صداوسیما در ایام دهه فجر امسال با دست پر آمد. مستندهای جذاب رسانه ملی اینبار توجهات زیادی را به خودش جلب کرد. «در برابر طوفان» یکی از این مستندها بود که در ۱۰ قسمت ۳۰ دقیقه‌ای از شبکه مستند و شبکه یک سیما پخش شد.

مهدی نقویان در اولین تجربه مستند سریالی‌اش سراغ موضوع انقلاب اسلامی رفت و نتیجه آن مجموعه جذاب «در برابر طوفان» شد. او پیش از این مستندهای «برادران»، «رمز و راز ملکه»، «گاو خشمگین»، «بازی»، «زخم تازه» و ... را ساخته بود که تقریبا تمام آن‌ها مورد توجه جشنواره‌های سینمای مستند قرار گرفته است.

نقویان به فرم خاصی از روایت مستند رسیده است. او تاثیر ادبیات داستانی و انسش با رمان و قصه را دلیل فرم تازه‌اش می‌داند. گفت‌وگوهای پشت میزی و متعدد به هیچ وجه در مستندهای نقویان جایی ندارد. حضور تصاویر آرشیوی دیده نشده و ناب یکی از مزیت‌های مستندهای اوست که بر جذابیت کارهایش افزوده است.

درباره کارهای آینده‌تان بگویید. چه کاری در دست دارید؟

یک مستند بازسازی را شروع کرده‌ام. درباره یک عکاس آمریکایی به نام «دیوید بورنت» است که ۴۴ روز قبل از پیروزی انقلاب به ایران می‌آید. دو سه سال قبل کتابی چاپ کرد به اسم «۴۴روز».

 این مستند بازسازی احتمالا بسیار نزدیک به فرم کارهای محمدحسین مهدویان در «آخرین روزهای زمستان» باشد.

نمی‌خواهم مرز بین مستند و داستانی وجود نداشته باشد، اتفاقا می‌خواهم این مرز وجود داشته باشد و وقتی کسی کار را می‌بیند بگوید که یک فیلم داستانی دیده است.

قرار است ۱۰ قسمت مستند بازسازی تولید کنیم و یک قسمت سینمایی هم از آن تهیه خواهیم کرد که اصلا دیالوگ و قصه دارد. همین دیالوگ نویسی یک وجه ممیز است. البته همه اتفاقات واقعی است و با رویدادهای حقیقی مواجهیم اما فیلم‌ساز قصه‌اش را تعریف می‌کند. سعی می‌کنم ۱۰۰درصد به داستان اصلی وفادار باشم.

احتمالا باید جشنواره فیلم فجر سال آینده شاهد اولین کار سینمایی شما باشیم.

اگر همه چیز درست پیش برود امیدوارم این اتفاق بیفتد؛ اصلا بنای ما بر این است که کار را به جشنواره برسانیم.

اسمی برای پروژه انتخاب کرده‌اید؟

هنوز نه اما احتمالا همان «۴۴روز» باشد. «بورنت» داستان جالبی دارد. یک آدم چپ ضد امپریالیسم است که با انقلاب همراه می‌شود. انقلاب اسلامی به روایت یک آمریکایی، خود به خود جذاب است، ما هم این را دراماتیزه می‌کنیم تا کار قوی‌تری شاهد باشیم.

روایت حوادث تاریخی همیشه جذاب است. مثلا «بورنت» زاویه نگاه متفاوتی از فرار شاه دارد. شاید همه همان صحنه فرودگاه را به یاد داشته باشیم، اما «بورنت» بیرون از فرودگاه و در کنار سایر خبرنگار ها است. احتمالا یک دُم آبی‌رنگ از هواپیما را می‌بیند که دور می‌زند، حرکت می‌کند و در نهایت هواپیما بلند می‌شود. عمده وقایع را از زاویه جدیدی خواهیم دید. او حتی در مدرسه رفاه به دیدار امام خمینی(ره) هم رفته است. خانه بختیار رفته است. قبل از فرار شاه به کاخ او رفته و عکاسی کرده است. اینها باید همه در دل یک داستان دراماتیک روایت شود.

* تسنیم