دوشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶ - ۱۳:۴۲

سینما و انتخابات ریاست جمهوری

دولت دوازدهم؛ ادامه شرایط رو به زوال سینمای ایران یا مبدأ تحول!؟

نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۶

سینماپرس: اتفاقی که هم پس از دوم خرداد سال 76 و روی کار آمدن دولت شبه اصلاح‌طلب و هم با روی کار آمدن دولت به اصطلاح اعتدال در ایران رخ داد. در هر دو دوره، سینما و سینماگران ارزشی و وفادار به خانواده و ارزش‌ها منزوی و سرکوب شدند و در مقابل، فیلم فارسی و سینمای جشنواره‌ای پر و بال گرفت!

به گزارش سینماپرس، کیهان نوشت: یکی از عرصه های فرهنگی- اجتماعی کشور که با رفت و آمد دولت‌ها دچار تغییر و تغیُر می‌شود، سینماست. بررسی آنچه طی سه دهه گذشته بر سینما رفته نشان می دهد که هر دولتی با شیوه مدیریت و سیاستگذاری‌های فرهنگی خود، هنر هفتم را دستخوش فراز و نشیب‌هایی کرده است. افت یا افزایش فروش فیلم‌ها، ورود یا خروج جریان‌ها و ژانرها، تعطیل شدن یا بازسازی سینماها، پرکار شدن عده ای و کم‌کاری گروهی دیگر و فرآیندهایی از این دست، هیچ یک در اثر اتفاق و تصادف رخ نداده اند، بلکه دقیقا ناشی از نوع مدیریت و خط مشی دولت‌ها در حوزه سینما بوده است.
بنابراین با پایان فعالیت دولت یازدهم و آغاز به کار دولت دوازدهم، می‌توان انتظار داشت که یک دوره جدید دیگر برای سینمای ایران آغاز شود. البته این هم از نشانه های وابستگی شدید سینمای ما به دولت و از مشکلات بزرگش است که وضعیت آن به کار قوه مجریه بستگی دارد. این درحالی است که هنر هفتم در کشورهای صاحب صنعت سینما - ازجمله هالیوود- راه خود را می رود و دارای چشم انداز و دستورِ کار معین و مدونی است. به همین دلیل هم در آمریکا چه بوش رئیس‌جمهور باشد، چه اوباما و چه فرد دیگری، باز هم هالیوود مروج سرمایه‌داری و مدافع سلطه گری صهیونیسم است. به هر حال، اکنون در ایران شرایط به‌گونه‌ای است که سینما نه تنها با رفت و آمد دولت‌ها و رؤسای جمهور که با تغییر وزیر ارشاد و معاونت سینمایی وی، سمت و سوی دیگری می‌یابد.
مصداق بارز چنین مسئله‌ای با روی کار آمدن دولت به اصطلاح اصلاح‌طلب در سال 76 رخ داد. پس از این تغییر، آهنگ سینمای ایران ناگهان رو به زوال و کندی رفت. میزان استقبال مردم از فیلم‌ها کاهش یافت، تعداد قابل توجهی از سالن‌های سینما تعطیل شدند، تنوع مضمونی آثار محدود شد و حتی برخی از گونه‌های سینمایی به کلی محو شدند، بسیاری از هنرمندان منزوی شده و امکانات و امتیازات سینما به افراد خاصی اختصاص یافت و ...
در همه جای جهان، یکی از سیاست‌های جریان‌های سیاسی وفادار به سرمایه‌داری و اشرافیت و طالب سازش با نظام سلطه در صحنه بین‌الملل، اباحه‌گری فرهنگی است، اتفاقی که هم پس از دوم خرداد سال 76 و روی کار آمدن دولت شبه اصلاح‌طلب و هم با روی کار آمدن دولت به اصطلاح اعتدال در ایران رخ داد. در هر دو دوره، سینما و سینماگران ارزشی و وفادار به خانواده و ارزش‌ها منزوی و سرکوب شدند و در مقابل، فیلم فارسی و سینمای جشنواره‌ای پر و بال گرفت!
باید منتظر ماند و دید که آیا نتیجه دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، ادامه شرایط رو به زوال سینمای ایران خواهد بود یا مبدأ تحول در این عرصه؟

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.