سه‌شنبه ۵ دی ۱۳۹۶ - ۱۰:۰۷

کارگردان «بلید رانر ۲۰۴۹»

اینگمار یکی از بزرگ‌ترین شوک‌های هنری زندگی من بود

فیلم «بلید رانر ۲۰۴۹»

سینماپرس: شاید تماشاگران مالتی‌پلکس‌ها آن طور که انتظار می‌رفت و مدیران استودیو توقع داشتند از «بلید رانر ۲۰۴۹»(Blade Runner ۲۰۴۹) استقبال نکردند، اما دنی ویلنوِ(Denis Villeneuve) کارگردان، ضیافتی تمام‌عیار را رقم زد و بلاک‌باستری ساخت که نشانِ متمایز و هنرمندی او را یدک می‌کشد.

به گزارش سینماپرس، از این رو کاری که ویلنو انجام داده است در این روزگار و تجارت سینما اصلاً راحت نیست، به‌خصوص زمانی که راین جانسن با تجربه‌گرایی‌اش در «جنگ‌های ستاره‌ای: آخرین جِدای» محدوده‌های کتاب قواعد این فرنچایز را گسترش می‌دهد اما در مواردی با اعتراض طرفداران و منتقدان روبه‌رو می‌شود. به هر حال ویلنو از این فرصت استفاده کرد تا اثر خود را بر بزرگ‌ترین فیلم کارنامه‌اش بگذارد؛ همان موضوعی که او در کار یک فیلم‌ساز معاصر دیگر تحسین می‌کند.

ویلنو در گفت‌وگو با «ایندی‌وایر» وقتی از خط سیر کارنامه‌اش صحبت می‌کرد این طور کریستوفر نولان را ستود: «نولان فیلم‌ساز بسیار تحسین‌برانگیزی است چون می‌تواند هویت و سبک خود را حفظ کند و جهان داستانی خودش را در ابعاد بسیار بزرگی خلق کند. در حال حاضر به‌ندرت کسی مثل او مفاهیم متفکرانه را در چنین ابعادی بر پرده نقره‌ای به تصویر می‌کشد. او هر فیلمی را به کارنامه‌اش می‌افزاید، احترام من برای او بیش‌تر می‌شود. »

البته این همان جاه‌طلبی است که ما در جدیدترین آثار ویلنو یعنی «ورود» و «بلید رانر ۲۰۴۹» هم می‌بینیم که ایده‌های بزرگ در قالب فیلم‌های جریان اصلی عرضه شده‌اند. بر این اساس شاید غافلگیرکننده نباشد که کارگردانان مهمی که او تحت تأثیر آن‌هاست، هم به دنیای فیلم‌های بلاک‌باستر تعلق دارند و هم از جهان هنری سینما هستند. او درباره دو فیلم‌ساز مهمش می‌گوید: «دو کارگردان بزرگ هستند که فوق‌العاده تحت تأثیرشان هستم و به دلایل مختلف منابع الهام‌بخش من به شمار می‌روند: اینگمار برگمان و استیون اسپیلبرگ. اینگمار یکی از بزرگ‌ترین شوک‌های هنری زندگی من بود و اسپیلبرگ هم از همان ابتدا مرا با نبوغ خود تحت تأثیر قرار داد. »

هدف ویلنو در آمیختن جذابیت پاپ‌کورنی با هنرمندی در سینما، همکارانش را هم به تحسین او واداشته است. به عنوان نمونه جرمی رنر بازیگر «ورود» به‌تازگی در گفت‌وگویی با «ساوت چاینا مورنینگ پست» گفته است: «ویلنو به‌نوعی حکم فرزند کوبریک و اسپیلبرگ را دارد. او حتی می‌تواند ساده‌ترین چیزها را هم به گونه‌ای کارگردانی کند که جذاب و فریبنده باشند. او به‌سادگی، شگفت‌انگیز است. »

«دون» یکی از پروژه‌های بعدی ویلنو است که دوباره ایده‌های علمی‌خیالی را در ابعادی بسیار بزرگ دنبال خواهد کرد و البته این فیلم‌ساز کانادایی ایده‌های بزرگی هم درباره دیگر پروژه‌اش یعنی «کلئوپاترا» دارد که می‌تواند فرصت ویژه‌ای را برای او مهیا کند تا به گونه‌ای متفاوت از گذشته، سینمادوستان را درگیر آثارش کند.

* هنروتجربه

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.