علی ناصری/ «رویداد» اثری است حرف کهنه‌ای دارد و همین مفهوم کهنه که اصلاً امروزی نیست را کاملاً کلیشه‌ای بیان می‌کند؛ در واقع فیلمساز که قصد دارد به ممنوعیت سقط جنین و برخوردهای سلیقه‌ای پزشکان با این مسئله بپردازد ساده‌ترین راه و ایده ممکن را دنبال کرده و با پرداختی کلیشه‌ای اما اجرایی دقیق فیلمی متوسط ساخته که نتوانسته دغدغه‌اش را امروزی کند و فقط با دست گذاشتن بر مسئله‌ای که به نظر در این سال‌ها مورد توجه جشن‌ها و جشنواره‌ها است توانسته در رویدادها و فستیوال‌های سینمایی اثر موفق باشد.
«رویداد» با دنبال کردن یک کاراکتر دختر که به طور تصادفی باردار شده، تلاش‌های او برای رهایی از این بارداری و در واقع سقط جنین را دنبال می‌کنیم. صرف نظر از اینکه گویا چنین مضمونی به مُد جدید جشنواره‌های معتبر دنیا تبدیل شده باید به این نکته تأکید کنیم که «رویداد» آدری دیوان هیچ خلاقیتی در قصه‌پردازی ندارد و مسیری ساده، بدون اوج و فرودی حساب شده در فیلمنامه را دنبال می‌کند اما با کارگردانی خوب دیوان که توانسته از آناماریا وارتولومی به خوبی بازی بگیرد و میزانسن‌ها و دکوپاژش کاملاً در خدمت فضاسازی قرار دارد و موسیقی متن بجا و درست فیلم و در واقع همه و همه دست به دست هم داده تا درد جسمانی و روحی آنه را بتوانیم به خوبی درک کنیم و مشاهده فیلم خسته‌کننده «رویداد» با وجود دنبال کردن این عذاب تا حدی قابل تحمل شود. وارتولومی در این فیلم یک بازی بسیار پخته ارائه می‌دهد و به خوبی می‌داند که در هر صحنه بر اساس شخصیتی که برای او تعریف شده باید چه اکت، نگاه و میمیکی داشته باشد.
معضل شکل‌گرفته برای آنه (شخصیت اصلی فیلم) در چند مرحله روایت می‌شود. در مرحله اول او به معضلی که برایش در آن قرار پی می‌برد و ماجرا را سعی دارد با ساده‌انگاری حل کند اما تأکید فیلمساز بر گذر زمان با بخش‌بندی اثر در قالب فاصله‌های زمانی مختلف باعث شده تا مخاطب و آنه متوجه شوند که مشکل به راحتی که او سعی در حل آن دارد قابل حل نیست، آنه دست به کارهایی خطرناک می‌زند و همچنان دختری تنهاست که حتی نمی‌تواند مسئله‌اش را با دوستان نزدیک در میان بگذارد. او پس از تلاش‌های ناموفقش به مرحله ابراز می‌رسد اما کسی با او همراه نمی‌شود و خود به تنهایی باید مسیر پیش‌رو را بپیماید.
نکات اندکی که در ساختار فیلمنامه «رویداد» اشاره شد، تأکید بر این دارد که فیلمساز نیز بیش از هر چیز سعی در به تصویر کشیدن وضعیت فرهنگی کشورش در برابر معضل سقط جنین و جلوگیری از فرزند ناخواسته دارد. فیلم دیوان قطعاً نمی‌تواند اثری خارق‌العاده و ماندگار در تاریخ سینما باشد و حتی در هدف اجتماعی خود نیز ناموفق عمل می‌کند چرا که فیلمساز نه توانسته زاویه دیدش را تغییر دهد و نه خلاقیتی در روایت و اجرا داشته باشد، او فقط دوربینش را به دنبال دختری کشانده که چند هفته درگیر معضلی بزرگ شده است و مخاطب شاهد تلاش‌های او برای رهایی از این معضل است.
فیلم در نشان دادن شرایط آنه خوب عمل می‌کند و در این زمینه فضاسازی خوبی را شاهد هستیم اما فضاسازی اجتماعی اثر که در دهه ۱۹۶۰ روایت می‌شود بسیار ضعیف و غیر قابل قبول است. با وجود اینکه روایت این قصه در گذشته کاملاً منطقی و قابل دفاع است، فیلمساز هیچ المان مشخصی از روایت این قصه در آن زمان ندارد و بی توجه به این موضوع «رویداد» قصه‌اش را روایت می‌کند.
فیلم برنده شیر طلای ونیز سال ۲۰۲۱ اثری تاریخ مصرف‌گذشته و ناپخته در فیلمنامه و تا حدی خلاقانه و دقیق در کارگردانی است. «رویداد» اثری است که در برابر دغدغه بی موردش در عصر حاضر هم محافظه‌کار است و از ارائه هر قصه یا حتی مضمونی تازه عاجز است. این فیلم همانند «تیتان» که آن هم ساخته یک فیلمساز زن فرانسوی اثری متوسط و بیش از حد جدی گرفته شده است که گذر زمان و نگاه تاریخی به آن ضعف‌های این فیلم را عیان‌تر خواهد کرد.
ارسال نظر