پیش از به روی صحنه آمدن اعضای ارکستر کاکوبند برای آغاز اجراهای جشنواره موسیقی فجر در سالن برج آزادی، متنی از سوی روابط عمومی سی و دومین جشنواره موسیقی فجر از زبان علی مرادخانی معاونت هنری وزارت ارشاد قرائت شد.

مرادخانی در این متن تأکید کرده بود که جشنواره امسال تاریخی‌ترین جشنواره موسیقی فجر بود؛ چرا که این دوره از این فستیوال بزرگ موسیقی، در شرایط فشرده و سخت با برنامه‌ریزی منظم کار خود را آغاز کرده است.

با ورود نیما و پویا صرافی‌مهر و نوازندگان گروه کاکوبند به روی صحنه، دیگر سالن برج آزادی سرشار از ریتم و البته آوا و نوا شد. در این کنسرت ریتم بدون شک حرف نخست را می‌زد و این ریتم‌ها چنان هیجانی در سالن ایجاد کرد که مسئولان حراست سالن را بیش از هر اجرای دیگری پرکار کرده بود. جالب این که در بخشی از کنسرت نیما صرافی‌مهر خواننده گروه کاکوبند، درباره نوازندگان گروه گفت: به افتخار رفقایی که «آنرمال‌اند» ساز می‌زنند و اگر نرمال بودند اینطوری ساز نمی‌زدند.

«سیاره من»، «هر چه باداباد»، «رستاخیز»، «هبوط»، «بهشت»، «تنهاترین»، «رقص در آتش»، «انسان»، «دعوت»، «پرواز در قفس» و «هکو هکو» قطعه‌هایی بود که گروه کاکو بند آنها را اجرا کرد.

نوازندگان ارکستر کاکوبند در این اجرا متشکل از امیر علیزاده (کیبورد)، سعید جامع الصنایع، مهران غلامی و سروش بیغش‌دل (درامز)، احساس شفیعی (پرکاشن) حامد پیرا (سازهای بادی) و کیوان فرشیدنیا (بیس) بودند که هماهنگی خوبی با نیما و پویا صرافی‌مهر خوانندگان گروه کاکو بند داشتند.