این منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینماپرس در پاسخ به این سوأل که کم کاری مدیران سینمایی در خصوص توجه به سینمای دینی چه دلیلی دارد اظهار داشت: مرسوم است که هریک از مدیران سینمایی برای دوران مدیریتی خود شاخصه ها و تک فیلم هایی را به عنوان مثالی برای توجه شان به سینمای دینی می آورند و با افتخار می گویند که در زمان مدیریت مان روی این آثار سرمایه گذاری کردیم.

وی ادامه داد: این کاری که مدیران سینمایی می کنند مانند آن است که به جوانی بگوییم سیگار نکش، سیگار برای سلامتی ات ضرر دارد و عمرت را کوتاه می کند و آن جوان این مثال را بیاورد که مثلاً پدربزرگ من ۱۲۰ سال عمر کرد و همواره چپق می کشید!

سلطان محمدی تصریح کرد: این تک کارها و تک فیلم ها فایده ای ندارد و این وظیفه مدیران فرهنگی و سینمایی است تا فرهنگ عاشورایی و محرمی را در سینما جاری سازند. توجه به دین در سینما ضروری است چرا که قاطبه جامعه ما مذهبی هستند و با مناسبت های مذهبی درگیرند و اگر آثار قابل تأملی در این خصوص تولید شود با کمال میل از آن استقبال خواهند کرد.

این کارشناس فرهنگی متذکر شد: جامعه ما مناسبت های ارزشی زیادی مثل ماه های محرم و صفر، ماه مبارک رمضان، دهه کرامت، هفته ولایت، روز مباهله و... دارد. این مناسبت ها بنیان های مذهبی و ایدئولوژیک دارند و این وظیفه متولیان سینمایی است که در این خصوص کارهای قابل تأملی را تولید نمایند.

وی در بخش دیگری از این گفتگو با طرح این پرسش که ما باید به این مسأله برسیم که دین در سینما باید به چه صورتی جستجو شود اظهار داشت: پرسش این است که آیا دین به صورت نشانه ظاهری و سطحی باید در آثار سینمایی جستجو شود؟ مثل «روز واقعه» که سرشار از نشانه های دینی بود یا ما تلاش باید بکنیم که به مفهوم دین نزدیک شویم؟

این منتقد سینما در پایان این گفتگو تأکید کرد: بارها دیده شده در فیلمی حتی نماز خواندن هم وجود ندارد، یعنی نشانه های بارز ظاهری در آن نیست اما صله رحم وجود دارد یعنی ذات دین وجود دارد. به هر صورت آنچه مهم است اینکه دین و مذهب جزو عناصر زندگی همه جوامع است و برخی پررنگ و برخی کمرنگ به آن توجه دارند.