کل اخبار:34
-
۱۳۹۶-۰۶-۲۹ ۱۲:۲۵
تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۴)
امانیسم یا تئیسم؛ مساله این است!/ آمادئوس تمثیلی از سینمای کلاسیک در ترویج بشرمحوری در تقابل با خدامحوری
سینماپرس: م. شاه حسینی/ دستگاه رسانه ای غرب و بویژه صنعت سینمای آمریکا، با دریافت عمق فاجعه در نظام لیبرالیسم و بیچارگی انسان فردگرا که به معضل تنهایی بیش از پیش او در دوران زندگی می انجامد، سال هاست که نسخه ی شفا بخش خود را در تعامل و همنشینی او با حیوانات قرار داده و این درحالی است که بخش وسیع دیگری در تلاش است تا به مدد و یاری گرفتن از تکنولوژی، اشیاء و جمادات را به عنوان همنشین های مطمئن تری معرفی نماید.
-
۱۳۹۶-۰۶-۲۲ ۱۵:۱۹
تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۳)
فردگرایی اخلاقی در عصر کازابلانکا/ تمرکز غرب بر پیگیری زندگی لیبرال از فردگرایی تا همبستگی غیر دینی!
سینماپرس: م. شاه حسینی/ فردگرایی اخلاقی (Moral Individualism) و زدودن مقدسات سنتی جوامع و جایگزینی آن با قوانین بشری و تحت عنوان حقوق بشر سبب شده تا ایالات متحده آمریکا به عنوان جامعه ی نمونه ی لیبرالیسم، خود را پاسدار حقوق بشر در دنیا معرفی سازد و در این راستا صنعت سینمای این کشور به خلق آثار سینمایی شاخصی مبادرت ورزیده و چهره های مدافع حقوق بشر را در قالب و کالبد قهرمانان آمریکایی فردگرایی همچون جک باور، جیسون بورن، رمبو، راکی، بروس لی، استیو راجر، الکس مورفی و... ترسیم و به جهانیان معرفی نماید.
-
۱۳۹۶-۰۶-۱۵ ۱۱:۴۳
تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۲)
ترویج فردگرایی در نظام لیبرالیسم با سوپر استارهای هالیوودی
سینماپرس: م . شاه حسینی/ اهمیت موضوع اصالت فرد و فردگرایی به عنوان یکی از اصلی ترین شاخصه ی جریان نظام مند لیبرالیسم (Liberalism) به نحوی است که عملاً در صنعت سینمای آمریکا نمی توان هیچ قهرمان یا ستارهی هالیوودی را پیدا نمود که فردگرا نباشد و در این میان مخاطب سینما نیز چاره ای ندارد جُز آنکه با نظریه پردازان لیبرالیسم که این فلسفه را ارائه میدهند، همزادپنداری نموده و به تماشای آثاری بنشیند که به صورت غیر مستقیم مُبلغ فردگرایی و مروج دامن زدن به تمنیات انسان لیبرال است.
-
۱۳۹۶-۰۶-۰۸ ۱۳:۳۰
تجربه ای چهل ساله از لیبرالیزاسیون دولتی (۱)
ماجرای زایش لیبرالیسم و سورپرایز قرن بیستم
سینماپرس: م.شاه حسینی/ کلمه لیبرال (Liberal) نخستین بار در قرون وسطی (Middle Ages) یا همان دوره ی نوزایی و نوزایش غرب شایع گردید؛ دورانی که به عصر رنسانس (Renaissance) معروف شد و از سالهای ۱۳۰۰ میلادی در ایتالیا آغاز و در طول سه قرن در سراسر اروپا انتشار پیدا نمود و اگر چه در ظاهر فرایند هنر و علوم را در غرب توسعه بخشید، اما در واقع با حذف حقیقتی به نام دین و خدا از بستر حاکمیت در جامعه ی غرب همراه گردید.