شنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۷ - ۲۲:۰۴

سخنان حسین علیزاده در حمایت از علی رهبری

حسین علیزاده*

سینماپرس: حسین علیزاده با حضور در نشستی که پیرامون ارکستر سمفونیک علی رهبری در آنتالیای ترکیه برگزار شد، سخنانی درباره این رهبر ارکستر بیان نمود.

به گزارش سینماپرس، حسین علیزاده نوازنده و آهنگساز امروز شنبه ۲۹ اردیبهشت در نشستی که با محوریت اجرای ارکستر سمفونیک آنتالیا توسط علی رهبری برگزار شد، بیان کرد: معمولا بزرگداشت ها و صحبت کردن درباره افراد زمانی صورت می گیرد که دیگر آن نشست خاصیتی ندارد و یا فرد مورد نظر فوت کرده است. زمانی که فرد انرژی و کارآیی لازم دارد به عنوان یک رقیب نادرست به شمار می رود و وقتی خدای ناکرده فوت کرد، به دوستی تبدیل می شود که او را ستایش می کنیم.

وی افزود: من این بار می خواهم درباره فردی صحبت کنم که زنده است. من وارد حاشیه هایی که برای علی رهبری به وجود آمد، نمی شوم چون در ایران هر قدمی که بردارید به یک حاشیه تبدیل می شود و حتی خود ما به حاشیه ها بیشتر اهمیت می دهیم.

این آهنگساز با اشاره به ارکستری که از علی رهبری در آنتالیا دیده است، توضیح داد: من یک ماه پیش به عنوان مهمان به اجرای ارکستر سمفونیک آنتالیا دعوت شدم که رهبری آن با علی رهبری بود. در آن ارکستر کسی از مطبوعات ایران حضور نداشت و خود رهبری هم از مسئولان گله کرد. البته من همیشه گفته ام که کار مسئولان بیشتر جنبه اداری دارد و چندان درکی از چنین کارهایی ندارند.

علیزاده اجرای علی رهبری در این ارکستر را بسیار خوب دانست و گفت: من هم حس خوبی داشتم و هم حس غربت به من دست داد زیرا او در ارکستر خود قطعه ای با نام «مادرم ایران» اجرا کرد. این روزها خیلی مُد است که کارهای سفارشی درباره وطن ساخته می شود اما رهبری یک هنرمند بزرگ است که در جایی که وطنش نبود آهنگی از وطن اجرا کرد. در حالی که بسیاری از شنونده های او غیرایرانی و ترک بودند در پایان اجرا به صورت ایستاده او را تشویق می کردند. رهبری در ابتدای ارکستر توضیحاتی هم درباره قطعه ارایه کرد که به زبان ترکی ترجمه شد، کاری که معمولا در ارکسترها انجام نمی شود اما خواست بگوید چقدر وطنش را دوست دارد و برای اولین بار است که این اثر را اجرا می کند.

علیزاده در ادامه بیان کرد: علی رهبری نیاز داشت که در جایی از عشق خود به وطن بگوید و متاسفانه شرایط برای این کار در ایران آماده نبود، بنابراین او این کار را در آنتالیا انجام داد و حس غربت من در آنجا با این سوال همراه شد که آیا او نمی توانست در ایران باشد؟ کسی که در همه جای دنیا به او افتخار می شود چرا نباید در وطن خود اجرا کند. علی رهبری ممنوع الخروج و ممنوع الورود نیست اما این خوب نیست که او احساس کند در ضوابط ممنوع الکار است.

این نوازنده تار با تاکید بر حمایت هنرمندان از یکدیگر تصریح کرد: همه ما به نوعی پشتیبانی نیاز داریم. علی رهبری نیز در ایران به پشتیبانی همکاران خود نیاز داشت. او نیازی به حرف هایی که من می زنم، ندارد و من تنها خودم را با گفتن این جملات راضی می کنم، چرا که من جرات و جسارت تعریف از همکارم را دارم.

وی یادآور شد: من علی رهبری را ستایش نمی کنم که کسی را کوچک کنم. مساله این است کسی که یک باره به ایران می آید بعضی مسایل اداری و مناسبات را نمی داند. من بلد هستم در ایران چگونه زندگی کنم و بلدم چطور با این سختی ها کنار بیایم.

این آهنگساز با اشاره به ویژگی هنرمندان بزرگ اظهار کرد: هنرمندان بزرگ بسیار متواضع هستند و هرچقدر هنر کسی والاتر است افتاده تر است. به طور مثال من کنسرتی در سوییس داشتم که یک نفر به استقبال ما آمد و چمدان های ما را در ماشین گذاشت و بعد خودش را معرفی کرد و فهمیدیم رهبر ارکستر سوییس است. علی رهبری هم یک عمر در خارج از کشور با چنین فرهنگی زندگی کرده است و همین فرهنگ را در ایران هم داشت که موجب ایجاد حاشیه هایی برایش شده است.

وی افزود: در ایران درک و تلاش لازم وجود نداشت که رهبری را در ایران نگه دارد و مسئولان تخصص لازم در این زمینه را نداشتند. همیشه مصلحت های اداری و ... وجود دارد که باعث می شود با افراد به درستی برخورد نشود و با علی رهبری نیز به گونه ای برخورد شد که انگار موزیسین تازه کاری است که می خواهد در ارشاد استخدام شود.

علیزاده با اشاره به دیسیپلین و نظم در کار علی رهبری توضیح داد: وقتی علی رهبری در ارکستر سمفونیک آنتالیا با نوازندگانش بحث می کرد، آنها هم اطاعت می کردند که باید همین گونه هم باشد. دیسیپلین ارکستر در تمام دنیا مثل ارتش است و رهبر ارکستر همچون فرمانده نظامی است، بنابراین اینگونه نبود که سخت گیری ها و تندی های علی رهبری فقط برای ایران باشد.

وی با اشاره به بعضی از حاشیه هایی که برای علی رهبری در طول حضورش در ایران بوجود آمد، بیان کرد: علی رهبری خوشبختانه یا بدبختانه حوصله زیادی برای نامه نوشتن داشت در حالیکه من فکر می کنم در ایران باید سرتان را پایین بیندازید (البته نه اینکه مطیع صرف باشید) و کارتان را انجام دهید. با این حال اتفاقاتی باعث شد که علی رهبری در بسیاری از مسایل حضور داشته باشد و اشخاص به همین دلیل برای او تعیین تکلیف کردند.

این نوازنده در ادامه از کمک های باربد بیات به علی رهبری یاد کرد و گفت: باربد بیات در ماجرای علی رهبری کمک بسیاری کرد البته او فرزند بابک بیات است و خانواده اش را هم باید ستایش کرد و آینده درخشانی هم خواهد داشت.

علیزاده با اشاره به ویژگی های علی رهبری عنوان کرد: علی رهبری نمی دانست ناامیدی چیست و وقتی از اینجا رفت با انگیزه بود. ممکن است فکر کنید من درباره او غلو می کنم اما من هیچ گاه مداحی کسی را نکرده ام و نخواهم کرد با این حال وقتی هنر را ستایش می کنم هنرمند آن هنر را هم ستایش می کنم.

وی در ادامه با اشاره به اجرای «مادرم وطن» در لندن اظهار کرد: علی رهبری قرار است این قطعه را با ارکستر سمفونیک لندن ضبط کند تا برای انتشار آماده شود.

این نوازنده با اشاره به ویژگی های فنی اجرای قطعات ارکستر سمفونیک آنتالیا توسط علی رهبری گفت: ما در این کار موسیقی روحوضی می شنویم و کار جنبه های ملی و میهنی دارد. همچنین موتیف هایی از تم سرود «ای ایران» در آن به کار رفته است. اگر شما غیرموزیسین باشید احساس می کنید قطعات آشنایی از افرادی چون ابوالحسن صبا با تمی مدرن شنیده اید.

علیزاده درباره توصیه خود به مسئولان عنوان کرد: من توصیه ای به مسئولان ندارم، ۴۰ سال زمان برای دانستن کافی است. مسئولان وظیفه دارند شرایط فرهنگی و هنری را به گونه ای مدیریت کنند که نوعی تفاهم حاصل شود.

وی با اشاره به اینکه بودجه لازم در بخش فرهنگ سرمایه گذاری نمی شود، اظهار کرد: عرصه اقتصادی این روزها تنگ است و هر کسی خود را توجیه می کند که در هر ارکستر و کنسرتی کار کند. در تمام این ۴۰ سال تمام مسئولان فرهنگی و هنری از بودجه نالیده اند اما من سوال دارم که تامین یک ارکستر دولتی چقدر بودجه نیاز دارد.

این نوازنده در بخشی از حرف هایش به لزوم اتحاد میان هنرمندان تاکید کرد و با اشاره به ماجرای پیش آمده برای عباس کیارستمی گفت: همبستگی میان پزشکان آنقدر زیاد بود که ما هنوز هم جزییات دقیقی از آنچه برای کیارستمی رخ داد دریافت نکردیم.

علیزاده در بخش دیگری درباره برخی از هنرمندان گفت: فرق است بین کسی که هنرمند است و کسی که هنر برایش جنبه درآمد دارد. وقتی معیارهایی درست می شود که هرکه با ما (مدیران و مسئولان) است بودجه و امکانات بیشتری دارد باعث ایجاد فاصله می شود.

وی با اشاره به قوانین دریافت مجوزها بیان کرد: اگر ما مدیریت ثابت و با اصولی داشته باشیم هنرمندان خود را با آن پیوند می زنند. این منطق ندارد که من بعد از ۵۰ سال فعالیت باز هم باید برای فعالیت هنری مجوز بگیرم. البته این مجوزها هنری نیست بلکه ممیزی و سانسور در آثار است.

این نوازنده در پایان عنوان کرد: بهتر است ما از کسی انتظار نداشته باشیم و هرکسی از خودش شروع کند.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.