اخبار سینمای ایران و جهان - سینماپرس

اندر احوال جشنواره جهانی فیلم فجر

از نفوذ فرهنگی تا حیات خلوتی از جنس اپوزیسیون نظام/ وقتی دیپلماسی فرهنگی در جشنواره جهانی وارونه ترسیم می شود!

سینماپرس: حاشیه های جشنواره جهانی فجر به مراتب بیشتر از جشنواره ملی فجر است به طوری که هر کدام می تواند سوژه ای جداگانه برای پرداخت باشد، با بررسی خیلی از بخش های جشنواره و البته شعارهای ریز و درشت آن مانند دیپلماسی فرهنگی می توان دریافت که عموما در تقابل با دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی فعالیت نموده است.

به کجا چنین شتابان (۶)

نقش مدیریت جشنواره ای در واتیکانیزاسیون فرهنگی

سینماپرس: شرایط حال حاضر فرهنگی و سینمایی کشور تا به آنقدر دردآور و در عین حال از هم گُسیخته است که مدیران و متولیان سینمایی، هنگام مواجهه با انتقاداتی که برگرفته از بیانات و مطالبات رهبری است، به شدت آشفته می شوند و در این شرایط به همان میزان هنگام گزارش دهی و موجه جلوه دادن عملکرد خویش، معظم له و سیاست های کلان نظام را دستاویز قرار می دهند.

نقدی بر عملکرد صدا و سیما در نوروز ۱۳۹۷

سازمان جَو گرفته و صدا و سیمای مدیران ناکارآمد

سینماپرس: در سال های اخیر شاهد یک ناهمگونی و مدیریت سلیقه ای بر بخش های مختلف صدا و سیما بودیم که البته هر روز این ناهمگونی و اختلاف بین بخش های مختلف این مجموعه بیشتر می شود. به نظر می رسد ریشه بسیاری از ضعف های رسانه ملی نبود سیستم نظارتی کیفی و محتوایی در بخش های مختلف آن است و البته عدم توجه به فرهنگ و سبک زندگی اسلامی و ایرانی در تولید برنامه های مختلف هم از مهمترین نقاط ضعف این سازمان مهم محسوب می شود.

به کجا چنین شتابان (۵)

جای خالی آوینیون در هفته هنر انقلاب اسلامی

سینماپرس: منتقد متعهد انقلابی با نگاه دائم به افق های تمدنی، خود را مقیّد به صیانت از تک تک مؤلفه های فرهنگ اسلامی ایرانی به ویژه مؤلفه های تمدنی در فرهنگ عمومی جامعه و سبک زندگی افراد دانسته و وضعیت هر یک از مؤلفه ها را مورد رصد و پایش مداوم قرار می دهد اما مدیران فرهنگی جمهوری اسلامی چنین دغدغه هایی ندارند، چرا که نمی توان پذیرفت فردی دارای این سطح از دغدغه و مسئولیت پذیری باشد اما ماحصل تلاش و مدیریت و سیاست گذاری او برای نمونه به آثاری چون عرق سرد، هجوم، نهنگ عنبر، من سالوادور نیستم، اکسیدان، دلم می‌خواد، ۵۰ کیلو آلبالو، آینه بغل، خرگیوش، مصادره و امثالهم ختم شود.

به کجا چنین شتابان (۴)

مسئولیت های فراموش شده در دوران مدیران منافق فرهنگی

سینماپرس: می بایست به مدیران محترم فرهنگی که نگران تضییع حق الناس و به تعبیر بهتر حقوق برخی سینماگران روشنفکر غربگرا و سکولار هستند یادآور شد که هنرمند بودن مجوز سیاه نمائی و ناامید کردن مردم نیست و مدیر فرهنگی موظف است در حیطه مدیریتی خویش از حقوق فرهنگی ملت و نظام اسلامی در شرایط منازعه فرهنگی جمهوری اسلامی و نظام سلطه دفاع نماید.

نگاهی به نشست خبری سازمان سینمایی؛

تناقض گویی برای عافیت طلبی/ رئیس سازمان سینمایی فرافکنی می کند؟!

سینماپرس: وقتی رئیس سازمان سینمایی و معاون نظارت و ارزشیابی وی با بی توجهی به انتقادات جدی بر محتوای برخی آثار جشنواره، با اطمینان از اکران بدون اعمال تغییرات فیلم ها سخن می رانند، چگونه به بهانه ی عدم اعتراض رسانه ها به یک فیلم در زمان اکران، از پاسخگویی در اعطای مجوز به آن فرار می کنند؟

به کجا چنین شتابان (۳)

مدیریت منافقانه فرهنگی در زیر شعار حق الناس/ چرا باید حقوق فرهنگی ۸۰ میلیون انسان پایمال شود؟!

سینماپرس: در دهه های گذشته بسیاری از مدیرانی فرهنگی جمهوری ابا داشته و دارند از اینکه خود را مدیر انقلابی نامیده و به جامعه معرفی کنند، چرا که از یکسو فاقد ویژگی های مدیر انقلابی هستند و از سوی دیگر، در صورت خوردن برچسب انقلابی، توسط هنرمندان و روشنفکران غربگرا و رسانه های آنها مورد شماتت، تحقیر و تمسخر قرار می گیرند.

خاطرات درون خانوادگی فجر سی و ششم (۲)

سینمای اجتماعی یا ژانر نکبت!/ وقتی ناتوانی یا خیانت مدیران در مسیر اضمحلال فرهنگی، حق الناس را ضایع می کند

سینماپرس: جشنواره سی و ششم پنجمین جشنواره در دوران اعتدال گرایان بود، در حالیکه مدیران فرهنگی اعتدال ترجیح دادند به جای پاسخ گویی هرساله به اعتراضات علما، منتقدان و هنرمندان انقلابی به محتوای مخرب آثار ساختارشکن و مسأله دار، از اساس صورت مسأله را حذف کرده و با کوچک کردن جشنواره، عرضه بخش عمده فیلم های سینمایی را به زمان اکران موکول کنند تا بولتن نویسان نتوانند با انتقاد از محتوای آلوده و چرک آنها روشنگری نموده و اسباب عدم اکران فیلم ها و به تعبیر دبیر جشنواره، ضایع کردن حق الناس را رقم بزنند!

خاطرات درون خانوادگی فجر سی و ششم (۱)

چگونه عرق سرد مدیران فرهنگی در اتاق های تاریکِ جاده قدیم در می آید/ هیس! مدیران سینمایی فریاد نمی زنند!

سینماپرس: در این دوره از جشنواره همچنان ژانر نکبت، مهاجرت، غیرت زدایی، تجاوز، خشونت و ... وجود داشت و چند اثر بر ترسیم جامعه به شکلی فروپاشیده و از هم گسیخته اصرار داشتند. اما مهمترین اشکالات سینمای اجتماعی که حتی با وجود ویترین تزئینی و خلوت جشنواره سی و ششم نمی توان آنها را پنهان کرد، نخست اصرار فیلمسازان به بازنمایی واقعیت پنداری های خود و نمایش صرف ناهنجاری ها و دوم فقدان بن مایه های معرفتی و فکری لازم در تنظیم فیلمنامه های آثار بود.

سازمان سینمایی به فیلم های همجنسگرایانه و ضدنظام مجوز نمایش داده است!؟/ آقایان مدیر بر سینما، نسبت خود را با انقلاب مشخص کنید!

سینماپرس: سازمان سینمایی باید تکلیف خود را با معاونت نظارت و ارزشیابی و شورای پروانه نمایش خویش مشخص کند که چگونه آثاری با محتوای همجنسگرایانه و یا ضدنظام از مجاری قانونی عبور کرده و مجوز اکران و نمایش می یابند و به عنوان خوراک فرهنگی به جامعه عرضه می شوند!؟

به کجا چنین شتابان (۲)

راضی سازی همگان زیر سایه مدیریت منافقانه فرهنگی

سینماپرس: مدیران فرهنگی در حداقل چهار دولت سیاست راضی سازی همگان را دنبال و به تبع آن سعی کردند بخش زیادی از هنرمندان غیرمتعهد را راضی نماید، در حالی که این سیاست نتیجه ای جز وقیح تر شدن و طلبکاری مضاعف جریان منوالفکر غالب بر عرصه فرهنگ و هنر، نادیده گرفتن حقوق فرهنگی مردم مسلمان ایران و جلوگیری از رشد و پویایی هنرمندان متعهد نداشته است.

به کجا چنین شتابان (۱)

وقتی مدیران فرهنگی و سینمایی کشور، حقوق فرهنگی ملت را پایمال می کنند

سینماپرس: در نگاه مدیران سینمایی جشنواره همپای سینما رُشد می کند؛ به جای آنکه چندین قدم از سینمای جاری جلوتر باشد و آن را راهبری نماید! سطح انتظار و افق دید این مدیران به مهمترین رویداد سینمایی جمهوری اسلامی در همین سطح بوده و در دادن افق های استراتژیک به جشنواره فیلم فجر و تعریف اهداف راهبردی ناتوان هستند؛ البته ناتوانی بهترین حالت است وگرنه چنین رفتاری خیانت عامدانه به فرهنگ و امنیت فرهنگی جامعه خواهد بود.

نگاهی آسیب شناسانه به سی و ششمین جشنواره فیلم فجر؛

از بلبشو و روان پریشی تا رفتار «خواص فریبانه» در مدیریت سینما/ چرا رکورد اهدای سیمرغ شکست؟/ وقتی جشنواره با هدف ماندن در قدرت، سیاست گذاری می شود!

سینماپرس: جشنواره سی و ششم فیلم فجر هم به پایان رسید، جشنواره ای که با اقدامات مدیران سینمایی می توان آن را از جهات مختلف استثنایی بر شمرد! جشنواره ای که نمودی بارز از تلاش ویژه مدیران سینمایی برای ماندن بر مسند قدرت است، موضوعی که توجه به آن، دلایل بخش عمده ای از اتفاقات و تصمیمات پشت پرده را نمایان می سازد.

وقتی «عرق سرد» آبروی آقای نظارت و ارزش یابی را می برد/ یک بیانه سیاسی احمقانه برای ترسیم ناکارآمدی حکومت

سینماپرس: تعداد زیادی از اصحاب رسانه بودند که در میان دیدن عرق سرد، عرق کردند و بارها خجالت کشیدند. خجالت کشیدند از ترسیم و تصویرسازی این همه سکس کلامی و این هجم بسیار زیاد از سکس رفتاری که بر پرده ی نقره ای پردیس ملت به نمایش درآمد، خجالت کشیدند از این همه تاخت و تاز یک اثر سینمایی به مبانی ارزشی ملت مسلمان ایران، خجالت کشیدند از این همه هتاکی به حجاب و چادر و نماز و ... .

نگاهی به تناقض های یک جشنواره؛

از ادعای صرفه جویی در هزینه ها تا واقعیت های پنهان هزینه کردها/ به چه قیمتی جشنواره فیلم فجر یخ زده است؟

سینماپرس: علیرغم آنچه مسئولان برگزارکننده سی و ششمین جشنواره فیلم فجر از ماه ها قبل ادعا می کردند که قرار است در این دوره از جشنواره هزینه ها کاهش چشمگیری پیدا کند اینک شاهد تناقضات آشکاری در سخنان و رفتار متولیان این رویداد هستیم.

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۴)

رسانه ملی و نفوذ خزنده رقص در برنامه ها/ وقتی نفوذ فرهنگی از کودکان شروع می شود

سینماپرس: پس از تحلیل محتوایی رقص، انواع آن و مفاهیم دینی؛ تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی مورد بررسی قرار گرفت و به تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی روی داد اشاره ای شد تا زمینه سازی های صورت گرفته در زمینه رجعت فرهنگی پس از انقلاب مشخص گردد. حال در ادامه این فرآیند نقش جریان رفورمیست (اصلاح طلب) و بالاخص حاکمیت تکنوکرات های فرهنگی بر عرصه رسانه ملی در ترویج سبک زندگی غربی مورد تحلیل قرار گرفته است.

لُس آنجلس نشین ها و تولیداتی که با گوش شنیده نمی شوند/ از ویدئو تا ماهواره؛ استراتژی ترویج هنر سفارتی

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند! (۳)

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی، تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی شد. در ادامه در این بخش تحولاتی که در عرصه رقص و موسیقی با تحقق انقلاب اسلامی ایران روی داد و منجر به کوچ رقاصان و خوانندگان به خارج از کشور شد، مورد بررسی قرار می گیرد تا مشخص شود چگونه غرض ورزی و یا بی عرضه گی برخی مدیران فرهنگی باعث گشت تهاجم فرهنگی در اواخر دهه شصت شکل گیرد و بستر رجعت فرهنگی را مهیا سازد.

آرایش سینما با آمارهای تصنّعی در جشنواره سی و ششم/ چرا مدیران سینمایی از تخریب جشنواره فیلم فجر با افتخار سخن می گویند؟!

سینماپرس: امسال تمام تلاش مدیریت سینما به سمت آمارسازی غیرواقعی از تولیدات یک سال سینمای ایران با برگزاری یک جشنواره تصنعی در قالب سی و ششم سوق یافته و گویی قرار نیست این دایره بسته کمی از تارعنکبوت های تاریخ گذشته اش رهایی یابد.

چرا رسانه ها انسان مسلمان ایرانی را رقاص می خواهند؟ (۲)

ظهور و بروز مَهوَشیسم بر بستر صنعت سینمای ایران

سینماپرس: پس از بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن و رابطه اش با مفاهیم دینی در قسمت ابتدایی این سلسله یادداشت، در ادامه تاریخچه ورود رقص به ایران در دوران پهلوی بررسی خواهد شد تا نقش سینما و تلویزیون در این دوران بر ترویج رقص مورد مداقّه قرار گیرد؛ زمانی که تلویزیون با پخش برنامه های فکاهی، آواز، جشن و ...، و صنعت سینمای ایران نیز با پرده دری های هتاکانه و متنوع خود بر این امر به صورت ویژه و ملموس تمرکز داشتند.

یادداشت اختصاصی سینماپرس(۱)

چرا سینما و تلویزیون ما را رقاص می خواهند!

سینماپرس: گسترش محسوس و نامحسوس پدیده رقص و انواع آن در آثار تولید شده در سینما، تئاتر و بالاخص رسانه ملی و تلویزیون، ما را بر آن داشت تا در آستانه برگزاری جشنواره های تئاتر و فیلم فجر که احتمالا همراه با آثاری از این دست خواهد بود، به بررسی و تحلیل محتوایی رقص و انواع آن، سابقه تاریخی و رابطه آن با مفاهیم دینی پرداخته و درادامه نگاهی داشته باشیم به آنچه امروز با پررنگ شدن این پدیده در فرهنگ و هنر ما در قاعده نفوذ فرهنگی در حال روی دادن است.

بررسی نسبت جشنواره فیلم فجر با سینمای ایران؛

مدیریت سینما و پاستوریزه کردن جشنواره فیلم فجر/ وقتی جشنواره برای متولیان فرهنگی انقلاب، رسانه ها و مردم بَزَک می شود

سینماپرس: جشنواره ۳۶ فیلم فجر هم در حال پاستوریزه شدن است، نه آنکه تولیدات یک سال سینمای ایران پاستوریزه شده باشد، بدان معنا که در نگاه مردم، رسانه ها و متولیان فرهنگی انقلاب همه چیز خوب دیده شود و انتقادی ایجاد نگردد ولی در طول سال آثاری اکران و تبدیل به خوراک فرهنگی شود که هیچ سنخیتی با تصویر ذهنی ایجاد شده از جشنواره فیلم فجر نداشته باشد.

هالیوود و کوکِ ساعت «هوگو» در عصر «پرومتئوس»/ تصویر سازی صنعت سینمای آمریکا از خِرَدگرایی تا تجربه گرایی

تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۱۷)

سینماپرس: م. شاه‌حسینی/ صنعت سینمای غرب را می توان اصلی ترین مروج و مبلغ تجربه گرایی یا ساینتیسم در جهان معرفی نمود؛ مبلغی که با ایجاد چنین اعتقادی گسترده از برای مخاطبان خود سعی می نماید تا به صورتی واضح، توسعه ی حضور و تسلط آرمان های نظام تمدنی غرب در جهان هستی را موضوعیت بخشیده و نوع نگاه بَشر را به سمت و سوی نظام لیبرالیسم مدیریت نماید.

با نگاهی به رهنمودهای امام راحل و رهبری معظم؛

نقش مغفول مانده رسانه ملی در ایجاد تفاهم/ صدا و سیما از انفعال و خنثی بودن رهایی خواهد یافت؟

سینماپرس: مهدی خرامان/ شاید زمان آن رسیده «رسانه ملی» از انفعال و خنثی بودن رهایی پیدا کند و به جای سکوت، «تریبون مستضعفین» قرار گیرد و پیگیری جدی مطالبات اقتصادی مردم باشد، البته مبرهن است نقد دولتی که بودجه کشور را اهرم فشار خود قرار داده است، کار راحتی نخواهد بود.

در سالگرد حماسه ۹ دی و با گذشت ۸ سال از فتنه ۸۸:

سینمای ایران و فتنه هایی که پیش رو داریم

سینماپرس: روح الله شمقدری/ امروز هشت سال است که از پایان جنگ نَرم هشت ماهه دشمن در فِتنه ۸۸ می گذرد و در سالگرد حماسه ی ۹ دی، شاهد آغاز فتنه ای جدید هستیم که بر بستر جنگ اقتصادی شکل گرفته و ناامیدکردن مردم را سرلوحه ی وظایف خود دارد؛ وظیفه ای ویژه که چند سالی است در سینمای ایران با تولید برخی آثار و فیلم های سیاه، زمینه سازی گسترش اجتماعی آن صورت پذیرفته است.

تقابل وحی با خرد در جنگ ستارگان هالیوود/ نسبی‌گرایی، آخرین سِکانس از عقل گرایی لیبرالیسم

تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۱۶)

سینماپرس: م. شاه‌حسینی/ ظهور و بروز خِرَدگرایی (Rationalism) در صنعت سینمای غرب را می بایست در انبوه آثاری مشاهده نمود که تاثیر بسزایی در فرهنگ عامه مردم داشته و بسیاری از ویژگی های اثر را وارد زندگی روزمره مردم می نماید و تصویر از تکامل را با تمام مختصات نظام داروینیسم، به یک فرهنگ متداول و شاخصه های اصلی در سبک زندگی آمریکایی (American Way of Life) و از برای عرضه ی به جوامع مختلف جهانی مبدل می سازد.

تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۱۵)

هالیوود و دهکده جهانی سکولارها/ از واقعیت پنهان «مرد عنکبوتی» تا جامعه ی آرمانی نظام لیبرالیسم

سینماپرس: م. شاه‌حسینی/ نظام لیبرالیسم با محترم شمردن هر باور و اعتقادی در حوزه ی فردی، سعی می نماید تا دخالت تفکرات مختلف خدامحور و بالاخص دین حَق در روابط اجتماعی و در دو سطح شهروندی و مدنی را نامشروع جلوه دهد و از این جهت است که سینمای هالیوود بر بستر نظام رسانه ای غرب اقدام به خلق شخصیت هایی همچون مرد عنکبوتی می نماید.

تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۱۴)

کریسمس هالیوودی و ماجرای تنها در خانه با دین لیبرال

سینماپرس: م. شاه‌حسینی/ اشراف بر مجموع تولیدات صنعت سینمای غرب به وضوح مؤید این امر است که سکولاریسم به روح صنعت سینمای آمریکا مبدل گردیده و از این جهت است که می بایست تمامی تولیدات سینمایی ایالات متحده را به نوعی در راستای حقنه ی مبانی تفکر سکولاریسم و ایجاد و غلبه چنین باوری بر مخاطبان سینمایی قلمداد نمود.

تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۱۳)

دین بَشری؛ تعریف هالیوودی سکولاریسم در لیگ عدالت

سینماپرس: م. شاه‌حسینی/ یکی از اصلی ترین کارکردهای صنعت سینمای غرب را می توان در ترسیم ماهیت عُرفی  عقاید، اخلاق، قوانین و مقررات عالم هستی مشاهده نمود؛ اصلی که در عموم آثار هالیوود متجلی گردیده و در واضح ترین شکل خود به حذف خدا و نقش خالق بَشر از معادلات جهان و نقش دستورات الهی در تنظیم امور فردی و اجتماعی انسان‌ها و تأمین سعادت دنیا و آخرت ایشان می انجامد.

تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۱۲)

سینمای غرب و تقابل با ایمان به وجود الله/ رسالت داروینیسم رسانه ای در ترسیم دوران پساخداباوری

سینماپرس: م. شاه‌حسینی/ تمامی رویکرد تقابلی و تهاجمی غرب در بسط ماده‌باوری و در دو صورت وضعیت کُلی بی‌خدایی صریح و بی‌خدایی ضمنی در حالی است که نظام تمدنی غرب با استفاده هوشمندانه از پتانسیل  و توانمندی تفکرات مختلف خدامحور، سعی در ایجاد هم‌افزایی و تشکیل سینرژی (Synergy) به منظور هجمه  و تقابل با ایمان به وجود الله نموده و آرایش تقابلی خویش را با هجمه ی مستقیم این تفکرات مختلف خدامحور به دین حق و تفکر خدامحور اصیل، موضوعیت می بخشد.

تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۱۱)

رسالت هالیوود در خلق واژه بلایای طبیعی/ ایمان به آیات مادی در تقابل با آیات الهی!

سینماپرس: م. شاه حسینی/ اهتمام ویژه ی صنعت سینمای غرب به تولید آثاری نظیر زمین‌لرزه؛ شیوع؛ شهاب‌وار ؛ طوفان؛ گردباد؛ آتشفشان و صدها آثار دیگر این چُنین را می توان نمودی بارز از تصویر سازی مد نظر نظام تمدنی غرب به منظور حقنه ی ایمان به وجود آیات مادی معرفی نمود؛ آثاری که اولویت اصلی و ساختار روایی خود را بر پایه ی حذف خالق و وجود آفریدگار جهان از معادلات جهان و ساختار وجودی عالم هستی متمرکز ساخته و سعی می نمایند تا تمامی پدیده های موجود در عالم را نه به عنوان نشانه و آیتی از برای وجود خالق، بلکه به صورتی برآمده از فعل و انفعالات مادی تفسیر نمایند.