به گزارش سینماپرس، تسنیم نوشت: سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر را می توان در دسته ضعیفترین سالهای برگزاری جشنواره طبقه بندی کرد و دلیل این همه بی رمقی فیلمها و خنثی سازی را نمی توان درک کرد. تا جایی که منتقدان، اهالی رسانه و تماشاگران حرفه ای سینما سالی سرد و بی تفاوت را برای جشنواره پیش بینی کردند و نگران از جاری شدن سیل اشک و اه در سال سینمایی پیش رو بودند.

انتخاب برخی فیلمهای بی رمق و توام با یأس و نامیدی همراه با چاشنی بی تفاوتی به جهان اطراف که مخاطبان را از انتخاب آنها متعجب می کرد. گاهی اگر در این میان فیلی با رویکردی متفاوت پیدا می شد تعجب آور بود که اغلب به این فیلمهای متفاوت نگاهی مغضوبانه از داوران جشنواره را شاهد بودیم. وقتی بهترین زمانهای اکران برای فیلمهایی که حتی در ردیف فیلمهای متوسط هم قرار نمی گرفتند انتخاب می شد مخاطبان حرفه ای سینما اعم از منقد یا رسانه ای با نگاهی متعجبانه همدیگر را نگاه می کردند و این مقیاس از تعجب در زمان اعلام نامزدها به حداکثر رسید.

هنوز برای پرداخت به موضوع اصلی زود است و باید به عقب، یعنی زمان انخاب فیلمها بازگردیم، همان زمانی که امپراتور جهنم برای سودای سیمرغ انتخاب نشد فیلمی که به درستی ریشه های پیدایش داعش را تشریح می کرد، چرا نباید چنین فیلمی به جشنواره راه پیدا می کرد، در آن زمان بهتر این بود که منتظر نمایش فیلمهای راه یافته به سودای سیمرغ را بکشیم شاید فیلمهای بهتری برای نمایش انتخاب شده باشند.

حالا که جشنواره رو به اتمام است و فیلمها را دیدیم می توانیم بپرسیم واقعا چرا نباید چنین فیلمی به جشنواره راه پیدا کند؟ چه متر و معیاری برای هیأت داوران وجود داشته که این فیلم را در قیاس با برخی از فیلمها که با خندهای تمسخرآمیز منتقدان و اهالی رسانه همراه بوده حائز شرایط اکران در سودای سیمرغ نمی دانسته. چرا بیش از 70 در صد فیلمهای سودای سیمرغ نگرشی واحد با موضوعات متنوع دارند؟ چرا بعضی سکانس ها در این تعداد فیلم تکرار شده؟ یا اصلا بپرسیم چرا دبیر جشنواره و برخی از اعضای هیأت داوران دو تابعیتی هستند؟

مگر دو تابعیتی بودن چه تأثیری روی تصمیم گیری افراد می گذارد؟ اینجاست که برای سرقت از بانک، رئیس بانک را برای همکاری با خانواده اش تهدید می کنند. یعنی ممکن است عوامل نفوذ و فشار بیرونی برای یک موضوع تصمیم گیری کنند و در واقع حتی می توانند یک رویه را برای سینمای سال 96  رغم بزنند.

مدیری که زندگی عادی خود را وابسته به کشور دیگری تعریف کرده نمی تواند از عوامل آن کشور تأثیر بپذیرد؟ یا مجبور به انتخاب شود و از هراس آسیب پذیری خانواده خود تصمیم خلاف حقیقت بگیرد. گروه تروریستی منافقان امروز در کشورهایی مانند آمریکا  و کانادا به راحتی فعالیت می کنند و آزادی عمل دارند حال تابعیت برخی از داوران جشنواره را بررسی کنید. موضوع فیلم ماجرای نیمروز هم افشای خیانتهای منافقان است. نتیجه ای اعلام نشده و ممکن است هیأت داورات هم به این تهدیدها توجه نکنند اما اصل این انتخابها زیر سوال است.

چرا از ابتدا باید دبیر و اعضای هیأت داوران دو تابعیتی انتخاب می شدند که امروز جشنواره با چنین پرسشهایی مواجه شود. آیا سینمای ایران با کارنامه چندین ساله خود متخصص دیگری برای اجرا و داوری ندارد؟  اینها سوالاتی است که باید حجت الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی که در دانشگاه لیون فرانسه تحصیل کرده و رایزن فرهنگی ایران در فرانسه بوده پاسخ دهد و به وزیر فرهنگ هم یادآوری کند دبیر جشنواره و برخی اعضای هیأت داوران دو تابعیتی هستند.

همچنین لازم است برای بررسی ابعاد بیشتر این موضوع کمیسیون فرهنگی و قضایی مجلس ورود کرده و ابعاد احتمالی چنین انتخابهایی را مورد بررسی قرار دهند.