جمعه ۱۵ بهمن ۱۳۹۵ - ۲۰:۰۳

نگاهی به اولین تجربه کارگردانی پیمان قاسم خانی

«خوب، بد، جلف» شروعی پر انرژی اما نه چندان قدرتمند برای یک نویسنده طناز

خوب بد جلف

سینما پرس: ارسلان صمدزاده/ می توان خوب، بد ، جلف را شروعی پر انرژی اما نه چندان قدرتمند برای فیلمسازش دانست که به غایت نویسنده و طناز حرفه ای تر و کاربلد تری است. شاید در مقام مشاوره کارگردان و فعالیتش در عرصه بازیگری و نیز نویسندگی از قاسم خانی فرد موفق تری در سینما تصویر کند تا آنکه بخواهد همه کارها را یک تنه انجام داده و خود صاحب آثار نوشته شده اش باشد.

فیلم سینمایی «خوب، بد، جلف» به نویسندگی و کارگردانی پیمان قاسم خانی اولین فیلم سینمایی روز ششم جشنواره بود که در سالن همایش های برج میلاد برای اهالی رسانه اکران شد، اولین تجربه کارگردانی سینما برای فیلمنامه نویس باسابقه و کاربلد سینمای ایران که سال ها در سینما و تلویزیون با قلم طناز و نقادانه اش مخاطبین بسیاری را برای خود گردآورده است. همکاری قاسم خانی با بزرگان سینما و تلویزیون کمدی ایران از او فردی با کوله باری از تجربه ساخته است که بی شک در اولین قدمش در عرصه کارگردانی به او کمک های زیادی کرده و به کارش آمده است.

فیلم خوب، بد، جلف با برخی حواشی اش اعم از تیم بازیگران به زعم بسیاری دنباله ای بر مجموعه تلویزیونی پژمان بود، اما با نمایش این اثر برای اهالی رسانه و منتقدین مشخص شد که قاسم خانی هنوز آنقدرها پیرنشده است که داستایی خلاق و نو برای تعریف کردن نداشته باشد، هرچند فیلم سینمایی او عقب تر از آثار شاخص سینمای کمدی ایران می ایستد و در مقایسه با کمدی های کلاسیک و تمام عیاری که عموما در دهه شصت تولید شدند نمی تواند عرض اندام کند، اما می توان آن را در عرصه کارگردانی به عنوان اولین قدم برای خالق فیلمنامه هایی چون «سن پطرزبورگ» و «مارمولک» قابل اعتنا دانست.

داستان فیلم در رابطه با همکاری غیرمتعارف بازیگران شناخته شده ای به نام پژمان جمشیدی و سام درخشانی با یک سروان اداره آگاهی است که نقش او را حمید فرخ نژاد ایفا می کند. آن ها در جریان بررسی یک پرونده جنایی که قتلی در آن صورت گرفته باند تولید کننده مواد مخدر هولناکی به نام حکم لازم را پیدا می کنند که می توانند از آن طریق به باند دیگری برسند که با پوشش  فعالیت در یک موسسه سوار کاری جعل اسکناس می کنند. نکته قابل توجه و جذاب در فیلم علی رغم لحظات بامزه و مفرح، حضور بازیگران پیشکسوتی در فیلم است که علاوه بر نام حقیقی شان در قالب خلافکارانی جاعل ایفای نقش می کنند. رضا رویگری و  مجید مظفری که با نام های حقیقی شان در فیلم حضور یافته اند نقش این جاعلان را بازی می کنند.

فیلم که به واسطه رابطه کاری گسترده کارگردانش از حضور بسیاری از بازیگران بهره برده است از لحاظ فرم کمدی در سینما حرف تازه ای ندارد و در ادامه فیلمنامه های پیشین قاسم خانی قرار می گیرد، در حالی که فن کارگردانی اش به مراتب از کارگردانی بزرگانی چون کمال تبریزی در مارمولک و بهروز افخمی در سن پطرزبورگ عقب تر است.

بازی پژمان جمشیدی که بیشتر به واسطه بازی اش در سریال تلویزیونی پژمان به شهرت در بازیگری رسیده است متوسط است اما نشان از ظرفیت کمدی در وجود او دارد که می تواند در مواجه با کارگردانان خلاقی در آثار کمدی به ظهور برسد، سام درخشانی نیز که کارنامه درخشانی در عرصه بازیگری نداشته با این فیلم ظرفیت های خود را به خصوص در کنار زوج هنری اش پژمان جمشیدی نشان داده است.

در نهایت خوب، بد، جلف را باید شروعی پر انرژی اما نه چندان قدرتمند برای فیلمسازش دانست که به غایت نویسنده و طناز حرفه ای تر و کاربلد تری است. شاید در مقام مشاوره کارگردان و فعالیتش در عرصه بازیگری و نیز نویسندگی از قاسم خانی فرد موفق تری در سینما تصویر کند تا آنکه بخواهد همه کارها را یک تنه انجام داده و خود صاحب آثار نوشته شده اش باشد. گویا خود قاسم خانی نیز با اولین تجربه سینمایی اش به این مهم رسیده باشد که فیلم ساختن کاری کاملا جدا و متفاوت از نویسندگی است و شاید فعالیت در این عرصه از خلاقیت او در نویسندگی اش نیز بکاهد، اتفاقی که هیچ یک از طرفداران قلم طنازانه او راضی به آن نیستند.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.