منوچهر اکبرلو در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری سینمای ایران افزود: متاسفانه تئاتر دینی و قرآنی ما، تنها به جشنواره‌ها محدود شده است. جشنواره‌هایی با عناوین عاشورایی، قرآنی، معنوی و...که بعضی از آنها در آن سطحی‌ که شایسته مفاهیم معنوی و مذهبی است برگزار نمی شوند.


وی خاطرنشان کرد: فیلمی مانند «آهنگ برنادت» ده‌ها سال پیش ساخته شده اما هنوز هم برای مخاطب، جذابیت دارد و حتی مخاطب را به خود جذب کرده و به فکر وا می‌دارد که شاید در ظاهر اعتقاد عمیق مذهبی نداشته باشد، اما این فیلم هنوز که هنوز است همه را منقلب می‌کند زیرا با ا عتقاد راسخ قلبی خالقش همراه است.

این منتقد درباره نتیجه «تئاتر سفارشی مذهبی»، ادعان کرد: وقتی اثری از قلب و روح و از همه مهمتر اعتقاد خالقش نشات نگرفته باشد، نمی تواند آن تاثیرگذاری و جریان سازی که از آن انتظار می رود را در جامعه داشته باشد.

وی افزود: متأسفانه برخی از مسوولان تئاتر کشور، برای گریز از این نابسامانی، دست به اشتباه بزرگ‌ تر، یعنی روی آوردن به سمت بازیگران و عوامل سینمایی زده‌اند که از دیدگاه خودشان، گیشه را برای آنان به ارمغان می‌آورد. برخی از آنان نام سینمایی‌ها را بزرگ کرده و بر درودیوار شهر می‌کوبند اما نام کسی را که سال‌هاست برای تئاتر زحمت کشیده در پایین ترین قسمت و زیر دست تمامی این ستاره های سینمایی می‌گذارند.

این مدرس دانشگاه تصریح کرد: مخاطب امروز ما، حرف جدید می‌خواهد؛ ما باید مذهب را با بیانی کاملا امروز به او ارائه دهیم تا او گریزان نشود، اما این نو گرایی نیازمند خلاقیت است و در حال حاضر خلاقیت عنصری است که کمتر مورد استفاده هنرمندان عرصه دینی کشور قرار می گیرد.

اکبرلو در پایان اضافه کرد: در این شرایط است که بازیگران تئاتر که تمام فکر و ذهن شان را تئاتر پر کرده بود، مجبور می شوند برای گذراندن زندگی به سریال‌های سطح پایین تلویزیون پناهنده شوند و اینچنین است که تئاتر سرمایه های بزرگ خود را برای اعتلا و پیشرفت از دست می دهد.

انتهای پیام/ن.ف