شنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۵ - ۰۲:۲۴

جعفری جوزانی در نشست خبری «پشت دیوار سکوت»:

موشها و کثافتهای داخلی؛ عامل مطرح نشدن پرونده خونهای آلوده فرانسوی/کاری نکردیم، اما تهدید شدیم!

مسعود جعفری جوزانی در نشست خبری فیلم سینمایی«ایران برگر»

سینماپرس: کارگردان فیلم سینمایی «پشت دیوار سکوت» در پاسخ به نقد فیلمش تنها دست زد. او علت مسوت ماندن پرونده خونهای آلوده را نفوذی‌های داخلی برشمرد.

به گزارش سینماپرس، نشست خبری فیلم سینمایی«پشت دیوار سکوت» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی جمعه شب ۱۵ بهمن‌ماه  با حضور مسعود جعفری جوزانی(کارگردان)،فتح الله جعفری جوزانی، محمد خزائی(تهیه کننده)،امین تارخ، حسین پاکدل، سحر جعفری جوزانی و محمدرضا شریفی‌نیا(بازیگر)،بهزاد عبدی(موسیقی) و مجید میرفخرایی(مدیرهنری) در کاخ سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر برگزار شد.

مسعود جعفری جوزانی کارگران این فیلم سینمایی در نقد برنامه کاخ جشنواره به مشکلات نشست کرم پور اشاره کرد و گفت این مسایل طبیعی است.

وی پروژه خود را برآمده از داستانهای واقعی با مخلوطی از شکر خیال ذکر کرد و بیان کرد: داستان شعله واقعی است و او هیچ گاه بابت ترس از ایدز کالبد شکافی نشدند.

این کارگردان سینما روند ساخت فیلم را ضبط مصاحبه ها و پیاده سازی آنها توسط سحر جعفری جوزانی بیان کرد و از مشکلات ذکر شده در فیلم را وظیفه خود دانست که باید نسبت به آنها واکنش نشان داد.

مجید میرفخرایی طراح صحنه «پشت دیوار سکوت»، این فیلم را واجد نگاهی بالاتر و والاتر از فیلمهای آپارتمانی برشمرد و همکاری خود در این پروژه را در راستای همکاری با جوزانی در سریال در چشم باد مرتبط دانست.

محمدخزاعی تهیه‌کننده این فیلم سینمایی بیان کرد: قرار بود ما در پروژه دیگری با جوزانی کار کنیم. دغدغههای اجتماعی برای جوزانی مهم بود و مسئله خونهای آلوده برای من.

او از افرادی که نسبت به این جنایت سکوت کردند گلایه کرد و گفت: برخی از آنان اکنون در پستهای مهمی حضور دارند. او همچنین انتخاب موضوع ایدز را حرکتی نو در فیلمسازی برشمرد.

فتح الله جعفری جوزانی دغدغه ایدز را به آژانس دوستی اشاره کرد و گفت هنوز میگویند آن قسمت از سریال غیرقابل پخش است.

امین تارخ  نیز با اشاره به هدف عمده سینما در سرگرمی و گیشه، اظهار کرد: در چنین شرایطی رفتن به سمت سوژه‌هایی مانند فیلم «پشت دیوار سکوت» خطرناک است و از لحاظ مالی جوابگو نیست.

وی رفتن به سمت سوژهای که همواره در پنهان کردنش تلاش شده را سخت خواند و سختی کار را در دراماتیزه کردن این اثر و ایجاد فضای عاشقانه در میان تلخیهای بیماری ایدز جستجو کرد. امین تارخ این فیلم را اولین تجربه خود در کسوت انتخاب بازیگر اعلام کرد.

حسین پاکدل نیز در این نشست بیان کرد: ما همه با تراژدی زندگی میکنیم و به آن عادت کرده‌ایم. اگر روزی پلاسکو نریزد یا قطاری تصادف نکند آن روز تعجب میکنیم که چرا تراژدی برایمان واقع نشده است. ما تصادفی زندهایم و عادتکرده ایم. صحبت کردن درباره صحبتهای تراژیک چون خون آلوده برایمان ساده شده است. این اتفاقات موجود در فیلم بغل ما، سینه به سینه ماست. این اتفاقات به شوخی مبدل میشوند. اگر کسی را آرمانگرا ببینیم تصور میکنیم دیوانه است.۱۰۰ سال دیگر تاریخ را ورق میزنند و من شرمسار نیستم که در این باره سکوت نکردم.

سحر جعفری جوزانی درباره روند ساخت این فیلم گفت: در آنجا دختری کوچک و ظریف را دیده که مشغول کمک به مبتلایان به ایدز است. آن دختر مانند شازده کوچولو است.

مسعود جوزانی درباره برخی تصاویر ترسناک فیلم به  مستند وحید نامور و اتفاقات رخ داده برای او در دانشگاه و ممانعت در پخش فیلمش اشاره  کرد، اظهار کرد: موشها و کثافتها در خود ایران هستند. هیچ شهامتی وجود نداشت که واردکننده داروها و خونهای آلوده شکایت کنند.

وی درباره دراکولا در فیلم بیان کرد:صحنه دو مسئله داشت یک آنکه آنچه ما در سینما میسازیم اثرش به اتاق خواب ما میرود. کشیدن حشیش روی پرده شتکش به خانه ما می آید. بازگو کردن این چیزها وارد جامعه میشود. دوم ترس است که ما نسبت به ناشناخته ها داریم. وقتی نسبت به چیزی پژوهش نداریم آن را زیر فرش می گذاریم. اگر چیزی هست خب هست. ترس نادانی است. آنچه باور دارم که این جهان را ما میسازیم.

وی درباره رمان مرشد و ماگریتا از اهدافش در مطرح کردن اخلاق و الحاد و غیره گفت و تاکید کرد چندان قصد فلسفی کردن داستان را نداشته است.

امین تارخ درباره شایبه انتخاب بازیگر در مهمانی گفت: فکر کنید من شریفی نیا را در مهمانی انتخاب کرده ام. اصلا چنین چیزی وجود نداشته و از ساختن این فیلم لذت بردم.

مسعود جعفری جوزانی اظهار کرد: هر آنچه را می خواستم در فیلم گفتم. به هر حال هیچ کسی در این  سال کاری نکرده است و فقط چند وکیل خودجوش در حد وزرات بهداشت موفق به گرفتن غرامت شده اند. قصدم این بود که بگویم کاری نکرده ایم، اما تهدید شده ایم.

تارخ درباره انتخاب بازیگر فیلم گفت: هیچ یک در مهمانی برگزیده نشدهاند. بازیگران فیلم همگی داری جایگاه هستند. اما ممکن است رخ بدهد. من هم شنیده ام که کارگردانانی که ورود تازه به این حرفه داشته اند از سر دوستی یا غیردوستی برخی مالی و برخی غیرمالی دست به چنین کاری زنند. من شاهد این مسئله نبودم.

جوزانی در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر اینکه همواره او دست به موضوعات ملتهب اجتماعی زده است و انگ سیاه نمایی را نمی توان به آثار او زد و  نگاه دلسوزانه در فیلم های او مشهود است،بیان کرد:  اگر هر مسئله واقعی که در جامعه هم جریان دارد را صادقانه مطرح کنیم به طوری که پشتش کاسب کاری نباشد و یا قصد نداشته باشیم که منافع یک حزب یا دسته را تامین کنیمٰ، به خودی خود تسلیم می شوند،زمانی که فیلمنامه «شیرسنگی» را نوشته بودم و بعد از اینکه نه عدد ایراد گرفته بودند و به دلایلی ساده ای که فقط چون آن را روی کاغذ خوانده بودند مطرح کردند و جالبه که بعدا به همان دلیل هم به من جایزه دادند!

این کارگردان ادامه داد: بارها دیده ام که وقتی حرفی را صادقانه مطرح می کنی و می دانند که جریانی پشتش نیست، زیاد اذیت نمی کنند،البته گاهی اذیت هم کردند و یکی دو موردش هم اینکه به هزار و یک دلیل از پرده پایین کشیدند، ولی من هم آن روزها تجربه اش را نداشتم وافعا اگر خودم اون روزها محکم نمی ایستادم،عقب نمی ایستادند و یادمه در سال ۷۱ برای فیلم «یک مرد یک خرس» اگر مانند روش امروزم رفتار می کردم آنر رها می کردم.

جوزانی در عین حال خاطرنشان کرد:جهان سرمایه داری هم خیابان خواب دارد و زمانی که پذیرفتیم با جامعه آزاد روبرو هستیم برخی وقایع اجتناب ناپذیر است،برخی وقت ها می شنوم که می گویند همه مردم ایران معتاد هستند و معتقدم کسی که می گوید همه دزد یا معتاد هستند، اولین نفر خود اوست که دزد و معتاد است،برای اینکه خود او هم ایرانی است و این همه بودن و مطلق زدگی اگر در کار نباشد و واقعیت ها بیان شود که این جوانان هم هستند و این بچه ها هستند که این مملکت را حفظ کرده اند، اطراف خودم را نگاه می کنم که همه دانشجو و فارغ التحصیل هستند اما بیکار هم هستند اما باز هم عرت نفس دارند و وفتی اینها را نشان می دهیم،زیاد بر نمی خورد ولی وقتی در طول یک فیلمی می بینیم که همه کار دارند یک کار مشخصی را می کنند، معلومه که دارن یک جور کرنش بیگانه را انجام می دهند و یا به گونه ای می خواهند سخنگوی بیگانه باشند حتی خوب گفتن بسیار در یک فیلم انگار یک پروپاگاندا پشش است و باید صداقت داشتد

بهزاد عبدی آهنگساز این فیلم درباره ساخته شدن موسیقی از شکل گرفتن اولیه آن از شخصیت ستاره تا تبدیل شدن آن به یک سمفونی انسانی سخن گفت که در آن بدون استفاده از سازی ایرانی در دستگاه نوا موسیقی نواخته شده است.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.