سینماپرس: سینمایی که در مضامین اجتماعیاش گیر کرده و برای تولید فیلم سالم برای آدمها درمانده، قرار است برای ارتقای دام و دامپزشکی جشنواره راه بیندازد. جالب است که کلیدواژه اقتصاد مقاومتی مستمسک برپایی این جشنواره شده است.
جشنوارهپروری دارد به معضلی فرهنگی و مدیریتی در کشور تبدیل میشود، حالا دیگر به تدریج بسیاری از نهادها، سازمانها و مجموعههای دولتی که از طرح و ایده فرهنگی عاجزند بهترین و آسانترین کار را خلق جشنواره قلمداد میکنند. جشنوارهها در همه دنیا به منظور سمت و سو دادن خودکار به تولیدات سینمایی برپا میشوند و بیش از همه جنبهای تبلیغاتی برای تعیین راهبردهای فرهنگی دارند اما در ایران تلقی اشتباهی از کارکرد جشنوارهها وجود دارد. جشنوارهها در ایران قرار نیست راهبردها را مشخص کنند بلکه صرفاً نفس برگزاری آنهاست که اهمیت دارد. در بیش از ۹۹ درصد این جشنوارهها محصولی که بتوان به بهانه آن جشن گرفت، اساساً وجود ندارد. دو هفته قبل بود که خبر از راهاندازی یک جشنواره تازه به میان آمد؛ جشنوارهای با نام «بیطار» که با حمایت سازمان دامپزشکی وابسته به وزارت جهاد کشاورزی برگزار میشود.
دبیری این جشنواره را ناصر باکیده برعهده دارد که یک کارمند پرکار جشنوارهای است و در روزمهاش حضور در دبیرخانه جشنوارههای مختلف از فجر و کودک تا یاس و حسنات و تسنیم به چشم میخورد. درباره چرایی برگزاری چنین جشنوارههای هزینهزایی بارها و بارها در رسانهها سخن گفته شده است. باکیده، دبیر جشنواره تازهتأسیس بیطار در گفتوگویی که احتمالاً در توجیه برگزاری جشنواره بیطار انجام شده ادعاهایی را مطرح کرده که واقعاً قابل تأمل است، مثلاً ایشان گفتهاند: سازمان دامپزشکی کشور، با همکاری سازمان صدا و سیما و سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در راستای فرمایشات مقام معظم رهبری و ابلاغ سیاستهای کلی مبتنی بر تبیین مؤلفههای اقتصاد مقاومتی و تولید و اشتغال در دامپزشکی برگزاری جشنواره فیلم و عکس بیطار را طراحی و برنامهریزی کرده است.
در جایی دیگر هم ایشان ادعا کردهاند: این رویداد سینمایی و اجتماعی به منظور تشویق و ترغیب هنرمندان ایران اسلامی و پرداختن به نقش آن در زندگی فردی و اجتماعی، فرهنگسازی مصرف بهینه، ارتقای سطح بینش و نگرش جامعه نسبت به ارزش مادی و معنوی و دستیابی به آثار فاخر تصویری در این زمینه، همچنین تبدیل ایران به پایگاه اصلی در حوزههای علمی، تخصصی، فرهنگی و سینمایی مرتبط با حوزه دامپزشکی در جهان، پیش بینی شده است.
ادعاهای باکیده اسباب طرح پرسشهای مهمی میشود، از جمله اینکه در شرایطی که مقامات بالای نظام و به ویژه رهبری مدام از لزوم صرفهجویی و پرهیز از اسراف و موازیکاری در امور مختلف کشور سخن گفتهاند چرا این تأکید ایشان نادیده گرفته میشود و حتی برای کمک به دامپزشکی از دهها جشنواره و محفل هنری دیگر کمک گرفته نمیشود و به سراغ راهاندازی یک جشنواره تازه میروند که هزینهاش چند برابر تعامل با دیگر جشنوارههاست. آیا نمیشد به جای جذب کمک مالی سازمان دامپزشکی برای راهاندازی یک جشنواره جدید فقط درصدی از این کمک را صرف راهاندازی جایزهای ویژه در جشنوارههایی همچون سینماحقیقت یا فیلم کوتاه و تخصیص جایزهای به بهترین محصول با نگاه فرهنگساز به دامپزشکی کرد؟ آیا در این صورت برندینگ جشنوارههایی مثل سینماحقیقت و فیلم کوتاه عامل دیده شدن بیشتر جایزه ویژه دامپزشکی نمیشد؟
عجیب است که توصیه رهبری به پرهیز از موازیکاری نادیده گرفته میشود و در توجیه برگزاری جشنواره آن را در خدمت اقتصاد مقاومتی معرفی میکنند!
اینکه ناصر باکیده عنوان کرده: این جشنواره میتواند پایگاهی جهانی پیدا کند چقدر واقعی است؟ آیا وی از خود پرسیده کدام یک از جشنوارههایی که پیشتر در دبیرخانهشان فعالیت میکرده یا دبیری آنها را برعهده داشته جهانی که هیچ حتی در آسیا حرفی برای گفتن دارند که حالا ایشان میخواهد جشنوارهای در حوزه دامپزشکی را جهانی کند؟ ایشان چرا مختصات و نقشه راه جهانی کردن جشنوارهای که هنوز برپا نشده را ترسیم نمیکنند. در حال حاضر بزرگترین رویداد سینمایی کشور یعنی جشنواره فیلم فجر به دلیل رویکردهای غیرکارشناسی شده تأثیری بر سینمای جهان ندارد و اساساً محلی از اعراب در بعد بینالمللی ندارد، حالا ایشان چطور میخواهند جشنوارهای موضوعی درباره دامپزشکی را جهانی کنند، دقیقاً مردم را چه چیزی فرض کردهاند؟
* جوان
ارسال نظر