به گزارش سینماپرس، نقد سینما نوشت: شاید خیلی‌ها منتظر بودند تصویر مرحوم «کیارستمی» بر پوستر فجر سی‌وپنجم بنشیند، اما کیارستمی جای خود را به «علی حاتمی» داد. رسم یا تقلیدی فرانسوی که از سال گذشته و با «خسرو شکیبایی» آغاز شد؛ این‌بار به علی حاتمی رسیده است. پوستری که منتشر شد اما بر خلاف انتظاری که از تیم طراحی آن می‌رفت، در ایده و اجرا بیش از حد تصور ضعیف و دم‌دستی از آب درآمده است. در ادامه یادداشت انتقادی سجاد مهرگان بر این پوستر را می خوانید.

بغض چشمان «علی حاتمی» را نمی‌فهمم؛ دست کولاژ شده رئال در قاب تصویرسازی شده را، مرغی از گل و مرغ‌های سنتی‌مان را در نقش جست‌وجوگر موجودات موذی میان محاسن حاتمی... قاب آبی بد رنگ پوستر که اصلا معنایی ندارد، چهره حاتمی هم که به «محسن چاووشی» بیشتر می‌ماند تا خودش، انگار او هم آهنگ‌های سریال «شهرزاد» را شنیده است و به خاطر حال و روز معشوقه همیشگی‌اش، سینما، بغض نترکیده‌اش در حال انفجار است.

چطور نمی‌فهمیم اگر در «کن» پوستر جشنواره را بازیگری با فیگورش پر می‌کند، به دنبال بیان حرفی است که در بیانیه همراه پوستر آورده شده. مثل آوردن چهره «مارچلو ماستریانی» سه سال قبل که تاکیدی بود بر سینمای آزاد و رها، و یا پوستر دوره ٦٤ ام که با نمایش عکس نایابی از «فی داناوی» که توسط «جری شاتزبرگ» گرفته شده بود، بر جذابیت و پیچیدگی سینما تاکید می‌ورزید.

حالا «کلاکت»ِ آغاز دوره جدید در سینمای ایران، سایه عمیق و پر حجمی بر بزرگِ سینمای قدیم ایران انداخته است. به‌راستی هر چه می‌گردم در این پوستر تقدیر و ستایش و تعریفی، نه از سینما و نه از علی حاتمی می‌یابم. حرفی نمی‌بینم، بیانیه‌ای هم که در کار نیست، تنها می‌توان به حال و روز سینمای ایران شبیه حاتمیِ پوستر گریست!