نبود و بار دیگر حلقه نیاوران در اولویت رئیس‌جمهور برای این تغییرات قرار گرفت. حلقه نیاوران همان مردانی بودند که در سال 92 در اطراف روحانی بودند؛ چرا که در مرکز تحقیقات استراتژیک تحت مدیریت او فعالیت می‌کردند و پس از پیروزی روحانی به پاستور راه پیدا کردند. در آن برهه انتقاداتی به روحانی وارد آمد؛ چرا که او توجه لازم به سبد رای خود نداشت که اگر حمایت اصلاح‌طلبان نبود، این میزان رای به او تعلق نمی‌گرفت. به هر حال با توجه به اینکه اهداف اصلاح‌طلبان فراتر از حضور در کابینه و در راستای اصلاح امور کشور بود بی مهری در استفاده از آنان در کابینه را نادیده گرفتند و وعده همکاری به وزرای دولت دادند که اکثریت آنها از حلقه نیاوران بودند. اصلاح‌طلبان در برهه‌های مختلف برای دفاع از کابینه روحانی مورد هجمه دلواپسان قرار گرفتند اما به عهد خود پایبند ماندند و در گام بعدی تلاش کردند تا مانعی که دلواپسان در بهارستان برای دولت برپا کرده بودند را از میان بردارند که برای نیل به این هدف، با قدرت زیادی در انتخابات مجلس دهم شرکت و کرسی‌های بهارستان را از آن خود کردند تا دولت برای ادامه فعالیت‌های خود که نیاز به همراهی مجلس داشت با مشکلات کمتری مواجه شود. پس از اینکه مجلس دهم همسو با سیاست‌های دولت تشکیل شد، اصلاح‌طلبان توصیه‌هایی به رئیس‌جمهور کردند که از جمله آنها تغییراتی در ترکیب وزرا بود که روحانی هم همین مسیر را طی کرد. در حالی که بسیاری در انتظار بودند تا این بار روحانی از اصلاح‌طلبان در این تغییرات بهره بگیرد و وزرای مدنظر خود را از میان اصلاح‌طلبان انتخاب کند، اما باز هم اعضای حلقه نیاوران مدنظر رئیس‌جمهور قرار گرفت و سه گزینه پیشنهادی خود را که شامل صالحی امیری، سلطانی‌فر برای وزارتخانه‌های ارشاد و ورزش و جوانان و به احتمال زیاد محمد علی نجفی برای وزارت آموزش و پرورش می‌شود روز یکشنبه در مجلس معرفی خواهد کرد و باز هم اصلاح‌طلبان سکوت کردند تا خللی در برنامه‌های دولت پدیدار نشود.

طلوع کارگزاران در زمان‌های خاص!

نکته قابل تامل ظهور کارگزاران در زمان‌هایی است که موضوع انتصاب و یا امتیازات دیگر مطرح است. حزب کارگزاران را به عبارتی می‌توان حزب موسمی دانست؛ بدین معنا که در برهه‌های حساس که شاید هزینه‌ای به احزاب اصلاح‌طلب وارد شود، این حزب تمایل چندانی به دیده شدن ندارد اما به محض اینکه زمان تصمیم‌گیری برای انتخاب فردی در یک جایگاه می‌رسد تحریکات این حزب بیش از سایرین دیده می‌شود. غلامحسین کرباسچی که چندان تمایلی به سخن گفتن با رسانه‌ها ندارد در این مقاطع از گفت‌وگو با رسانه‌ها پرهیز نمی‌کند. نکته قابل تامل این است که برخی اعضای این حزب که در سه سال هجمه به دولت سکوت را بر هر مولفه‌ای ترجیح داده بودند اکنون خود را موظف به دفاع از دولت می‌دانند، چنان که غلامحسین کرباسچی اخیرا در پاسخ سوال یکی از نشریات مبنی بر اینکه «آیا یا تحلیل اصولگرایان رئیس‌جمهور درحال تغییر فاز سیاسی از اصلاح‌طلبان به اصولگرایان است؟»گفته بود: «فکر می‌کنم این تحلیل را هر کسی که مطرح می‌کند، خودش هم آن را قبول ندارد. به این دلیل که اگر اصولگرایان این تحلیل را قبول داشتند که آقای روحانی اصولگراست و حرف اصلاح‌طلبان برایش اهمیتی ندارد، دلیل نداشت که آن‌قدر با آقای روحانی مخالفت کنند و نقدهایی که واقعا به دولت وارد نیست را نسبت به دولت مطرح کنند. اگر اصولگرایان این تحلیل‌ها را می‌کنند، به نظر من حرف خودشان را باور ندارند.» این پاسخ کرباسچی را می‌توان از جهاتی در راستای نزدیک نشان دادن این جریان به روحانی معنا کرد تا اصلاح‌طلبان دیگر آن‌چنان انتقادی به استفاده نکردن روحانی از نیروهای آنان برای ورازتخانه‌ها نداشته باشند.

نجفی خوب است اما بقیه هم بودند

اگر چه به احتمال زیاد روز یکشنبه محمدعلی نجفی به عنوان گزینه رئیس‌جمهور برای تصدی وزارت آموزش و پرورش معرفی می‌شود که عضو ارشد حزب کارگزاران و دارای سوابق مدیریتی خوبی است و تردیدی در توانایی‌های او نیست اما به غیر از او گزینه‌های دیگری در میان اصلاح‌طلبان بودند که شایستگی حضور دراین جایگاه را داشتند و پیش از این هم در این جایگاه کارنامه قابل قبولی ارائه داده بودند، اما ظاهرا روحانی حلقه تعریف شده‌ای دارد که انتخاب گزینه‌هایی خارج از آن برایش چندان امکانپذیر نیست و در حالتی بدبینانه می‌توان این موضوع را مطرح کرد که برخی برای چنین انتصاب‌هایی به روحانی فشار وارد می‌کنند.

کارگزاران، محور شورای اصلاحات!

به نظر می‌رسد آنچه این روزها درباره تحرکات حزب کارگزاران منتشر می‌شود به شکلی است که می‌توان با در کنار هم قرار دادن آنها به یک زنجیره متصل به هم دست پیدا کرد. مانند خبر دیروز که بر مبنای آن «حزب کارگزاران سازندگی به مدت سه ماه ریاست شورای هماهنگی جبهه اصلاحات را بر عهده خواهد داشت.» عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران و سازندگی اظهار کرد: «از روز شنبه اول آبان‌ماه به مدت سه‌ماه دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی رئیس دوره‌ای شورای هماهنگی جبهه اصلاحات است.» یدا... طاهرنژاد گفت: «ریاست این شورا به صورت دوره‌ای و نوبتی به احزاب و تشکل‌های عضو واگذار می‌شود. این روند بر اساس حروف الفبا پیش رفته تا این دوره نوبت حزب کارگزاران شده است.» طاهرنژاد همچنین اظهار کرد که«هفته آینده اولین جلسه شورای هماهنگی جبهه اصلاحات به ریاست غلامحسین کرباسچی برگزار خواهد شد.» از این خبر می‌توان برداشت کرد که کارگزاران از فرصت ریاست در شورای هماهنگی جبهه اصلاحات در جهت قانع کردن اصلاح‌طلبان برای حضور نداشتن در ترکیب کابینه استفاده خواهد کرد.

لبخند تلخ اصلاح‌طلبان

در نهایت باید اذعان داشت که لبخند اصلاح‌طلبان به روحانی نه از سر رضایت آنها از نگاه کمرنگ رئیس‌جمهور به نقش این جریان درسیر موفقیت‌های دولت، بلکه برای امیدبخشی به جامعه در انتخابات 96 است. اصلاح‌طلبان طی سال‌های فعالیت خود با فراز و فرودهای زیادی مواجه بودند که نتیجه آن افزایش اراده آنها در پیمودن مسیر اصلاحات بود. اصلاح‌طلبان امروز اگر هم از تصمیم رئیس‌جمهور رضایت نداشته باشند اما می‌دانند که باز هم برای آرامش جامعه و ادامه مشی اعتدالی باید سکوت وهمراهی کنند و به عبارتی در پشت پرده کمک‌رسان مردان روحانی باشند.